The One

11

"Ik kan nog steeds niet geloven dat je James niet hebt uitgenodigd." Ze is al een tijdje boos op me, sinds ze weet dat hij niet op de lijst staat.

Ik haal diep adem. Ik voel er niets voor om me weer te verdedigen. Ik kan wel blijven herhalen dat hij ons heeft laten stikken, dat hij opeens elke lunchpauze bij Stacia, Tristan en Destiny zit en dat hij bij Stacia d'r tafeltje rondhangt aan het begin van elke les. Nog steeds tovert hij witte rozenknoppen van de gekste plekken en zijn schilderij, de vrouw met het gele haar, begint ook steeds meer op Stacia te lijken. Ik doe mijn duivelshoorntjes af en leg ze op de tafel tussen de enorme schalen met eten.

Sorry hoor, dat ik er niet aan wil denken dat hij ondanks de tulpen, het geheimzinnige briefje en de betekenisvolle blik al bijna 2 weken geen woord tegen me heeft gezegd.

"Hij was toch niet komen opdagen." zeg ik uiteindelijk, hopend dat ze de slecht verborgen gevoelens in mijn stem niet heeft gehoord. "Hij is vast ergens met Stacia, of die roodharige griet of..." Ik schud mijn hoofd. Laat ook maar...

"Wacht... roodharige griet? Is er nou ook all eentje met rood haar?" Ze gaapt me aan.

Ik haal mijn schouders op, hij kan overal zijn. Het enige wat ik zeker weet is dat hij niet hier is, dat hij niet bij mij is.

Jade gaat ondertussen tegen Rhane verder. "Je moet hem eens zien! Hij is knap als een filmster, sexy als een rockster en hij heeft wat weg van een illusionist, hij kan bloem toveren, van alle plekken!" Ze zucht verliefd. Rhane daarentegen, trekt haar wenkbrauw op. "Dat klinkt alsof hij zelf een illusie is. Zo perfect is niemand." "Oh maar James wel. Jammer dat je hem nu zelf niet kan ontmoeten." Jade werpt een kwade blik op mij en frunnikt aan de zwarte ketting rond haar nek. "En mocht je hem ooit ontmoeten, vergeet dan niet dat hij van mij is. Ik heb hem al geclaimd voor ik jou kende." Ik kijk eens goed naar Rhane en haar donkere, troebele ogen. Haar netkousen, haar veel te korte broek en doorzichtige shirt. Ik kan zo wel zien dat ze zich daar niet aan gaat houden.

Jade wil graag mijn vriendin zijn, maar is ervan overtuigd dat ik een grote bedreiging vorm in de race om James.

Ik laat haar maar gaan en breng ze naar de andere kant van de kamer, in de hoop dat ze over iets anders beginnen.

Steffany heeft het leuk met haar eigen vrienden, Jade en Rhane gieten alcohol in hun drinken Mike en Dean dansen. De deurbel gaat en ik loop ernaartoe met een glaasje punch in mijn handen. Zodra ik de deur opentrek, laat ik van schrik/verbazing mijn beker punch op de grond vallen. De hele gang zit eronder, James deinst achteruit om te voorkomen dat hij er helemaal onder zit. "Oh-uhh, sorry." Stamel ik. Ik kijk op naar hem. Daar staat James, met een bos bloemen in zijn ene hand, en inmiddels een theedoek in de andere, die buiten lag, aan de tafel met de nepmessen. "Het is oké, geeft niet." Ik bekijk hem nog eens. Hij draagt zwarte timberlands, een zwarte jeans, een zwart leren jasje en (net als ik) een wit t-shirt met nepbloed. Als ik mijn ogen omhoog laat glijden zie ik ook bij hem korte nepsnijtanden. "Wat, hoe? Maar ik had je niet eens..." Mijn stem valt weg. Ik snap er niks van. Hij glimlacht en geeft me het boeket terwijl hij de vloer droogt. Ik kan het nog steeds niet geloven. We zijn gewoon PRECIES hetzelfde verkleed. Als hij tevreden is met de vloer, legt hij de doek weg en dan merkt hij het ook op. Hij lacht kort en kijkt me in mijn ogen. Een warme gloed glijd door mijn lichaam.

