Ang Manliligaw Kong Bully (boyxboy)

To be my infinity

May tama na ako ng alak! Hahaha :)

Jerome Kier PoV

Gabi-gabi nalang ganito ako. Hindi ako nakakatulog. Lagi nalang mukha ni Den ang napipicture ng utak ko. Ano ba nangyayari sakin! Ayoko ng ganito!

Kapag naman uminom ako ng alak mas lalo lang siyang pumapasok sa isipan ko - tagos nga hanggang puso ko eh. Lakas na talaga ng tama ko sa kanya.

Nagbabago nga mood ko sa tuwing kasama niya si Paul. Kaibigan ko si Paul pero diba ang sabi niya gagamitin lang niya si Den para magpanggap na syota niya para tigilan na siya ng ate niya? Pero bakit parang sobra na yata ang ginagawa niya!?

Lalo na nung nag-beach kami. Nung nakita namin na naka-couple shirts silang dalawa, pakiramdam ko nun ay dinudurog ang laman loob ko. Naiinis ako. Naiinggit ako kasi gusto ko ako yung may suot ng kapartner ng damit ni Den. Ako dapat ang couple niya.

Hibang na nga yata ako sa kanya. Hindi ko alam kung anong meron siya kung bakit naging ganito ako sa kanya.

Naisipan kong pumasok sa loob ng isang booth. Fortune teller booth. Alam ko naman na puro kalokohan iyon eh. Pero subukan ko narin. Gusto ko lang mailabas ang nararamdaman ko.

Hindi maganda ang pakiramdam ko. Medyo malat ang boses ko dahil ilang araw na akong puyat dahil sa kakaisip sa kanya. Sinisipon pa nga ako eh dahilan para maging medyo husky ang boses ko. Astig nu!

Pagpasok ko sa loob ng booth ay ipinasok ko ang kamay ko sa loob ng maliit na butas. Hindi ko nakikita ang taong nasa kabilang side ng booth. Nagsimula na akong magkwento sa kanya. Iyon lang naman ang gusto ko mangyari - ang may mapagsabihan ako ng nararamdaman ko. Nasabi ko lahat.

Habang hawak niya ang kamay ko ay pakiramdam ko ay may dumadaloy na kuryente mula roon. Ganun ba talaga pakiramdam ng taong nagsasabi ng nararamdaman sa ibang tao? Siguro ganun nga.

Nung aktong aalis na ako ay medyo napahigpit ang pagkakakapit sa kamay ko ng taong sinasabihan ko ng saloobin ko. Umayos ulit ako ng pagkakaupo at naramdaman ko nalang na may kung ano siyang inilagay sa kamay ko.

Lumabas na agad ako. Bumalik na ako sa booth namin at ginawa ko na ulit ang trabaho ko. Medyo gumaan ang pakiramdam ko. Nailabas ko na eh.

"Jerome ako na muna dito" sabi ni Kerby sakin.

Kaya ang ginawa ko ay naupo na muna ako sa cafeteria at dun pinalipas ang oras ko.

Bigla kong naalala yung papel na inipit sakin nung manghuhula kaya agad ko iyong kinuha mula sa bulsa ko at binasa ko iyon.

Don't give up.
Paano malalaman ang sagot sa isang tanong kundi ka gagawa ng paraan para malaman ito? Follow your heart - follow your mind. Kung wala kang chance - gumawa ka ng chance. Goodluck!

Wow! Gumaan bigla ang pakiramdam ko. Tama nga ang sabi nila - masarap silang kausap at magaling silang magbigay ng suggestion.

Teka ano ba ang dapat kong gawin ngayon? Kanina ko pa siya hindi nakikita. Kaiba kasi iyon eh. Isip bata!

Tama! Alam ko na ang gagawin ko.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Jerome 1k ang piyanse sa hinahanap mo. Ba't ganun kalaki ang pera sa booth niyo?" Sabi nung lalaki na napag-utusan ko.

