The Lost Singer (COMPLETED)

Turning Point

Erros's POV

It's been two years since Ana left me with no words.. I really don't know what happen, basta pag'uwi ko nang gabing yun wala na akong Ana na naabutan.. The house is empty.. Akala ko lang umalis siya at nagpunta sa school niya pero nang tawagan ko naman siya ay sarado na ang phone niya.. Two years, two fucking years and here I am still wondering what's really happen..

Kung saan saan ko siya hinanap.. I'm worried sick like a mad man knowing she's nowhere to be found.. Pinuntahan ko ang Mama niya pero hindi na raw nagagawi roon si Ana simula nang sa akin na siya umuuwi.. I even waited for her sa Casa at baka magawi siya roon.. Damn! She's pregnant!.. Hanggang sa makausap ko si Mama..

" Stop looking for her.. " hindi ko na kailangan pang lumingon sa pinanggalingan ng boses.. It's Mom.. Nasa mini bar ako ng bahay at umiinom ng alak.. Ganun ang ginagawa ko kapag umuuwi akong bigo galing sa paghahanap sa kanya..

" Leave me alone.. " mahina kong sabi nang may diin ang bawat salita.. I don't think she's even worried about me.. The last thing that I want is her.. All I want is Ana.. Only her can ease the pain that I'm feeling right now.. Nakarinig ako ng mga yabag na papalapit.. Napailing ako.. Mahigpit akong napahawak sa baso na may lamang alak..

" I can't bare seeing you like this Erros.. I'm still your mother.. " I can't help but smirk.. Really now? Nilingon ko ito habang naniningkit ang mga mata..

" Really Mom? Why is it so hard for me to believe that words? Why is it so hard for me to understand every damn words you say? " isang sampal ang dumapo sa pisngi ko.. Napangisi lang ako at muling tumingin rito na ngayon ay galit na galit na nakatingin sa akin.. Hindi na ako masisindak sa ganyang tingin dahil noon pa man hindi ko na naramdamang mahal ako ng Nanay ko..

" You don't have the right para pagsalitaan mo ako ng ganyan! Ina mo parin ako Erros at utang mo parin sa akin ang buhay mo!- "

" Eh di sana pinatay nyu nalang ako! " nagulat ito sa pagsigaw ko kaya hindi ito nakapagsalita.. Siguro punong puno na ako sa lahat ng nangyayari sa buhay ko and it's triger me to burst it all out.. Hindi ko napigilan ang pangingilid ng luha ko nang bumalik ako sa pagkakaupo sa stall at sinabunutan ang sariling buhok.. " This is not the life that I want Mom.. Bata pa lang ako hindi ko na nararamdaman ang pagmamahal ng isang magulang dahil busy kayo sa pagpapalago ng negosyo.. Bata pa lang ako pinaparamdam mo na sa akin that there is no room for failure on this family.. Bata pa lang ako kayo na ang nagdedesisyon para sa sarili ko.. I tried so hard para lang i'please kayo, but it's always not enough! It's always not enough!!.. " naibato ko ang basong hawak ko kaya't nagkabasag basag iyon sa sahig.. Alam kong nagulat ito dahil narinig kong napasinghap ito sa ginawa ko.. This is the first time that she saw me like this.. I'm always strong.. But without Ana, this life is useless anymore..

" A-anak.. " akmang lalapit ito nang umiling ako kaya napatigil ito..

" Si Ana ang bumuhay sa akin Ma noong akala ko para na akong buhay na patay.. Siya ang nagbalik ng lahat ng magagandang pangyayari sa buhay ko sa panahong pakiramdam ko puro nalang mga masilimuot na bagay ang nagyayari.. And now she's gone, parang nawala lahat.. Mas masakit pa ito sa pagbabaliwala nyu sa nararamdaman ko.. And it's fucking hurting more knowing that she bare my child but she's nowhere to be found! " narinig ko ulit ang muling pagsinghap nito.. Masakit, sobrang sakit na parang gusto ko nalang wakasan ang buhay ko.. Dahil parang hindi na kinakaya pa ng puso ko ang lahat..