De gouden harten

3.Daan

Het was donderdag morgen. Ik was helemaal vergeten dat ik vandaag school had en had er dus ook zeker geen zin in. Ik zat de hele tijd met die droom in mijn hoofd. ' 2 halve maken 1', zei ik luidop. Loena keek me raar aan. Ze schoof wat dichter naar me toe en vroeg wat ik vond van de nieuwe leerkracht van natuurwetenschappen. Ik antwoorde eerlijk, dus zei ik:' Ze kan totaal geen les geven'. Loena moest meteen lachen en ik moest weer lachen van haar lach. Hij klonk een beetje als een ezel met een piepadem.

In de middag hadden we een uurtje studie. Het was een mooie lentedag en gingen dus buiten zitten. We zaten met heel de klas gezellig in een groot vierkant. Van studeren kwam niet veel in huis. Ik zat naast Loena en Daan. Daan was een jongen van mijn klas die ik eigenlijk best leuk vond maar, ik had geen idee of hij mij zag staan. We praatten af en toe maar dat bleef vaak oppervlakkig. 5 minuten voor het volgend lesuur begon, kwam Daan naar me toe en begon te praten:

Daan: Ik heb gehoord dat je van lezen houd?

Violet: Dat klop, wie heeft ...

Daan onderbrak haar en vroeg een beetje opdringerig: Van welke boeken hou je?

'Ik houd vooral van fantasie en avontuur.' , zei Violet.

Ze had nauwelijks maar de laatste 'r' uitgesproken of er kwam al een antwoord:

'Hé, ik ook toevallig.'

We hadden nog een lang en raar gesprek. Hij kon op een of andere manier meteen antwoord geven op elke vraag en dat altijd binnen de seconde. Maar voor de rest was het een aangenaam gesprek. Het bleek dat hij ook zo van boeken hield en in hetzelfde genre geïnteresseerd was. Op het einde van de namiddag gingen we samen naar de fietsenstalling en praatten we al niet meer over boeken. We hadden het al over verschillende onderwerpen gehad. Daan haalde het slot van zijn fiets en haalde hem uit de rekken. We waren alleen in de fietsenstalling. Hij zette zijn fiets tegen de muur en haalde adem alsof hij iets zenuwslopend moest doen. Met een gespannen gezicht kwam hij dichter en vroeg heel stil:

Zou je eens willen afspreken met mij om samen iets leuks te gaan doen?

Hij zei het zo stil en snel dat ik het niet begrepen had. Ik vroeg of hij het kon herhalen maar besefte pas nadat hij het herhaald had dat ik het beter niet gevraagd had. Ik zei JA en gaf hem een knuffel. Toen ik uit de fietsenstalling was stond mijn oma al te wachten. Ze wierp een kwade blik naar me. Toen ik instapte was er zoals altijd stilte. Maar dit was geen stilte zoals de normale stilte dit was een kille stilte alsof we net ruzie hebben gehad. Ik trok me er niets van aan en nam mijn boek uit mijn schooltas. Toen mijn oma er een blik op wierp dacht ik even rook uit haar neusgaten te zien. Ze zei niets maar als ze dat wel ging doen zou ze iets zeggen als: ' Stop dat lelijke boek weg!' of ' Gooi het uit het raam!'. Maar ze zei niets. We kwamen thuis en ik had nog steeds niets gevraagd over dat afspraakje met Daan. Ik besloot het te vragen als alles al geregeld was zodat ze moeilijk nee kon zeggen. Wanneer ik thuis kwam zond ik meteen een bericht naar Daan met als tekst:

Violet: Hey weet je al waar je wilt afspreken en wanneer? ;)

Daan: Misschien kunnen we naar het readcafé gaan? We kunnen dan samen lezen ;) xxx

Violet: Wanneer spreken we af?

Daan: Rond 18u 30 zaterdag?

Violet: Oké is goed!

Daan: Tot morgen. xxx

Violet: Tot morgen ;)

Nadat dit was afgesproken kon ik het aan mijn oma vragen. Ik ging naar beneden en hielp mijn oma even met het eten om haar in een goed humeur te krijgen. Ik roerde wat in potten en pannen en sneed een tomaat in schijfjes. Wanneer we klaar waren vroeg ik met mijn liefste stem:' Oma, mag ik zaterdag met een vriend naar het readcafé? Ik zal thuis zijn wanneer je wilt, echt. Mag ik?'. Ze keek me aan alsof ik onzin uitkraamde maar ik probeerde serieus te blijven alsof dit een doodgewone zaak was. Je zag dat ze heel hard aan het nadenken was. Uiteindelijk zei ze:' Goed, maar ik zet je af en kom je dan ook om 22u halen oké?'. Ik knikt kalm maar, vanbinnen ging ik uit de bol. Ik wilde meteen een bericht naar Daan sturen maar dat mocht niet aan tafel. Na het eten ging ik zoals altijd naar boven. Ik haalde mijn boek boven en begon ver te lezen. Er stonden nog meer legendes en verhalen in die allemaal heel interessant waren maar 1 bleef in mijn hoofd rondspoken. Het was bijna alsof ik hierdoor antwoorden zou krijgen maar ik had geen idee hoe. Om 22u stopte ik met lezen en ging slapen. Even was ik bang dat ik weer zou gaan dromen. Maar dat idee liet ik al snel achter me en viel in een diepe slaap.

