Sem een 18 jarig meisje word wakker in the middel of nowhere. Ze gaat op onderzoek uit en loopt hopeloos de woestijn rond. Op een gegeven moment ontdekt ze een huisje waar ze wel 4 hele bijzondere jongens ontmoet...
'Ik denk dat hij nog heeft onthouden dat je hem ooit hebt verteld dat je ooit wou leren boogschieten?' vraagt Luke. Ik kijk me met grote ogen aan. 'D-dat hij dat nog kan onthouden' mompel ik. 'Wat denk jij, jullie zijn niet te scheiden van elkaar' lacht Luk zijn schouders ophalend. 'Ja, dat klopt wel' geef ik toe. 'Kom laten we gaan oefenen' glimlacht Luke. 'Hoe?' vraag ik. Hij pakt een appel en een doek waar hij met zand 5 rondjes veegt. Een hele zwarte een wat minder zwarte en kleiner, een nog wat mindere zwartere en nog kleiner enzovoort. 'Goed, ik weet hoe het moet' grijnst Luke. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Dat rijmt' roept Calum. Waarna Luke grinnikt. 'Ja, wat denk jij? Ik de legendarische Luke Hemmings we-'. 'Kuch' onderbreek ik hem. Hij rolt zijn ogen. 'Weet hoe het moet' gaat hij verder. 'Ik hoef jou hulp niet' lach ik. 'Maar ik ben legendari-'. 'Nee dat ben je niet' roept Calum nu ook en komt met een rond deeg ding het huis uitgelopen. 'Wat is dat?' roept Luke. 'Eeh een Donnie ofzo'. Mijn ogen springen wijd open. 'Zeg je nou dat je een DONUT FUCKING DONUT HEBT?!' roep ik en spring op hem af. Calum propt snel zijn Donut in zijn mond en knikt. 'HEB JE NOG MEER?' roept Luke nu ook. We waren allemaal fan van Donuts. (Ik niet. BLEEEEH) 'Weet niet, moet je even kijken' antwoord Calum en pakt mijn boog. 'NEE AFBLIJVEN MIJ. MIJ. MIJ' roep ik en spring boven op zijn rug. Calum wankelt en valt neer. Ik lach hem uit en pak mijn boog af. 'Ashton schiet met je boog!' roept Luke. Ik schiet gewoon rond en daarna hoor ik Luke naar adem happen. 'WHAT THE FACK IS DAT VOOR EEN BOOG' roept hij en ik draai me om. Ik schoot naar de boom maar daar in tegen zat de pijl net naast zijn vinger bij een Donut. Ik kijk naar mijn boog en dan weer naar de pijl. 'Probeer het met een andere pijl' zegt Calum. Ik pak een andere pijl en schiet hem naar Calum toe terwijl ik aan de Donut denkt. Weer beland hij tussen Luke zijn vingers in, in de Donut. 'Dit is creepy' mompel ik en bestudeer mijn boog. 'Ja inderdaad!' roept Luke en haalt de pijlen er uit. Wanneer de pijlen er uit zijn pakt hij de donut en bestudeert hem. 'Er is niks te zien' mompelt hij. Ik loop naar hem toe en pak de donut. Nee inderdaad niks. 'Ik ga proeven' mompel ik. 'Maar je weet niet meer hoe het hoort te smaken' roept Calum nog maar ik heb hem al in mijn mond. Ik sluit genietend mijn ogen. 'Gewoon zoals het hoort' glimlach ik en open mijn ogen weer. Luke neemt ook een hap en doet hetzelfde als mij.
Heel de middag heb ik zitten oefenen op mijn pijl en boog en elke keer was het raak. Ik heb zelfs geprobeerd om me op een tak te concentreren terwijl ik op een blaadje richtte zelfs toen was ie raak. Wat nog raarder is dat de pijlen over in kwamen hoe hard het ook was. Zelfs de grond. Zuchtend ging ik zitten. Hoe zou dit komen. Ik leg de boog op mijn bovenbenen en bestudeer hem. Wat zou dit hem zo maken? Waarom is dit nog nooit zo uitgevonden? 'Ash? Kom je eten?' vraagt Calum en legt een hand op mijn schouder. Ik schud mijn hoofd. 'Wat dan?' vraagt hij. 'Ik heb geen honger. Ik wil weten hoe dit komt' zucht ik en veeg met mijn handen over mijn gezicht. 'Kom op Ash, stiekem heb je wel honger. Kom nou gewoon eventjes eten. Ook zijn het minimaal maar 10 hapjes' zucht Calum. 'Nee' zeg ik stug. 'Het is eten verspilling als je nu niet mee gaat' zegt Calum wat strenger. Ik zucht en sta op. We moeten zuinig doen met het eten. 'Ik eet niks' zucht ik. 'Jammer dan, Luke heeft al voor je opgeschept' zegt Calum en duwt me naar de bank. Luke geeft me mijn bord terwijl ik mokkend het bord op mijn schoot zet. Ik leg mijn boog voorzichtig naast de bank neer en houd hem goed in de gaten terwijl ik mijn eten naar binnen schep. 'Toch honger' grijnst Luke. Ik knik en eet verder.
