Kar Küresi

deniz kenarı

Multide  Gittikleri deniz kenarı ve oğuz ile mısra var :) iyi okumalar :*

Bana herkez uzaylı görmüş gibi bakıyorlardı "ne bakıyorsunuz şarjim bitti saatin farkında degilim" miray hemen lafa atladı "kızım sen delirdinmi hepimiz meraktan öldük" dedi sinirlenmeye başladım ve bağırdım "Banane be banane tanımıyorum hiçbirinizi ben hergün ölüyorum kafamda kocaman bi boşluk var siz bunun ne demek oldugunu biliyormusumuz yeter ya yeter annem ağlama artık iyim bak ben yukarıya çıkıyorum yatacam sizde defolun!" deyip hemen yukarı koştum biraz daha kalsam ağlayacaktım ama yapamazdım aglamamalıydım parmaklarıma bi sigara yerleştirdim ve yaktım pencerenin yanına gidip oturdum ve dumanımın gökyüzüyle buluşmasını izledim o sırada kapı tıklandı  "Gel" içeri miray girdi ve bana yaklaştı ona baktım ve kendimi zor bir şekilde tutarak "İyi degilim" dedim bana baktı ve   "Bak mısra anlıyorum seni zor zamandan geçiyorsun ama sende anla herkez hafızanı kaybettiğini sanıyor ve biz ç.." sözünü kesip aglamaya başladım daha fazla tutamadım kendimi sandığım kadar güçlü degilim  ve hemen ona sarıldım "Ölüyorum ben miray kalbimdeki aşkla ölüyorum. İntikamla aşkımı karıştırarak ölüyorum hergün yanındayken ondan uzak durarak  ölüyorum. Bana bakmasına aşık olduğum adam şimdi ise bana bakmasın diye uğraşıyorum. Ben aşık oldum ilk defa kalbinde ölmek istiyorum bi adamın" dedim miray hiçbirşey demedi sadece beni yatağa bıraktı ve başımı oksayıp uyumama yardımcı oldu sigaramıda yanimdaki külükte söndürmüştü ne kadar uyumuşum bilmiyorum ama uyandığımda güneş batmak üzereydi yuhh bu zamandan beri yatıyormuyum indim aşağıya "Günaydın kuşum" dedi annem "Günaydın annecim de niye kaldırmadın beni" dedim gelip yanıma yanaklarımı okşamaya başladı "Canım benim dün geç uyudun kaldırmak istemedim bügünde gece dışarda olacaksınız diye uyandırmıyayım dedim " deyince sıkıcana sarıldım ona "Özür dilerim annecim dün çok korkuttum seni ama farkında degildim saatin" dedim. Annemi üzmeyi istemiyordum ama üzmek zorundaydım. Telefonumun çalmasıyla annemden uzaklaştım telefonuma baktım miray arıyordu "Efendim miray.. evet biliyorum... tamam hazır olurum.... yarım saat sonra görüşürz" deyip telefonu kapatım anneme dönüp "Anne biliyorsundur bizim surekli toplandiğimiz bi sahil varmış orada şarkı falan söyleyeceklermiş. hafızam için bende oraya gidiyorum" dedim "tamam kızım dikkat et kendine" deyince başımı salladım ve hazırlanmak için odaya geçtim. mavi uzun bi elbise giydim. Ve yeni arabamın anahtarlarını alıp yolla çıktım mirayı alıp ordan sahile geçtik herkez burdaydı eylül bile "Seninki ne zaman gelecek" deyince miraya dönüp 'anlamadım' bakışlarımı attım "Eymenden bahsediyorum" dedi. "Bilmiyorum gelir herhalde" deyip arabadan indim. miray berkilin yanına gitti bende herkezle uzaktan selamlaştım Meleği ve Eylülü öpmüştüm ve meleğin yanındaki mindere oturdum ateş yakmışlardı biz biraz geç kalmıştık "Eee kim şarkı söylüyor" deyince aralarında sohbet eden herkez sohbeti kesti ve bana döndüler Oğuz "Benle Alp söyleyecez" dedi. Ona küçümser bakışlarımı attım "Ha ne güzel boş konuşmak dışında da birşeyler  yapıyorsun demek ki" dedim. Bugun sadece oğuz soyleyeckti ve bir rap çalacaktı bana hiç tepki vermedi  o kalbimi çalan ve beni uçuruma sürükleyen gitarın tellerine dokundu ve işte o an ölmek istedim

Arkadaşlar şarkıyı yükleyemedim dinlemek isterseniz sahabe özür dilerim şarkısıdır.

neden suskunum neden konuşamam neden çekindiği mı anlamadım gitti kalbimde bir bebektin kocaman oldun söyleyemediklerim içimde birikti oysa kızmadım bile mahçup oldum Allahıma kızsaydın daha iyidi vallaha bak ne diyim simdi sana sen öyle safken bendim kirli kalan

