De gouden harten

7.Nieuwe beschermengel

Ik besefte dat ik gewond was. Het enige ik nodig had op dit moment was verzorging. Ik rolde moeizaam uit mijn bed en kroop naar Loena's bed. Het was leeg. Waar ze was maakte me niet veel uit. Ik kroop in de lift en drukte me moeite op de juiste omlaag knop. Dit paleis was nog steeds een doolhof voor mij. De enige plaatsen die ik wist zijn waren de binnenplaats en de kamer van Louis. Voor zover ik nog kon nadenken wist ik dat er niemand op het binnenplein zou zijn op dit uur. Toen ik de lift uit kwam, ging ik meteen naar Louis' kamer. De weg was langer dan ik dacht. Ik ging traag vooruit. Mijn linker been begon slap aan te voelen. Na mij vooruit getrokken te hebben kwam ik eindelijk aan bij de deur. Ik voelde mijn aandacht verzwakken en mijn ogen dicht vallen. Ik viel bijna bewusteloos tegen de deur, het laatste wat ik nog hoorde was het geluid van een deur die open ging.

Ik werd wakker uit een rare droom: ik droomde dat ik droomde dat ik gespiesd was door een zwaard. Ik deed mijn ogen open en keek in het rond. Ik lag niet in mijn roze bed. Het was een crèmekleurig deken met een kanten omranding. Er kwam geluid uit de badkamer. Het was Louis. Hij kwam aanlopen met een kruik water. Hij keek me bezorgd aan en vroeg hoe ik me voelde. Ik antwoorde dat het wel ging en vroeg wat er was gebeurd. Hij zei dat hij mij gevonden had tegen de deur met een ernstige wonde. Alles begon weer terug te komen. Louis keek me vragend aan en vroeg heel lief:' Hoe kom je aan die wonde,'. Ik durfde eerst niet antwoorden omdat ik bang was dat hij mijn gek zou verklaren maar sinds ik in deze magische wereld leef lijkt niets meer gek. Ik deed mijn verhaal, vanaf ik droomde tot aan de zwaardsteek. Ik liet geen details weg. Ik zag gewoon dat ik hem kon vertrouwen. Bij het deel over Peter had ik zijn volle aandacht. Toen ik klaar was, was het even stil. Hij was in gedachten verzonken tot opeens iemand op de deur klopte. Een stem schreeuwde: ' LOUIS kom meteen naar buiten! Violet is vermist ze ligt niet meer in haar bed en er zijn bloedsporen gevonden! Doe nu open!!!'. Hij deed vlug open en probeerde te lachen. Hij zei onmiddellijk dat hij mij gevonden had en ze oké was. Zijn moeder keek me aandachtig aan maar wende haar blik dan weer af. Ze riep meteen voor heel het paleis: ' HET IS OKE, VIOLET IS GEVONDEN. Een dienstmeisje kwam een rolstoel brengen want ik kon nog altijd niet lopen. Louis tilde me galant op en zette me in de stoel. De walging droop van het gezicht van Louis' moeder. Ze kon me niet uitstaan maar had geen idee waarom. Louis duwde me naar de eetzaal voor het ontbijt. Hij zette me naast Loena en ging zelf tegenover me zitten. Loena zag er alles behalve uit. Ze had grote wallen, geeuwde de hele tijd en leunde slaperig op haar hand. Moest ik willen had ik haar hand weg getrokken en had ze met haar gezicht in de melk gelegen. Toen herinnerde ik het me weer. Ze lag niet in haar bed vannacht. Ik vroeg wat ze gedaan had en ze schrok op uit een overpeinzing. Ze zei super luid ' Present' alsof ze in de klas zat. Ze keek rond haar en zag iedereen naar haar kijken en begroef vlug haar gezicht in haar handen. Ik vroeg wat ze vannacht gedaan had en zei dat ze zich niet hoefde schamen. Als grapje zei ik: ' Het kan heus niet erger zijn dan ik, ik raak gewond van dromen.'. Ze lachte en antwoorde:

De raad van beschermengelen zijn bijeen gekomen en hebben vergaderd. Het begon om 12u en duurde 5 u. Ik ben dood op. We hebben vergaderd over veiligheid en zo bla, bla, bla ,.. . Op het einde ging het over JOU. De hoofdengelen willen dat er iemand anders jou beschermd en ik naar een andere post ga.