Toen ik de volgende dag op school kwam ging ik zoals altijd meteen naar Loena. Ze keek me boos aan alsof ik iets verkeerds had gedaan. Toen ik ernaar vroeg antwoorde ze met een ijzige stem: ' IK heb niets.' En daarmee was dat onderwerp voor de rest van de dag van tafel. In de pauze ging ik samen met Loena ( onder lichte dwang ) naar Daan. Ik zei tegen hem dat mijn oma mij om 22u kwam ophalen, hij knikte en we babbelden nog even. Na nog geen minuut gaf Loena me een duw en zei dat ze nog naar haar lokker moest. Ik liep met tegenzin weg van Daan en richting lokkers. Toen we bij haar lokker waren aangekomen begon ze heel serieus te praten.

' Pas op voor Daan, hij is niet de persoon die je denkt dat hij is. Hij zal je kwetsen.'

Ik geloofde geen woord van wat ze zei, ze is gewoon jaloers. Loena had ook door dat het me niet kon schelen dus gingen we maar alvast naar het lokaal. We zwegen alle twee. Toen de bel eindelijk ging kwam ook de rest van de klas binnen. Iedereen ging zitten en we begonnen met de les.

'Eindelijk is het vrijdag avond wat dus gelijk staat aan weekend!!' dacht ik. Ik zat de rest van de avond op mijn kamer tot het eten. Na het eten was Harry Potter en de orde van de feniks op tv. Mijn grootouders en ik hadden een afspraak om de tv. Als er Harry Potter of een film waarvan het echt mijn stijl is op tv is mag ik kijken anders is de tv volledig van mijn grootouders. Na de film ging ik slapen.

Zaterdag morgen kon ik nergens anders aan denken dan aan 's avonds. Ik verlangde zo hard. Tegelijkertijd begon ik ook te denken aan de waarschuwingen van Loena. Ze was zo serieus, alsof ze meer wist van wat er zou gebeuren.
Die dag deed ik eigenlijk niet veel. Mijn dag bestond uit lezen, eten, lezen. Om 16u kon ik niet meer wachten. Ik doorzocht mijn kast opzoek naar de perfecte outfit. Na even zoeken vond ik een geschikt jurkje. Het was donker blauw met kleurrijke vlinders er op. Ik deed er een rood truitje over met schattige ballerina's. Ik nam nog eerst een douche en deed dan mijn kleren aan. Toen mijn haar droog was krulde ik het een beetje zodat ik golven had. Eindelijk was het 18u 15 en ging ik naar beneden. Oma was bijna klaar en zocht alleen nog haat autosleutels. Wanneer we eindelijk op weg waren was het al 18u25 en we woonden op 15 minuten rijden. Ik was zenuwachtig, heel zenuwachtig. Toen we eindelijk aankwamen goot het water. Ik liep vlug naar binnen en zocht naar Daan. Al snel vond ik hem aan een tafeltje bij het raam. Hij las een boek genaamd de andere wereld. De cover was paars met bliksemschichten en zag er interessant uit. Hij kijk even op uit zijn boek en zei gedag. We bestellen allebei iets en lazen even in stilte. Na een kwartier begonnen we wat meer te praten. We hebben het over films die we alle twee gezien hebben, boeken, ... . Wanneer het 21 u is valt er een stilte. Na een aantal seconden vraagt Daan of ik mee ga naar buiten. Ik stem in en we gaan even naar buiten. Het is al wat frisser buiten, Daan ziet het en geeft zijn jasje. We wandelen het park in die naast het café ligt in. Het is er donker maar ook gezellig. We wandelen een hele tijd. Het pad wordt meer en meer een aarde weggetje en de auto geluiden klinken steeds verder weg. Na 30 minuten vraag ik om terug te keren zodat we nog op tijd terug zijn bij het café. Daan kijkt me raar aan, met een soort kwaadaardige grijns. Hij pakt mijn pols vast en knipt met zijn vingers. Er komen 2 ruige jongens uit de bossen rond ons en halen en sleutel uit. De grootste stak een sleutel in de lucht en draaide hem om. Er ontstond een poort naar een andere dementi. Ik herkende dit uit het verhaal in mijn boek maar, ik zag geen parel wit paleis. Het was een zwart donker log gebouw met zware muren, de lucht stond op onweer en voorspelde niets goeds. De kleinere jongen nam mijn andere pols. Ze wilden me in de poort duwen. Ik stribbelde tegen, ik duwde, trok, schreeuwde. Maar het hielp niet. Ik sloot mijn ogen en dacht aan mijn grootouders en Loena en hoe ik ze zou missen. Op het moment dat ik door de poort zou gaan word ik terug getrokken. Het enige dat ik zie zijn witte veren. Ik val achterover op de grond en voel nog net dat iemand mij opvangt en dan werd het zwart...

Dank u om te lezen! Ik weet dat het een lang hoofdstuk is geweest en dat het misschien veel is maar als je dit leest proficiat dat je er door bent geraakt.
Je mag zeker reacties plaatsen en stemmen. Bedankt aan de mensen die al gestemd hebben ik waardeer het echt en tot in het volgende hoofdstuk die hoop ik morgen of overmorgen online zal komen en sorry dat dit hoofdstuk zo laat op de avond is geplaatst
😊😊😊