The One

18

"Disneyland?" Ik stap uit mijn auto en staar hem sprakeloos aan. Ik had onderweg over vanalles nagedacht, maar hier had ik niet vanzelf opgekomen.
"Ze zeggen dat dit de vrolijkste plek op heel de wereld is."Grinnikt hij. "Ben je hier al eens geweest?"

Ik schud mijn hoofd en kijk mijn ogen uit.

"Mooi, dan ben ik vandaag je gids." Hij haakt zijn arm door de mijn en samen lopen we naar binnen. Terwijl we over Main Street lopen, de grote hoofdstraat van het park, kan ik me maar moeilijk voorstellen dat hij hier eerder is geweest. Hij is intellectueel en zo cultureel ontwikkeld, dat ik me niet kan voorstellen dat hij rondhangt op een plek waar Mickey Mouse regeert. "Het is hier doordeweeks beter, dan is het niet zo druk." Zegt hij als we oversteken. "Kom, ik zal je New Orleans laten zien, mijn favoriete plek."

"Kom je hier vaak genoeg om een favoriete plek te hebben?" Midden op straat blijf ik staan en kijk hem verontwaardigd aan. "Je was hier toch pas naartoe verhuisd?"
Hij lacht. "Dat is ook zo, maar dat betekend niet dat ik hier niet al eerder ben geweest." Hij trekt me mee naar het spookhuis. Na het spookhuis doen we pirates of the caribbean. Daarna vraagt hij me welke van de 2 ik het leukst vind.

"Ehm..." Ik knik instemmend. "Pirates, denk ik."

Hij kijkt me aan.

"Nouja, ze zijn allebei super gaaf." Antwoord ik schouderophalend. "Maar pirates heeft Johnny Depp, wat zorgt voor een oneerlijk voordeel. Vind je ook niet?"

"Johnny Depp? Is dat tegen wie ik het moet opnemen?" Hij trekt een wenkbrauw op.
Van top tot teen bekeken- zijn donkere spijkerbroek, zijn zwarte shirt met lange mouwen en weer diezelfde zwarte timberlands- vind ik James aantrekkelijker en elke Hollywood-acteur die ik me op dit moment kan bedenken. Maar dat hoeft hij niet te weten.

"Wil je nog een keertje?" Vraagt hij, pretlichtjes duidelijk zichtbaar in zijn mooie ogen.

En dat doen we dan ook. En daarna nog een keer het spookhuis in. Als we aan het einde van het ritje zijn, waar het lijkt alsof de spookjes meerijden in de auto, verwacht ik bijna een hallucinatie/verschijning (aangezien ik nog steeds niet weet of hij echt is) van mijn jongere overleden broertje, Austin, tussen ons in te zien. Lachend en zwaaiend. Maar het blijft een van de getekende disneyspookjes.

Daarna gaan we zitten aan een tafeltje met uitzicht over het water. Ik neem een slokje van mijn ijsthee. "Ik weet toevallig dat dit een heel groot park is, een park met wel meer dan 2 attracties. Attracties die verder niks met piraten of spoken te maken hebben."
"Heb ik ook gehoord." Hij glimlacht.

"Er was er ooit eentje die mission to mars heette. Die sotnd bekend als goede attractie voor stelletjess, omdat het er binnen zo ontzettend donker was."

"Is die er nog?" Mijn gezicht kleurt rood als ik me realiseer hoe hebberig dat overkwam. "Niet dat ik erin wil hoor, maaar ik was gewoon nieuwsgierig." Stamel ik erachteraan.

Hij kijkt me aan, weer met die geamuseerde, vermaakte grijns op zijn gezicht. Hij schud zijn hoofd. "Nee, die hebben ze lang geleden gesloten."
"Dus je zat al in die attractie voor stelletjes toen je hoe oud was? 2?" Ik richt mijn blik op mijn glas ijsthee die ik oppak en aan mijn lippen zet om er een slokje uit te nemen. "Ik niet hoor, dat was ver voor mijn tijd."

Normaal gesproken zou ik er alles voor over hebben om niet naar dit soort plekken te gaan. Al die willekeurige energievelden en gedachtegangen... Maar met James bij me is het anders; rustig, de chaos is weg. Zodra hij me aanraakt, zodra hij begint te praten, is het net alsof we de enigen zijn.

Na de lunch wandelen we door het park. We gaan in alle snelle achtbanen, maar vermijden de waterritjes - in elka geval de waterritjes waarbij je drijfnat word. Als de avond valt, neemt hij me mee naar het kasteel van doornroosje. We blijven bij de slotgracht en wachten tot het vuurwerkspektakel begint.

"Heb je me al vergeven?" Vraagt hij, met een arm rond mijn middel. Hij bijt voorzichtig in mijn nek, mijn kaak en mijn oor. Het schouwspel van het vuurwerk, enorme knallen en lichtflitsen, lijkt gedempt en heel ver weg. Hij drukt me dichter tegen zich aan en ik voel zijn lippen over de mijne glijden.
"Kijk," Fluistert hij als hij zich losmaakt en wijst naar de donkere hemel. Ik zie grote, paarse cirkels exploderen, gouden watervallen, zilveren fonteinen en roze chrysanten. ( een bloem c:)

De finale is een grote boeket rode tulpen. Alles spat en knalt zo snel uit elkaar dat ik de grond onder mijn voeten voel trillen.

Wacht eens even.... Rode tulpen?

Ik kijk op naar James. Hij moet de vragende blik in mijn ogen kunnen zien, maar hij lacht slechts en beweegt zijn kin weer omhoog. De bloemen spetteren nog wat en vervagen dan, maar de herinnering aan de tulpen is voorgoed in mijn geheugen opgeslagen.

Dan trekt hij zich tegen me aan. Met zijn lippen tegen mijn oor fluistert hij: "de show is voorbij." Hij pakt mijn hand en begeleid me naar het hek, terug naar onze auto's. Ik open de deur van mijn lelijke kleine auto in vergelijk met de dikke porsche boxster die ernaast staat en neem plaats. Ik steek de sleutel in het contact en begin te lachen als hij door het raampje van mijn auto naar binnen leunt. "Geloof me, er komen nog veel meer dagen zoals deze. De volgende keer neem ik je mee op een California adventure."

"Ik dacht dat we net een avontuur in California hebben gehad?" Vraag ik zenuwachtig. het blijkt me toch steeds verbazen hoe hij steeds weer weet wat ik denk. "Moet ik weer achter je aan rijden?" Vraag ik. Ik start de motor en zie hoe hij grijnst.

Hij schud nee. "Ik volg jou wel." Grijnst hij. "Ik moet toch zeker weten dat je veilig thuiskomt."

Ik rijd weg, de snelweg op richting het zuiden. In de achteruitkijkspiegel zie ik hoe James vlak achter me rijd en ik grinnik zacht.

Ik heb een vriendje!
Een aantrekkelijk, sexy en charmant vriendje!

Iemand die ervoor zorgt dat ik me weer normaal voel, iemand die me laat vergeten dat ik niet normaal ben....