Ze keek me met een verdrietig gezicht aan. Er kwamen tranen in haar ogen en daarom dus ook in de mijne. Ik kon het niet meer tegen houden, ik zou haar misschien nooit meer zien. Met betraande ogen keken we elkaar aan. Ik vroeg:' Zullen we elkaar ooit nog zien?' . Loena knikte met haar hoofd. Ik vond het zo ongelofelijk stom. ' Waarom moet je vervangen worden, je ben super goed.', vroeg ik. Ze keek nog droeviger.' Zij vinden van niet, ze zeggen dat ik te onoplettend was en me niet aan mijn missie gehouden had.', antwoorde ze met een schokkerige stem. Dit vond ik echt niet kunnen. Ik zei meteen: Dat is niet waar, je heb me gewaarschuwd voor Daan. Wat kon je nog meer doen. Ik bedoel je moest toch vrienden met mij blijven.'. Loena keek me aan. 'Dat is precies wat ik fout heb gedaan, ik mocht onze vriendschap niet boven mijn missie stellen en dat heb ik wel gedaan.' , zei ze. Ik zag aan haar dat ze zich schuldig voelde. Opeens had ik geen eetlust meer.

Na het ontbijt gingen we normaal weer trainen. Omdat ik gewond was trainde ik alleen mikken. Adam vond dat het een goed idee was om me theorie les te geven. In het begin was het interessant maar al gauw werd het saai. Ellelange stukken over wilde dieren, ondrinkbaar water en eetbare platen. Ik wist dat het belangrijk was maar toch. Concentreren lukt niet echt. Ik zat de hele tijd met Loena in mijn hoofd, Ik zou haar zo missen en het was nog eens mijn eigen schuld. IK wouw niet luisteren, IK vond dat ze jaloers was. Ik was volledig in gedachten verzonken toen Adam opeens op de tafel sloeg en recht voor mijn neus stond. Ik voelde me even alsof ik in de klas was. De meester die me nu straf ging geven.
Verkeerd gedacht. Hij nam een stoel en ging recht voor me zitten en keek me met medeleven aan en zei:' Ik vind het ook erg dat Loena weg moet, iedereen maakt toch fouten maar niet van dat kaliber. Het is goed dat ze wordt vervangen door iemand beters, iemand die meer getraind is en ervaring heeft.'. Hij keek heel zelfvoldaan. Ik vroeg aan Adam of hij wist wie de nieuwe beschermengel zou zijn. Hij richtte zich in zijn volle lengte op en zei:' IK natuurlijk of was dat niet duidelijk genoeg?!'. Ik was zo goed als in schok. Dit wil zeggen dat Adam overal mee moet. Ik zag het echt niet zitten. Ik kende hem pas 2 dagen maar wist nu al dat hij een groot ego had. Ik weet niet waarom maar heb iets tegen mensen van die soort. Er kwam gekuch van achter me en ik draaide me om. Het was Loena. Ze had het hele gesprek gehoord en liep met haar hoofd naar beneden weg. Ik wilde opstaan en haar volgen maar het ging niet, in de plaats draaide mijn rolstoel en ik viel languit op de grond. Boven me hoorde ik Adam lachen, ik hoop dat het om mijn val was en niet om de reactie van Loena.

Adam hielp me uiteindelijk terug recht en ik beval hem me naar de lift te duwen. Waarschijnlijk was hij bang van me als ik zo boos was wat hij deed het echt direct. Toen ik eindelijk in de lift zat drukte ik vlug op de knop met het hart op en schoot ik naar boven. Ik kwam de lift uit en zag nog net Loena uit het raam springen en haar witte engelen vleugels spreiden en wegvliegen.

Ik hoop dat je het leuk vond. Er zit redelijk wat drama in maar dat vind ik leuk. Ik wil ook FreneGoli bedanken omdat je me inspiratie hebt gegeven voor het begin. Lees vooral ook haar boek, het heet de andere wereld en is ook supermooi. Het volgende hoofdstuk zal normaal morgen online komen. Stemmen en reacties plaatsen is altijd welkom.
😄😄