The Desert

13

P.O.V: Sem

Ik kijk naar het levenloze lichaam op de grond. Meteen kniel ik er bij neer en voel aan haar pols. 'Nee' mompel ik en duw de vrouw overeind. Ik ga achter haar zitten en duw een paar keer in haar maag. Het bloed spuit er uit maar geen enkele beweging mogelijk. Het blijft bloeden. 'Wat is er precies gebeurt?' vraag ik aan het meisje die zich omgedraaid heeft op mijn commando. 'Ze was al ziek, en toen viel ze op de grond en begon ze te bloeden' zegt het meisje. 'Wat voor ziek?' vraag ik liefjes. 'Ze hoeste bloed en kon niet zelfstandig meer lopen' zegt het meisje. 'Meisje, wat is je naam?' vraag ik en ga achter de vrouw vandaan. Ik loop naar haar toe en kniel voor haar neer. 'Merissa' zegt ze. 'Merissa, jou moeder is nu boven je bij de sterren' zeg ik voorzichtig. 'Heeft ze me verlaten?' vraagt Merissa met grote ogen. 'Nee, ze blijft op je waken. Zie je de zon?' vraag ik en wijs er naar met mijn bebloede hand. Merissa knikt. 'Als de zon ondergaat wordt het donker he?' vraag ik. Merissa knikt weer terwijl er traantjes over haar gezicht liepen. 'Nou, bij elk lichtje wat dan in de lucht zit. Is er 1 van je moeder. Die zou overdag over je waken en 's nachts ook slapen' zeg ik met een glimlach. Ze glimlacht ook en knuffelt me. Ik knuffel haar zo dat mijn bebloede handen haar mooie jurkje niet raakten en laat daarna weer los. 'Heb je een papa?' vraag ik. 'Nee, die is weg gegaan' zegt ze. Ik knik. 'Misschien kan ik je wel meenemen. Ga jij met Isis mee?' vraag ik en wijs naar mijn nicht die nu naast me staat. Het meisje knikt en loopt met Isis weg, ik negeer de mensen om me heen en begin met het werk.

'Merissa' roep ik en knuffel het meisje in mijn armen. 'Ga jij nu voor me zorgen?' vraagt ze. Ik kijk naar Isis. 'Ja, dat ga ik doen' zeg ik. Isis kijkt me met grote ogen aan. 'Weet je dat zeker Sem?' vraagt ze. 'Hoezo?' antwoord ik. 'Nou, eeh.. Mijn ouders..' zegt ze. 'Ze hebben niks over me te zeggen, mijn moeder is dood, mijn vader is weg. Ik ben alleen' snauw ik en til Merissa op en loop weg.

P.O.V: Calum

Ik wou net afscheid nemen van Merissa die deze avond bij ons verbleef toen ik stemmen hoorde. 'Ga jij nu voor me zorgen?' hoor ik het zachte en schattige stemmetje van Merissa vragen. 'Ja, dat ga ik doen' hoor ik na een kleine pauze. 'Weet je dat zeker Sem?' vraagt Isis. Sem was er dus... 'Hoezo?' vraagt Sem. 'Nou, eeh.. Mijn ouders..' zegt Isis. 'Ze hebben niks over me te zeggen, mijn moeder is dood, mijn vader is weg. Ik ben alleen' hoor ik Sem snauwen en daarna boze voetstappen weg lopen. Isis komt huilend binnen. Ik open mijn armen en ze valt er in. 'Heb je het gehoord?' vraagt ze huilend. Ik knik. 'Waarom huil je precies?' vraag ik zachtjes. 'Sem... Z-ze doet zo raar' zegt Isis snikkend. Ik knik, dat doet ze ja.. 'Ze draait wel weer bij' antwoord ik. Isis knikt en laat me los. 'Dankje' glimlacht ze. Ik glimlach ook en veeg haar tranen weg. 'Kun je het ons vertellen? Over Sem haar verleden?' vraag ik. Isis schud haar hoofd 'sorry, als ik dat doe krijg ik een boze Sem achter me na. En dan nog bozer dan boos. Zo boos dat je eeh.. Ja daar is gewoon geen woord voor' ratelt Isis. Ik knik en loop weer weg. 'Sorry Cal' zegt ze nog. 'Het is niet erg, maar misschien dat ik haar kan vergeven ofzo als ik het echte verhaal weet, nu ik weet dat haar moeder do-' ik stop wanneer ik besef wat ik zeg. De jongens kijken me aan. 'Door gelopen is?' maak ik mijn stem af. 'Dood?!' roept Luke. Ik knik zachtjes. 'Waardoor?' vraagt Michael frosend en gooit een kaart op. 'Weet ik niet, ik hoorde het' zeg ik schouder ophalend. De jongens kijken naar Isis. 'Als ik het vertel is Sem bozer dan een woord. Je wilt niet weten waar ze dan tot in staat is' zegt Isis met haar ogen op de vloer gericht. 'Is dat ooit een keer gebeurt dan?' vraagt Luke. Isis knikt. 'Ze had ooit een vriendje, hij stapte ook over naar de Firks en haalde mensen over. Sem was zó boos dat ze hem bij de keel vloog en hem op de grond duwde. Haar vriendje gaf haar een paar klappen maar Sem was echt laaiend. Zelf de Sherrif was niet sterk genoeg om haar tegen te houden' zegt Isis zachtjes. 'Ze wou hem vermoorden?' vraagt Ashton. 'Ja' zeg ik. 'Was dat nadat haar vader?' vraagt Luke zijn zin niet afmakend. 'Ja' zegt Isis. 'Dus, je wilt nu zeggen dat ze niet bij de Firks hoort?' vraagt Ashton. Isis kijkt op en knikt. 'Ze haat ze' antwoord ze. 'Maar.... Wacht, vertel ons alsjeblieft het verhaal' zeurt Luke. Isis schud haar hoofd. 'ik wil mijn nichtje echt niet weer depressief zien' zegt ze en meteen slaat ze een hand voor haar mond. 'Oh is het al zo laat? Ik moet weg' zegt ze. 'Wacht!' roep ik voordat ze weg loopt. 'Wat is er zo erg omdat te vertellen dan? Wij zijn ook haar vrienden' zeg ik. 'Waren' kucht Ashton. 'Sem heeft het er nog steeds moeilijk mee. Dokter zijnde is niks voor haar... Maar omdat haar zu- moeder do- meegenomen is heeft ze er voor gekozen' zegt Isis. 'Zu en do wat bedoel je daar mee te zeggen?' zegt Ashton achterdochtig. 'Sorry hou van jullie ik moet gaan' gilt Isis en rent weg. We kijken elkaar aan. 'Morgen gaan we naar Sem' zegt Michael vast beraden. 'Hoezo?' zegt Ashton. 'Wij willen het verhaal weten Ash, misschien ook wel onze excuses aanbieden' zegt hij. Ashton zucht. 'Waarom?' vraagt hij. 'Omdat het verhaal wat wij weten niet compleet is' antwoord ik met een zucht.

Wat denken jullie van Sem haar verleden. Laat het ff in de reacties achter!

Stem, rea en deel

Xxjes my ....