"Oh! James is er!" piept Jade en ze zwaait met haar armen. Haar humeur klaart op en ze komt vrolijk onze kant op. Zodra ze onze kostuums ziet, die zonder grap letterlijk hetzelfde zijn, kijkt ze me weer beschuldigend aan.

"Wanneer hebben jullie dit afgesproken?" Vraagt ze als ze bij ons komt staan. Ze probeert vrolijk en geïnteresseerd te klinken, al is dat meer voor James dan voor mij. "Dat hebben we niet." Antwoord ik. Het is zo'n bizar toeval dat ik het zelf niet eens geloof. Twijfelend vraag ik me af of ik misschien iets over het feest gezegd heb waar James bij was, ook al weet ik zeker dat ik dat niet gedaan heb.

"Puur toeval." Valt James me bij als hij zijn hand om mijn middel slaat. Deze blijft daar maar eventjes liggen, maar net lang genoeg om mijn huid te laten tintelen.

"Jij moet wel James zijn," zegt Rhane, die plots naast hem staat en aan het randje van zijn shirt prutst. "Ik dacht dat Jade zwaar overdreef, maar zo te zien had ze gelijk!" Lacht ze. Jade werpt een gemene blik op mij.

Zodra ze uit het zicht zijn, wendt Jade zich tot mij. "Ik heb hier geen woorden voor!" siste ze. Haar handen gebald tot vuisten, maar dat is nog niets vergeleken met de gedachten die in haar hoofd rondtollen. "Je weet al die tijd al hoe leuk ik hem vind! Ik vertrouwde je! Ik heb je alles verteld!"

"Jade, wacht nou. Het was NIET afgesproken, het is gewoon bizar toeval. Ik weet niet eens wat de hel hij hier komt doen! Ik heb hem niet uitgenodigd remember?!" Ik weet dat dit geen zin heeft. Ze geloofd me toch niet. "Ik weet niet of je het gemerkt hebt, maar je zogenaamd goede vriendin Rhane staat zo ongeveer tegen hem op te rijden." Ze kijkt naar de andere kant van de kamer en vervolgens weer naar mij. "Dat doet ze bij iedere jongen die er ook maar een beetje goed uitziet! Zij vormt geen enkele bedreiging! JIJ wel!"

Ik adem diep in en uit om kalm te blijven. "Luister, ik vind hem niet leuk! Hoe kan ik je daarvan overtuigen? Zeg het en ik doe het." Hoofdschuddend draait ze zich om. Haar schouders ontspannen en haar gedachten kalmeren. Ze richt nu de woede op zichzelf. "Nee,"Ze zucht en knippert snel met haar ogen, alsof ze vecht tegen opkomende tranen. "Zeg maar niets, als hij jou leuk vind dan is dat zo. Daar kan ik niks aan veranderen. En het is ook niet jou schuld dat je slim bent, en knap, en dat alle jongens jou aantrekkelijker vinden als mij. Zeker wanneer ze je zonder capuchon hebben gezien." Ze probeert een geforceerde glimlach, maar dat mislukt.

"Jij ziet ze vliegen meid, je hebt te veel alcohol op." Ik probeer niet alleen Jade, maar ook mezelf te overtuigen. "Het enige wat we gemeen hebben is onze smaak in films en blijkbaar ook in kostuums." Als ik naar haar glimlach, kan ik alleen maar hopen dat het er beter uit ziet dan het voelt.

"Doe me één plezier."
Ik knik. Ik heb er alles voor over om het goed te maken.

"Houd maar op met liegen, want je bakt er toch niets van." Met die woorden loopt ze weg en ik kijk haar na, hoe ze bij Rhane gaat staan en ik haar hele avond nu al verpest heb.