Benim ilklerim önemli değildi. ama sonum en özel gündü kim bilebilirki bir sonun yeni bir hikayenin başlangıcı olduğunu...
Ben Mısra aksu sizce bir intikam ne kadar ileriye gidebilir ben bu intikamı ne kadar sürdürebilirim. kimler olacak bu intikamd...
Ölüm ne kadarda basit bir kelime biri ölünce geçecegini düşünürler halbuki farkında değiller ki ölen kisiyle birlikte yaşayan kişide ölüyor. Yaşamak artık kör olmuş birine dünyanın güzelliklerini anlatmak kadar imkansız. Sanırım atladığım büyük ve önemli bir konu vardı. Hep düşündüm acaba ölürsem ne olacak diye ama ben hiç düşünemedim ailem ölürse ben ne yaparım diye. Gözlerim kapalıyken yanağımdan akan yaşları hissediyordum. Tahminimce tam tam iki saatir hep bunu düşünüyordum. Ailem öldü ben ne yapacam. Annem ve babam hayat damarlarım beni hayata bağlayan tek insanlar sürekli yanımda olan beni kollayan ailem şimdi yok. Bu birden boşluğa düşmek gibi. Çabalamaya gücün yokken bir kuyuya düşmek ne kadarda acı. Yine aynı şey oldu en mutlu günümde yine ağlayan oldum. Yeniden kırıldım yeniden dağıldım. Gözlerimi açtığımda Oğuz ve Melekle göz göze geldim. "Mısra ben üzgünüm" dedi Melek bana bakarak. Ağlamaya başladım. "Bana bunun bir oyun olduğunu söyleyin lütfen bakın ben yapamam onlarsız hayata kalamam" dedim daha fazla ağlayarak "Mısra ailen doğum günün için uçağa binmişler. Uçağın motorunda bir arza çıkmış pilot kontrolünü kaybetmiş. Ve düşmüşler sağ kurtulan yok." dedi yere bakarak Oğuz. Daha çok delirdim. "Yalan söylüyorsun sana gelmediğim için beni kandırıyorsun yalancı" diye bağırdım. Odaya hemsire ve doktor geldi. Hemşire bana sakinleştirici yaptıktan sonra doktor konuşmaya başladı. "Mısra hanım lütfen kendinizi yormayın zaten yeterince zor bir durum" diye söyleyen doktora baktım. "Evet zor bir durum ama sizene degil mi onlar benim ailemdi benim kimin umrunda bu" diye bağırdım. Ve ayağıya kalktım kolumdaki serumu çıkarttım. Doktor bir tepki vermiyordu sanki ne yapacağımı izliyormuş gibiydi. Kapıya yaklaştım. "Mısra hanım beyninizde tümör var" dediğinde doktora baktım. Daha fazla ağlamaya başladım. Ellerimi başımın iki yanına bıraktım ve sıkmaya başladım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne tümörü lan" diye bağırdı Oğuz. "Son zamanlarda baş dönmesi oluyormuydu" diye soran doktora baktım başımı salladım "Tümörden kaynaklanıyor ilaçlarla tedavi etmeye çalışacaz" dedi adını bile henüz bilmediğim doktor. Dışarıya baktım güneş çıkmaya başlamıştı. Meleğe baktım hiç tepki vermiyordu Oğuz ise delirmekle sakin olmak arasımda kalmıştı. Elime telefonu alıp Mirayı aradım ona şuan burdaki herkezden daha çok ihtiyacım vardı. Çaldı çaldı ama açan olmadı. Geçip koltuğa oturdum hala ağlarken. Melek yanımda hiçbir tepki vermeden bekliyordu. Oğuzda çıkış işlemlerini yapmaya gitti. yarım saattir aralıksız olarak Mirayı arıyordum ama açan olmadı. Dışarıya çıkıp asansörü bekledim. Melek arkamdan geldi "Nereye" dediğinde ona baktım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
