The Desert

10

P.O.V: Sem

Luke sust Ashton die nors naar de ons kijkt. 'Jullie voeren wat in jullie schild' zegt hij. 'Het spijt me, ik leg het jullie uit in het dorp oke?' zeg ik. Hij kijkt me raar aan. Niet dat ik het ga doen. Ze mogen mijn geheim niet weten. Alleen Isis mag het. Zij weet er van. Wat me erg spijt.

We komen het dorp binnen gelopen en het eerste wat mij opvalt is dat armoede en rijkheid verdeelt is. Een meisje zit op haar knieën in het zand en tekent wat figuurtjes (Foto in hoofdstuk). Ik kijk geïnteresseerd om me heen. 'Ik ga even naar mijn vader toe, volg mij. Dan kunnen jullie wel even in de woonkamer wachten' zegt Isis en loopt ons vooruit. We worden aan gekeken door verschillende mensen en ik kijk vriendelijk terug. Ik mag dit dorpje wel. Ashton was volgens mij een beetje in de knel met zichzelf. Blij dat hij iets beters had, boos dat hij met meer meiden om moest gaan. We liepen een mega huis binnen en met grote ogen keek ik rond. Dit... Dit was... Holy.... POEPJES. Met een sprintje plof ik op de bank en laat me lachend veren. Ik ben zo blij! Ik heb 4 geweldige jongens, nou eigenlijk 3 ontmoet een nieuwe vriendin hopelijk gemaakt en ik kan onderduiken bij de jongens. 'Sem is vrolijk' grijnst Luke. 'Wat denk je? Ik ben het gelukkigste meisje van de woestijn' lach ik. 'Mam, dit zijn Luke, Calum, Ashton, Michael en Sem. Is het heel erg als ze eventjes hier blijven. Ik moet eventjes iets met pap bespreken' zegt Isis tegen een oude vrouw. Ze kijkt ons wantrouwend aan maar knikt. Wanneer Isis weg is neemt ze plaats op een stoel. 'Ga zitten' zegt de vrouw wat streng. Meteen doen Michael, Luke, Calum en Ashton wat ze zegt en ze kijkt ons aan.  'Wat doen jullie hier?' vraagt ze bozig. 'Nou, eeh.. Wij wonen wat verder op in een huisje. En wij waren van plan een dorp te vinden om daar te leven' legt Ashton uit. 'Waarom met 1 vrouw?' vraagt ze. 'Sem is mijn zusje' zegt Calum en slaat zijn arm om heen. 'Hoe komen jullie in dat huisje?' vraagt ze door. 'We werden er op een dag wakker' liegt Luke. 'Hmm, ik vertrouw jullie niet' zegt de vrouw. Op dat moment valt mijn verband af. Meteen bedek ik het maar de vrouw heeft het al door. 'Wat is dat?' vraagt ze. Ik reageer niet en kijk angstvallig haar aan. De vrouw staat op en trekt mijn hand weg waardoor ik een piep geluidje maakt. 'Jullie hebben gevochten' zegt ze. 'Nee' zegt Ashton meteen. De vrouw kijkt op. 'Ik was mijn mes oefeningen aan het doen, Sem viel. Ik sneed net in de lucht en raakte haar arm' liegt hij. 'Waarvan al die krasjes op haar buik dan?' vraagt ze. Ik kijk naar beneden en zie de littekens zitten. Ik kijk schamend naar de vloer. 'Vroeger, vroeger leefde ik in een dorp. De Firks kwamen' mompel ik met blosjes op mijn wangen. 'Kijk me eens aan' zegt de vrouw. Ik kijk haar aan. 'Hebben ze dierbaren van je afgenomen?' vraagt ze.  Ik kijk angstvallig weg. De jongens mochten het niet weten. 'Nee' zeg ik. 'Waarom kijk je weg?' vraagt ze door. 'Omdat de Firks niks zijn' snauw ik. 'Ohnee, ik herken jou Sem' zegt ze. Met grote ogen kijk ik haar aan. 'Hoe weet u mijn naam?' vraag ik. 'Ik stel hier de vragen' zegt ze. 'En nou ik' schreeuw ik en sta op. Ik grijp naar me zak. 'Wat ga je doen Sem?' vraagt de vrouw. 'Je gaat toch niet je vader achterna?' zegt de vrouw. Ik kijk geschrokken haar aan. 'Zeg dat niet' fluister ik. 'Wat niet? Dat je vader bij de Firks hoort?' daagt de vrouw me uit. De tranen stromen over mijn wangen. Ik hoor de jongens achter mij naar adem happen. 'Sem, je gaat hem niet achterna' zegt de vrouw wie ik mijn tante noem. 'Ik wist het' schreeuwt Ashton. Ik kijk geschrokken achterna, de jongens merken mijn tranen op maar Ashton is te woedend. 'Jij hoort bij hun! Jij wou mijn beste vrienden verraden' schreeuwt hij. 'Nee, gewoon niet!' gil ik. 'Jawel! Ik wist het' hij trekt zijn mes en ik zet een paar stappen achteruit. 'Alsjeblieft Ashton, ik leg het uit' snik ik. Luke staat op en kijkt me boos aan. 'Je hebt ons voorgelogen Sem' zegt hij met tranen in zijn ogen. Ik schud mijn hoofd. 'Jawel' schreeuwt Calum. Ik val neer, wat voor mens ben ik? Een monster... Ik wist het antwoord al. 'Kom jongens wij zijn hier weg' zegt Ashton. 'Nee' zegt Michael. Nadat val ik weg. Zwart..

P.O.V: Ashton

Boos liep ik door ons huis. Ja ons huis. We kregen van Isis toch een huisje hier. Luke zit huilend in een hoekje met Calum huilend naast hem. Michael daar in tegen zit wat nutteloos met zijn boemerang te spelen. Ik schreeuw en sla tegen de muur. 'Hoe kon ze?' schreeuw ik. 'Hoe kon ze? Ze kon niet anders Ash' zegt Michael letterlijk de waarheid. 'Hoe kan je hier zo koel onder zijn?' vraag ik. 'Mijn moeder' zegt hij schouder ophalend. Ik kijk hem aan. Dat was waar ook. 'Ze hebben mijn vader afgepakt Michael, vergeet dat niet. Misschien was het haar vader wel' zeg ik. 'Ja, dat weet ik. Mijn moeder gebruikte ze toch alleen maar' zegt hij en kijkt uit het raam. Ik heb Michael nog nooit zien huilen. Maar hij lag wel op het punt. Daarin tegen heb ik Luke en Calum ook wel eens zien huilen. Zij mij nog nooit. Maar ik mezelf vaak genoeg. 'Laten we Sem een poging tot excuses doen?' vraagt Michael. 'Nee' zeggen Luke en ik tegelijkertijd. 'Waarom zorgde ze anders voor jou Luke?' vraagt Michael. Luke kijkt weg. 'Luke, kijk eens naar jezelf. Alleen je snijwond wordt een litteken, waar zouden Sem haar littekens van zijn?' vraagt Michael. 'Van haar gevechten natuurlijk' zeg ik bot. 'Jongens, ik ga slapen' zegt Calum gebroken. 'Slaaplekker' antwoorden we. Calum zucht en loopt met gebogen hoofd de trap op naar onze kamer. Ik neem plaats op de bank en staar naar de muur. Michael en Luke nemen naast me plaats en doen hetzelfde.

Hoe gaat dit aflopen guys? Ik hoop dat jullie het nog wel een leuk boek vinden.

Stem, rea en deel voor meer

Xx me ....