De gouden harten

16. Waarom?

Ook al stelde ik een groen zonnig grasveld voor, toch voelde ik de harde en koude grond door mijn gedachten heen. Uit mijn ooghoek zag ik de grote deur die naar buiten leidde. Enkele minuten geleden had ik nog zo graag naar buiten gewild, maar nu had ik geen idee meer waarom. Toen ik dat realiseerde, realiseerde ik me ook dat ik de vorige nacht precies hetzelfde gedacht had. Ik was vast besloten geweest om naar .... te gaan. De locatie lag op het puntje van m'n tong. Ergens wist ik het maar nu kon ik het niet zeggen.

Enkele minuten gingen voorbij tot ik plots een kraak hoorde. Het kwam van de voordeur. Een jongen kwam van uit de schaduw. Wanneer het kleine beetje licht van de maan op zijn gezicht viel herkende ik hem. Het was Maarten. Er kwam nog een tweede gedaante door de deur, die me echt een schok gaf. Tom kwam door de deur. Hij keek niet zo wraakzuchtig als Maarten. Maarten nam me onder mijn schouder beet en Tom aan mijn voeten. Mijn stembanden waren nog altijd verlamd. Ik keek Tom recht aan en wierp hem vuile blikken toe. Hij ontweek mijn blik en als ik me niet vergis zag ik tranen in zijn ogen. Maarten had het ook gemerkt en zei:' Verman jezelf toch eens watje, je doet het voor de goede zaak.'. Ik snapte niet hoe mij vermoorden en Epior alle macht geven een goede zaak was maar kon er weinig tegen doen.

Ondertussen waren we al ver buiten het paleis. Ze legden me op de grond en Maarten haalde iets uit zijn tas. Ik verwachte een Amagische sleutel te zien verschijnen maar in de plaats zag ik een lang stuk touw. Ze sleurden me naar een boom en bonden me vast. De reden was voor mij onduidelijk, ik bedoel, een verlamd meisje vastbinden?! Ze trokken de koorden heel hard aan en voor 1 keer hoopte ik dat ik nog even verlamd zou blijven. Tom haalde een flesje met teerachtige vloeistof uit zijn rugzak. Hij hield mijn hoofd achterover en goot het er in. Ik wilde niet slikken maar kon het niet helpen. Ik kreeg een warm gevoel doorheen mijn lichaam met direct daar na enorm veel pijn. De touwen sneden diep in mijn vel en mijn neus deed nog altijd pijn. Ik probeerde mij los te maken maar de koorden zaten te strak. Tom keek me nog altijd niet aan, maar Maarten genoot over duidelijk van dit moment.' Waarom vermoord je me nu niet direct, dan spaar je Epior wat moeite!', zei ik zelfverzekerder dan ik was. ' Ik wacht nog op gezelschap.' , zei Maarten met een formeel stemmetje. Tom bleef zijn voeten bestuderen. Ik wilde dat hij me aankeek, zag wat hij gedaan had, de teleurstelling in mijn ogen zag.

' WAAROM? WAAROM DOE JE DIT? We hebben je als een vriend behandeld, we hebben alles gedaan om je je thuis te doen voelen en dan bedank je ons met dit?!' Ik kon het niet vatten dat hij me dit aangedaan had. Ik zag een traan over zijn wang rollen en hem die vlug afvegen door te doen alsof hij moest hoesten.
Uit de bosjes achter hen kwam nog een gedaante. Het was die van een vrouw en het eerste dat ik kon zijn was haar amberkleurige ogen. Het was Cassandra. Ze had een hoofdwond en liep een beetje mank maar voor de rest leek ze oké. Ze keek me aan alsof ik een nieuw speeltje was. ' Zo jongens', zei ze,' Moet ik laten zien hoe het moet?'. Ze haalde een dolk uit haar riem en draaide ermee rond. Ze kwam dichterbij en keek me recht in mijn ogen aan. ' Ik heb je nooit gemogen.' , zei ze fluisterend in mijn oor en sneed met haar dolk in mijn wang. Het deed zeer maar ik schreeuwde niet, ik gunde haar het plezier niet. Het koste veel moeite om m'n gezicht in de plooi te houden. 'Waarom doe je dit?' , vroeg ik zo normaal mogelijk.

