De gouden harten

17. Het spijt me

Ik had een vluchtroute in mijn hoofd maar het was gestoord. Ik dacht er nog over na maar veel keus had ik niet. Het was sterven of proberen te vluchten en dan nog misschien sterven. Cassandra deed een uithaal naar mijn schouder en met al mijn macht trok ik me naar links om haar de touwen zelf te laten doorsnijden. Ze sneed de touwen door en ik vluchtte er vandoor. Het trio liep vlug achter me aan en haalde me bijna in. Mijn benen waren zwak en zwaar. Ik slalomde lang de bomen en ging een dichtbegroeid stuk bos in. Ik moest me zien te verstoppen zodat ik ze kwijt geraak. Nergens was er een verstopplaats te zien. Ik liep zo rap mogelijk door tot dat ik in een rotsachtig gebied kwam. Vlug verstopte ik me in de eerste de beste grot. Ik wilde het eigenlijk niet doen maar ik deed het toch. Ik liet me op de grond vallen. Ik hoorde voetstappen mijn kant opkomen en ik probeerde me zo stil mogelijk te houden. Jammer genoeg kwamen de voetstappen de grot in. Het was Tom. Hij wilde net roepen dat hij me gevonden had maar ik verhinderde dat. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en zei:' Je hoeft dit niet te doen. Je kan spioneren voor ons maar Cassandra laten denken dat je aan haar kant staat. We krijgen je broertje wel vrij.'. Ik zag aan zijn ogen dat hij het een aanlokkelijk voorstel vond maar veranderde dan terug van mening. ' Jij hebt mij afgewezen en nu wijs ik jou voorstel af!', zei hij zelfverzekerd. 'Het spijt me vreselijk.', zei ik en nam zijn dolk uit zijn riem en met mijn laatste krachten duwde ik hem tegen de grond. Hij had dit helemaal niet verwacht en was dus heel erg verbijsterd. Ik keek hem nog een laatste keer verontschuldigend aan en ik stak toen zijn dolk in de rand van zijn bovenbeen zodat ik zo weinig mogelijk botten en pezen kon raken. Nog voor hij kon schreeuwen was ik weg uit de grot.

Ik zocht een plaats om mij te verstoppen en nu een betere. Na lang rond gelopen te hebben kwam ik bij een andere grot die veel dieper was dan de vorige. Ik liep de grot binnen en voelde een schok achter mijn navel. Ik liep verder naar binnen en hoorde toen iemand zingen. Het was heel erg vals. Na een bocht kwam ik bij een gordijn. Ik deed het opzij en zag een meisje van ongeveer 18 jaar oude door de grot dansen. Ze droeg satijnen omslagdoeken en had haar haar in 3 vlechten. Toen ik binnen kwam stopte ze met dansen en zingen en staarde me verbijsterd aan. 'Wat doe jij hier?', vroeg ze verbaasd. 'Em...., ik zocht een verstopplaats en ik zag dat uw grot diep verder loopt en ik dacht dat ik me hier zou kunnen verbergen voor een tijdje.' Ze keek me heel raar aan.' Wat ben jij? Een heks, een Epiorre die mij komt rekruteren? En daarbij hoe kom je door mijn krachtveld?', vroeg ze verbaasd en boos te gelijk. ' Ik eh, ben Violet Omina. Ik ben op de vlucht voor Epioren die me willen meenemen om me door Epior te vermoorden.' Haar ogen werden groot. Ze bekeek me nog eens goed en zei meteen:' Ga toch zitten, je bent gewond. Je kan hier zo lang blijven als je wilt.'. Ik keek haar raar aan maar ging dan toch zitten.

'Het is een eer om u te ontvangen juffrouw Omina. Ik heb lang op u gewacht. De voorspelling was al gemaakt 50 jaar geleden en nu bent u eindelijk hier.' Ze haalde een potje uit met slecht ruikende zalf en smeerde het op mijn wonden.

Bedankt om te lezen sorry voor het korte hoofdstuk ik had niet zoveel tijd meer.
Stem vooral als je het mooi vind zodat ik ook weet dat je het mooi vind. Morgen zal ik ook een hoofdstuk uploaden. 😊😊😊