Oğuzun elli tellerden usulca kayarken sadece gözlerime odaklandı

özür dilerim özür dilemedigim için seviyorum demesemde sevdim beni bilirsin aynı yerdeyim seni üzsemde üzme sen beni gitmeni istemiyorum  hiç bırakmasın gözlerimizi ayrılmak olmaz ayrılmak olmaz

sanki şarkıyı söylerken sadece ben vardım ve devam etti

hatırla bir keresinde dargındık gözlerimiz bakmiyordu ben yine duzeltmek için hiçbirşey yapmıyordum benzemek istedin bana güya takmıyordun arkadaşların falan hayır derdi sen yine dayanamadın çıkıp geldin okadar sevindimki belli etmedim bendeki odunluğa alevler yetmedi
özür dilerim özür dilemedigim için seviyorum demesemde sevdigim beni bilirsin ayni yerdeyim  seni üzsemde üzme sen beni gitmeni istemedim hiç birakmasın gözlerimizi ayrilmak olmaz ayrilmak olmaz

sanki bana işkence ediyordu. Bu sarkı tam olarak bizi anlatıyordu arkadaslarım hep karşı çıkmışlardı kavga ettigimizde gelip barışmamıştı ben gittiğimde tepki vermemişti. Gözleri kalbimin derinliklerine inmeye çalışıyordu ve açıkçası başarıyorduda kalbim sanki sadece onun bakışıyla hayat buluyordu sanki ondan başkası yokmuş gibi sanki bir tür uyuşturucu gibi sadece benim için bana özel kapılmamaya çalıstıkça daha çok baglanıyordum galiba ben beni öldüren adama daha çok aşık oluyordum şarkıya devam etti
biliyorsun karnım hep aç ilgi beklerim sana bebeğim diyemem çünkü ben bebeğim yoksa bil... "Eymen geldi ben ona bakayım" deyip şarkıyı kestim eğer burada biraz daha kalırsam oyun oynadığımı anlardı yada galiba ona aşık olduğumu anlardı buna dayanamazdım hemen yerimden kalktım tek gördüğüm Oğuzun bana olan acıyan bakışlarıydı evet acıyarak baktı nedenini bilmiyorum ama ne kin nede nefret vardı sadece acıyan gözler... Bir taşın ustunde oturmaya başladım Eymen yoldaymış ve biraz tek kalmak iyi gelir diye düşündüm burası benim oğuzla sürekli oturduğum yerdi karşıda ay ve uzaklasan bir gemi vardı zifiri karanlığı onlar aydınlatıyordu. Bakın işte yine buradayım yine karanlık bi gecenin arkasına saklandım bütün duygularımı... "Eymeni beklemek için tuhaf bir yer" demesiyle sesin sahibi tanıdım Oğuzdu. "Aradım henüz gelmemiş" dedim geçip yanıma oturdu "Sende onu beklemek için bizim sürekli oturduğumuz sürekli seni sevdiğimi ve sürekli bana sarıldığın yerde oturuyorsun hafızasını kaybetmiş biri için fazla ayrıntılı şeyler biliyorsun" dedi o an hem kizmistim hemde korkudan ne diyecegimi duşunuyordum oyunumu anlamişti "Tabi hafızanı kaybetmediysen malum eymeni tanıyalı iki gün oldu ve hemen birlikte oldunuz sonra gelip burda oturdun o gece dişarda tektin hadi mısra hiç iyi bir yalancı degilsin az önce gözlerinde aşkı gördüm beni kandırma" dedi sinirle yerimden kalktım ve bagırmaya başladım "Eymenle iki gündür tanışıyor olabiliriz ama seni hiç tanımıyor beni sevdigini soyledin yanindaki kız peki eylül ilk odada gördüğümde sizin sevgili oldugunuzu anladım o gece tek dönmemin nedeni  evime yakın bir parkta oturuyordum bu yuzden dönebildim" tam arkamı dönüp gidecektimki yeniden durdum ve ona baktım "Unutmadan... seni hatırlamıyorum ama sana bakınca tam buramda 'sag elimi soluma bıraktım' birşey yanıyor acıyor bu aşk degil ben sana aşık degilim nasıl bu hale geldigimi sordugumda bana sadece aşk için dediler eger sana aşıksam şuan bu halde olmamın sebebi sensin ve eğer  senin yuzunden bu haldeysem birdaha karşıma çıkma çünkü ben aşk için bu hale girdiğim  zaman sana olan aşkımıda bitirmişimdir" dedim ve önüme dönüp hızlıca arabama bindim. "Sakinleş mısra sakinleş" dedim kendi kendime eymene ve miraya mesaj attip orayı terkettim. Evet haklıydım onun yüzünden bu haldeydim ve ben kendimi attığım gün ona olan aşkımıda kalbimden atmıştım ben ölmedim ama aşkım öldu simdi herşey daha farklı daha acımasız daha duygusuz ben Mısra aksu aşkım en büyük intikamım olacak!!

Bu bölumum biraz uzun oldu 15 tatilden dolayı bölüm paylasamayacam ama okul açıldığı gibi paylasacam tatildede paylaşmaya çalısırım okuduğunuz için teşekur ederim :)