Kibar Feyza

15-/ Gerçekler /

BÖLÜMÜ YANLIŞLIKLA SİLMİŞİM O YÜZDEN TEKRAR YAYINLADIM :D OKUDUKTAN SONRA YORUMLAMAYI VE OY VERMEYİ UNUTMAYIN. İYİ OKUMALAR :D 

***** ***** ***** 

Ayının olduğu kütüphaneye ellerini uzatarak yaklaştı.

Feyza sen ne yapıyorsun?" Bu Özgür'ün sesiydi. Yakalanmıştı.

" Eyvah, şimdi ne yapacağım?" diye içinden geçirdi Feyza.

Özgür su almak için mutfağa inmişti. Odasına geri geldiğinde Feyza'yı gördü. Gecenin köründe odasında ne işi olduğunu anlayamadı.

" Feyza sana diyorum. Ne yapıyorsun?" dedi ama Feyza'dan ses gelmedi. Yanına gitti. Feyza'nın gözleri kapalıydı. Ne yaptığını düşündü.

" Feyza sen uyurgezer misin?" Bu sırada Feyza geriye dönüp gitmeye çalıştı ama kafasını duvara vurdu. Bağırmamak için kendisini zor tuttu.

" Bir bu eksikti. Sen nasıl bakıcısın anlamadım ki?" deyip Feyza'yı kucağına aldı. Feyza tepki vermemeye çalışıyordu. Birden aklına gitmişti uyurgezer numarası yapmak. Gözlerini kapatıp bekledi. Özgür'ü de inandırdı. Boşuna Kolpacının en iyi adamı değil...

Özgür, Feyza'yı aşağıya indirirken karşısına eniştesi çıktı.

" Ne oldu? Rahatsızlandı mı?"

" Yok, Uyurgezermiş. Odam da buldum."

" Odanda ne işi varmış?"

" Nerden bileyim enişte. Uyurgezer işte. Odasına götürüyordum bende."

" Hadi bakalım. İyi geceler." Deyip odasına çıktı Bekir.

Odanın kapısını dirseğiyle açıp içeri girince ayağıyla kapattı Özgür. Feyza'yı yavaşça yatağına bıraktı. Yatağın köşesine oturup izlemeye başladı. Saçlarını yastığın üstüne attı yüzünü daha iyi görebilmek için. Daha önce böyle bir şey yapmamıştı. Baş parmağıyla yanağını okşamaya başladı. Feyza istemsiz bir şekilde gülümsedi. Hoşuna gitmişti.

" Uyurken mi yoksa uyanıkken mi daha güzelsin karar veremiyorum." Dedi ve yanağından öptü.

Özgür odadan çıkar çıkmaz Feyza yerinden kalktı. Ayıyı alamadığına mı üzülsün, Özgür'e aşık olduğuna mı yoksa onun da kendisine aşık olduğuna mı üzülsün bilemedi. Bu iş çok fazla uzamıştı. Özgür'ü üzmek istemiyordu. Bir an önce odadaki ayıyı alıp gitmeliydi. Telefonu komodinin üstünde çalmaya başladı. Arayan Fethullah'tı.

" İyi misin? Sana bir şey yaptı mı? "

" Meraklanma iyiyim. Sadece bir odaya kilitledi beni o kadar."

" Ben ayıyı buldum. Özgür Bey'in odasında."

" Ben şansımızın ta... Bi işimiz rast gitmesin zaten. Hep bi zorluk olsun."

" Ayıyı tam alacaktım ki Özgür Bey geldi odaya."

" Ne? Yakalandın mı?"

" Hayır, uyurgezermişim gibi yaptım inandı. Ama Kolpacı ayıyı en kısa zamanda bulmazsam bir daha ki sefere Özgür'ü kaçıracağını söyledi."

" Ben yine geleyim diyeceğim ama riskli. Özgür'ün evde olmadığı bir zaman gir odaya."

" Bakacağım bir çaresine. Sen nerdesin?"

" Eto'ya gidiyom. Sonra konuşuruz, iyi geceler." Deyip kapattılar telefonu.

Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerini açtı Feyza. Elini yanağına götürdü. Gözlerini kapatıp Özgür'le olan anılarını düşündü. Düşündükçe gülümsemesi genişliyordu. Gözlerini açtığında gerçek hayata döndü. Hemen yatağından kalkıp Efe'nin yanına gidip, uyandırdı. Sonra da Halil'in yanına gidip korumaların yardımıyla Halil'i kaldırdı.