busedk484 bana bu yolda destek çıkan biricik okuyucuma gelsin bu bölüm.Beni güven kavanozun da boğduğu için kendisine sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum.Umarım her şey gönlünce olur.💕bir kullanıcıdan bahsetbir kullanıcıdan bahset
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yusuf hocanın kapısının önüne geldiğimde tam kapıyı açacağım sırada durup arkamı döndüm.Bu güllerle içeri giremezdim.
"Ya ben bunlarla içeri giremem ki sen bunları tutarmısın?"
Başını olumlu anlamada salladı.Elimde klasör olduğu için ona çiçekleri veriyorken ellerimiz çakışmıştı.Gülümseyip elimi geri çektim.Kapıyı tıklatıp içeri girdim.
Sanırım 25 dakika filan içeri de durmuştum.Kapıyı açtığımda merdivenlere yaslanmış bir elinde çiçekler diğer elinde telefonla beni bekliyordu.Gerçekten yakışıklı bir adamdı.Geçen kızların hepsi ona bakarken kafasını telefondan kaldırmıyordu.
Telefonunu kapatıp başını kaldırdığında onu izlediğimi görmüştü.Ayy yakaladı resmen beni.
Gülümsedi,bana doğru geliyor toparlanıp bende ona doğru yürüdüm.
"Nasıl geçti canım"
Canım?Nerden geliyor bu samimiyet anlamış değilim.
"Her zaman ki gibi mükemmel"
Gülümsedi ve çiçekleri bana uzattı.Klasörü çantama koyup çiçekleri aldım.
Yürümeye başladığımız da elini belime koydu.Sanırım onu tanıyorlardı çünkü herkes bize garip bakıyordu.Merdivenlerden inip okuldan çıktık.Karşıdan karşıya geçtik.Anahtarla arabanın kilidini açtı.Kapımı açtı ve binmemi bekledi.Teşekkür edip arabaya bindim.
Sürücü koltuğuna binip kemerini bağladı."Gitmek istediğin özel bir yer var mı?"
Diye sordu."Benim için farketmez."diye cevapladığım da bir şey demeden arabayı çalıştırdı.Yolu seyrediyordum bir yandan da huzursuzdum çünkü hiç tanımadığım bir adamın arabasındaydım.
Radyoyu açtığında ona baktım.Bir anlık gözlerini yoldan çekip bana çevirdi. Radyoda Atena-Yalan çalmaya başlamıştı.
Tekrar başımı cama çevirdiğim de kar yağmaya başlamıştı.Alışkanlıktan olsa gerek şarkıya eşlik ediyordum.
"Yanlız kendine inkarın.Sadece senden kaçarsın halin ele verir anlayamazsın.Yalan söyleme bana gözlerin anlatıyor her şeyi."
Ne kadar da güzel yazılmıştı.Kim bilir kimin için,hangi kalpteki bir değerli için yazılmıştır. Önemli olan kişinin kendini anlatıp karşıdakinin onu anlaması değildir.Kişi susuyor ama karşısındaki onu anlıyorsa ruhlar birbirini tamamlamış demektir.
Çok yaralanan insanlar çok gülermiş.Yaralarım eğer bu kadar kolay gizlenicekse sahte gülüşler bizden sorulur.Şarkılarla neden parça dendiğini artık daha iyi anlıyorum. Çünkü yüreğindeki eksiği o dolduruyor.
Psikoloji okuyan birisi için fazla duygusalım sanırım.Ama inandıktan sonra yapamicağım bir şey olduğuna inanmıyorum.
Elini kolumda hissedince irkilmiştim. "Iyimisin?"diye sormuştu. Bir çırpıda "iyiyim."diyi vermiştim.
Arabadan inince aklım başıma gelmiş geldiğimizi anlamıştım.Kapımı yine açınca bende arabadan inmiştim. Bir AVM ye gelmiştik.Sanırım en yakın burası olduğu içindi.
İçeri girdiğimizde kontrolden geçip yürüyen merdivenlere binmiştik.Bu arada da güvenliğin bile ona nasıl baktığı gözümden kaçmamıştı. Eğer bu adam benim sevgilim olsaydı onu kavanoza koyar yetmiyor gibi çekmeceye kilitlerdim.Yoksa kasa mı yaptırırdım?
Uff ne saçmalıyorum.Böyle bir adam benim sevgilim olamicağına göre bunları da düşünmeye gerek yok.(Sevgilin olsa düşünüceksin yani?")
"Buranın kahfesi çok güzeldir başka bir fikrin yoksa yada aç değilsen oturalım mı?"
Fikrimi sorması çok hoştu.
"Yok buraya oturabiliriz."dedim
Yine elini belime koydu.Fırsat kolluyor resmen.Çok fesatım biliyorum.Adam nazik benim ruhum öküz.
Masaya oturduk garson menüleri getirdi.Kahve demişti ama menüye bakmalımıydım.Menüyü açtım ve o hayatı boyunca söylememesi gereken beni küçümseyen o cümleyi kurdu.
"Sen istersen başka bir şey iç ufaklık.Kararırsın sonra."
Menüyü nasıl bir hızla kapattım hiç bir bilgim yok.Ayağımın içiyle sandalyeyi itip bir hışımla ayağa kalktım.Menüyü önüne bir atışım var bahsetmiyorum bile.Ellerimi masaya koyup öne doğru eğildim ve dedim ki.
"Yaşıtlarınla takılıcaksın o zaman,dünkü bok olarak gördüğün çocuğu alıp masana oturtmicaksın.Çünkü biz senin gibileri adamdan yere sayıp karşımıza koymayız.Gerekirse de o masadan böyle kalkmayı da biliriz."
Neyim varsa alıp çıkışa ilerledim.Arkamdan geliyordu hatta dişleri arasından "Mersa dur öyle demek istemedim."bile diyordu.
Ne o beni küçümseyebilecek hadde nede bu saatten sonra onu takıcak karaktere ben sahiptim.
Çıkışta ilk gördüğüm taksiye bindiğimde kapıyı zorladı ama taksi hızlandığı için kapıyı açamadı.Belli bir süre cama vurarak koştu.Taksi iyice hızlanınca durmuştu.
Bazı şeyler daha başlamadan bitermiş.Bizi başlatan bir tesadüftü bitiren yine tesadüf oldu.