P.O.V: Michael
'Ik ga naar huis' mompel ik en veeg mijn handen aan de oude handdoek af. 'Ja, is goed. Heel erg bedankt voor alle hulp Mike' glimlacht Sem en geeft me een snelle knuffel. 'Geen probleem' glimlach ik en geef Merissa ook een knuffel. 'Ga je lief zijn voor je mama' glimlach ik. 'Als wij ooit samen paard gaan rijden' zegt Merissa. Ik knik en woel door haar haren. Ze geeft me een knuffel en ik til haar op zodat ik haar rond kan draaien. Merissa lacht en klemt zicht goed vast. Snel geef ik Merissa weer aan Sem en steek een hand op voordat ik ga. Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en schop wat steentjes weg door het zand. Wat zou Ashton van zijn boog vinden? Ik stop doordat ik een pijl op de grond zie liggen. Het had hetzelfde teken dat op de boog stond... Raar..
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Ben thuis!' roep ik en open de deur. 'Michael net op tijd' roept Calum. Ik stap naar binnen. Doe mijn jas uit en loop naar de woonkamer. Calum geeft me een bord en ik geef de pijl aan Ashton. 'Hoe was de boog?' grijns ik. 'Echt heel erg bedankt Mickey, maar eeh.. Er is iets raars aan de boog' fluistert Ashton alsof hij bang is dat iemand het hoort. 'Zoals wat?' vraag ik. 'Waar ik ook op richt. Waar ik ook aan denk. Hij is altijd raak. Als ik denk aan een pan en ik richt op een stoel gaat ie op 1 of andere wijze naar de pan toe. Ook met andere pijlen. En hij kan alles raken. Zelfs in een stenen grond' mompelt hij. Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Wat raar, ik kocht het van een oude man. Misschien kunnen we even langsgaan?' vraag ik. Ashton knikt en pakt zijn boog. 'Wacht wacht wacht' mompel ik en grijp de pijl van zijn schoot. 'Draai hem nog eens zo' commandeer ik Ashton. Hij draait hem zoals ik wou en ik zie het zelfde tekentje. 'Kijk, hetzelfde tekentje' mompel ik en pak de boog over en houd het tekentje naast het tekentje op de pijl. Ashton pakt zijn pijlen ook en bestudeert ze. 'Kijk, hier ook!' zegt hij. Snel eet ik mijn eten op en sta op. 'Kom we gaan er heen' zeg ik snel. Ashton knikt en staat ook op. 'Hou hem maar wel vast jongens. Straks is het zo'n Firks' mompelt Luke. We knikken en doen onze jassen aan. 'Wacht, ik neem mijn zwaard mee' roep ik en ren naar boven. Ik pak mijn zwaard en ren naar beneden. 'Slim idee' antwoord Ashton en pakt zijn mes. Hij duwt hem in zijn holdster wat ik ook doe en we vertrekken met een 'doei!'. Wanneer we de deur uitstappen lopen we tegen de man waarvan ik de boog gekocht had op. 'Jullie zocht ik' zegt hij en grijpt ons vast.
Wat zou er gebeuren? Hehehe, ik ben gemeen. Ik hoop dat jullie dit hoofdstukje wat geïntereseerd heeft. Sorry dat ik gisteren niet uploade en al die shit. Ik heb een nieuw boek waar ik aan ga beginnen. Lijkt jullie het een leuk boek? Zet het ff in de rea. Hier de intro:
Harry of Summer:
5 mensen. Harry Potter, Michael Clifford, Luke Hemmings, Ashton Irwin en Calum Hood. Het is een fanfictie van 5sos en een soort fanfictie van Harry Potter. Er komen personages in voor maar verder niet bepaalde dingen die in de films zijn gebeurt
Beschrijving:
Harry Potter zit op Zweinstein. De beroemde tovenaars school in toverwereld. Op een dag komen er 4 muzikale jongens tussen. Ze hebben speciale krachten zonder dat Perkamentus er vanaf weet. Wanneer deze ontdekt worden, worden mensen bang. Bang voor het gevaar van de jongens. Het zijn namelijk geen goeie krachten. Maar duistere krachten. Waar zijn deze jongens deel van? Waar komen ze vandaan? Zou hij-die-niet-genoemd-mag-worden weer terug gekeert zijn? Zijn de jongens zoals mensen denken dat ze zijn, of schuilen ze onder een masker, of zelfs een vloek?