'Wel het begon allemaal wanneer jij in mijn mooie kasteel kwam aantrippelen en heel de boel naar jouw hand zette. Je palmde zelf mijn eigen zoon en dochter in. Ik wouw je direct ontvoeren maar Epior beval me te wachten. Hij zei dat ik nog van pas zou komen bij de overname van het paleis. Ik gehoorzaamde natuurlijk en liet jou je gang gaan. Ondertussen briefde ik alles door naar Epior waardoor hij die twee daar ( Ze wees naar Maarten en Tom) kon opdracht geven om jou te ontvoeren. Het was de ideale manier om jou weg te krijgen met uren voorsprong. Alles zou volgens plan zijn gegaan als die domkop daar ( Ze knikte naar Tom) niet zo nodig de held moest uithangen en jou redden. Maar nu staat hij terug aan onze kant. En zijn lief broertje ook.'

Ik snapte het niet. Wat heeft zijn broer hier nu mee te maken.

'Je laat Simon gaan zodra we haar hebben overgeleverd!' , zei Tom met een krakende stem.

' Tuurlijk laten we hem gaan maar eerst doen we wat Epior ons opgedragen heeft. Waar was ik met mijn verhaal? O ja. Je was terug veilig in het paleis samen met je broer en jullie kwamen close. Ik kon het niet aanzien. Ik verschuilde me in je kamer en wachtte tot je boven kwam. Ook al is Peter eerst geboren, jij hebt geen onverwoestbare huid. Je herinnerd je vast nog dat ik je stak met mijn mes. Wel dat was geen gewoon mes, het was vergiftigd. Doordat we meteen in de vrieskou naar buiten gingen bevroor de wond en werd het gif vastgezet. Toen Loena zich kwam bemoeien viel ik naar beneden en werd jij weer in veiligheid gebracht. Ik vermoed dat Peter je wond genezen heeft?'

Eerst wilde ik niet antwoorden maar deed het dan toch. Ik knikte heel lichtjes om me zo min mogelijk te bewegen zodat de touwen niet nog meer in mijn vel konden snijden.

'Wel toen je lieve broer je wondje had genezen bleef het gif zitten en verspreide zich langzaam over je lichaam. Het gif had ook de eigenschap dat het de drang geeft om naar de eigenaar terug te gaan, wat je dus ook al aan het doen was. Zonder tegengif zou het nog maanden geduurd hebben voor dat elk spiertje terug zou werken. Maar nu voel je terug alles. We hebben toestemming om je eerst nog wat te martelen zolang je net niet dood bent.'
Cassandra lachte en je zag het genot in haar ogen.

Maarten haalde nog vele meters touw uit zijn rugzak. Hij bond een deel rond mijn nek, rond mijn polsen en rond mijn middel. Alle touwen samen werden vast gebonden rond de boom en de andere touwen werden weggehaald. Het touw stond in mijn vel. Het 2de touw rond mijn nek, polsen en middel was duidelijk sterker maar zeker niet onverwoestbaar.

Cassandra kwam als eerste op me af en gaf me rake klappen in mijn gezicht. Ze haalde haar dolk uit en maakt sneden in mijn buik. Ik wilde het uitschreeuwen van de pijn maar gunde het hen niet. Het koud zweet brak uit. Maarten kwam ook meedoen en martelde me nog wat meer. Ze gingen nog een eindje door. Ik begon me zwakker en zwakker te voelen en af en toe draaide de wereld rond. Ik was al veel bloed verloren maar ik probeerde me sterk te houden. Mijn hersenen werken op volle toeren voor zover het nog ging. Ik zocht een ontsnappingsroute maar alle uitwegen werden geblokkeerd.
Cassandra en Maarten werden steeds fanatieker en minder voorzichtig. Ik had een plan in mijn hoofd maar ik wist niet of het zou lukken.