Napailing nalang ako at napangiti sa narinig ko. Kaiba talaga mga kaibigan ko kay Den. Talagang ayaw nilang mapunta sa iba. Sigurado akong si Kerby ang nakaisip nito.

Inabot ko sa kanya yung pampiyansa at sinabi kong palayain si Den. Matapos yun ay nagpunta naman ako sa booth ng nursing students.

"First time kong nakita si Jerome sa ganitong activity ah" narinig kong bulong nung isang nursing student sa katabi niya.

Oo nga. Ngayon ko lang naisipan umattend sa mga activities dito sa school. Wala kasi akong interes dati sa mga ganitong kalokohan.

"Napakaswerte naman ng dadalahin mo dito Jerome...naiinggit ako" sabi naman sakin nung isang babaeng nakatayo sa harap ng booth.

"Pakihuli itong nasa picture. Huli siyang nakita sa jail booth. Pakiliksihan kasi mabilis itong taong ito" sabay pakita ko sa kanila ng picture ni Den.

Sabay-sabay silang napatingin sakin na nagtataka.

"Sigurado ka ba Jerome?" Takang tanong niya.
"Yap. Pakibilisan." Kasunod nun ay binigyan ko sila ng isang pamatay na ngiti.

Mabilis na silang umalis sa harapan ko at sinimulan na nilang hanapin si Den. Pinapasok naman ako ng isang babae sa loob at pinaupo.

Ang ganda dito sa loob. Feel na feel ko yung presence ng booth. Amoy na amoy ko yung mga scented candles na nakasindi sa bawat gilid ng maliit na table. May background music na kanta ni David Pomeranz na On This Day.

Kinikilig na ako sa naiisip kong mangyayari. Ganito pala ang epekto ng love. Unexplainable feelings. Cloud 9.

"Bitawan niyo ako! Kapag ako nakawala sisiguraduhin kong giba itong booth niyong mga bloodsucker kayo!" Narinig kong sigaw ng taong pinahanap ko.

Nakakatakot naman ito kapag nagalit. Nahawa na yata ito ng ka-bully-han kay Paul. Napangiti ako sa mga naririnig ko pa kay Den.

Hanggang sa biglang tumahimik ang buong paligid. Wala na akong naririnig na reklamo mula kay Den.

"Je...Je..Jeromeee?" Narinig kong tawag niya sakin. Nginitian ko siya at dahan-dahan ko siyang nilapitan.

"Are you ready?" -ako
"Ready? Sa...sa..an"
"To be my infinity...." Hindi ko alam pero iyon ang lumabas sa bibig ko.

Naramdaman ko na parang bumagal ang lahat. Ang tanging normal lang sa paningin ko ay si Den na nasa harapan ko at nakatitig lang sakin.

"Den.. I'm inlov-"

"Den! Den!" Naputol ang sasabihin ko nung nabosesan ko ang lalaking tumatawag sa pangalan ni Den.

"Kapag hindi ka lumabas diyan gigibain ko itong booth na ito!" Narinig ko pang sabi ni Paul.

Hindi yata ngayon ang tamang pagkakataon para sabihin ko sa kanya.

"Lakad na..Kanina ka pa niya hinahanap" mahinang sabi ko sa kanya.
"Sa...salamat" matipid niyang sagot sakin.

Bumalik nalang ako sa pagkakaupo nung lumabas na si Den sa loob ng booth.

"Bakit ba kung makasigaw ka ay parang walang bukas!? Hindi ka na nahiya sa mga tao!" Narinig kong bulyaw ni Den kay Paul.

"Kanina pa kita hinahanap! Nagugutom na ako!"
"Eh di sana kumain ka mag-isa mo!"

Napapatawa nalang ako sa mga narinig ko sa kanilang dalawa. Hindi talaga natatakot kahit na kanino samin si Den. Kakaiba ka talaga Den.
-------
Punta muna kami SMR :) May bibilin daw si Mama.