The One

15

Ik pak mijn rugzak van de grond zodat ik kan doen alsof ik iets zoek. Als ik mijn tas open doe, vloek ik zacht als ik merk dat mijn tas helemaal gevuld is met tulpen.

"Voor jou alleen maar tulpen- rode tulpen." Hij glimlacht breed. "Wat bof ik toch met al die tulpen, nietwaar?" Lach ik sarcastisch. Mijn tas ploft op de grond en ik schuif naar het randje van mijn stoel, zonder ook maar enig idee te hebben van wat dit betekent en hoe ik überhaupt anders zou moeten reageren.

Als het lunchtijd is, loop ik naar ons tafeltje. Ik vraag me af of ze er zouden zijn. Of James er is, of Jade is komen opdagen. IK heb Jade sinds het feest niet meer gesproken. Maar ik durf te wedden dat ze nog steeds boos is. Ze heeft nog steeds een hekel aan me.
Tijdens scheikunde heb ik nagedacht, en heb ik uitgedacht wat ik tegen haar moet zeggen, maar zodra ik haar aan het tafeltje zie zitten kan ik de woorden niet meer vinden. "Kijk eens wie daar aankomt." Zegt Jade bitchy als ze opkijkt. Ik ga naast Mike zitten, die het te druk heeft met het versturen van sms'jes om te merken dat ik er ben. Stiekem vraag ik me af of ik nieuwe vrienden moet gaan zoeken. Maar even alle gekkigheid op een stokje, wie zit er nou te wachten op een freak die alleen maar capuchons draagt en haar Ipod altijd op max. volume heeft staan? Precies, niemand dus.

"Ik vertelde Mike net wat hij allemaal gemist heeft, maar hij heeft het te druk met zijn telefoon en negeert me liever." Ze werpt hem een kwade blik toe.

"Omdat ik het hele verhaal al verteld hebt in de geschiedenisles en met alle geweld je verhaal moest afmaken na de les, waardoor ik te laat kwam bij de Spaanse les." Hij schud zijn hoofd terwijl zijn vingers druk bezig zijn op het touchscreen van zijn Iphone.

Jade zucht. "Je bent gewoon jaloers omdat je er niet bij kon zijn." Ze kijkt me aan met een uitdrukking in haar ogen waarmee ze de uitdrukking wil verzachten. "Niet dat jou feest niet leuk was hoor, Want dat was het echt wel; super gaaf. Dit was wat meer mijn ding, weetje? Je begrijpt het wel, toch?"

Ik wrijf over mijn appel met de mouw van mijn hoodie. Ik voel er weinig voor om meer te weten over Nocturne en alle andere feesten waar ze samen met die Lauren naartoe gaat. Als ik opkijk, merk ik met schrik op dat ze in plaats van de gewoonlijke goud-gele contactlenzen plaats hebben gemaakt voor nieuwe blauwe. Een blauwe kleur die me heel bekend voorkomt.

De blauwe kleur die alleen te omschrijven valt als...

Lauren blauw.

"Je had het moeten zien, er stond een verschrikkelijk lange rij, maar zodra Lauren in hun zicht was gevallen, lieten ze ons direct door. Zonder te betalen!!" Ze verwacht een blije, vrolijke reactie, maar ik krijg het mijn mond niet uit. Ik druk mijn lippen stevig op elkaar en bekijk haar sterk veranderde style. De eyeliner is minder opvallend en dik, meer als dat van Lauren. haar knalrode lippenstift, vervangen door dezelfde roze kleur als dat van Lauren. Ook haar jurk, met zijden stukken strak langs haar lichaam, doet me ook aan Lauren denken.

"Waar blijft James?" Vraagt Jade, die me aankijkt alsof ik het antwoord weet.

Ik bijt in mijn appel en haal mijn schouders op

"Wat is er gebeurd? Ik dacht dat het zo goed ging tussen jullie?" Ze blijft drammen. Nog voor ik antwoord geef, werpt Mike een blik op Jade die zegt: dit onderwerp is op eigen risico.

Ze kijkt van hem naar mij, schud haar hoofd en zucht vervolgens. "Wat boeit het mij ook. Ik wil dat je weet dat ik alles prima vind, dus geen zorgen om mij, het spijt me als ik raar of gemeen tegen je gedaan heb." Ze kijkt naar de kruimels op haar schoot en veegt ze en er langzaam vanaf. "Ik ben er helemaal overheen nu."

Ze steekt haar pink uit om haar eed vast te leggen en met tegenzin bind ik de mijn eromheen. Door haar aanraking, 'zie' ik tot mijn verbazing dat ze het ook echt meent.

"Jade..."Begin ik aarzelend. Moet ik dit eigenlijk wel doen? Ach, wat heb ik te verliezen? Ze kijkt me aan met een glimlach en wacht tot ik verder ga. "Ehm... toen jullie in Nocturne waren... heb je toevallig ook.... Ik bedoel... Hebben jullie James daar ook gezien?" Ik bijt gevaarlijk hard op mijn onderlip en wacht op haar antwoord. "Want eigenlijk.... Vertrok hij vlak na jullie..."

Opgelucht haal ik mijn tanden van mijn lip als ze haar hoofd schud en zegt: "Nope, niet gezien." Ze gaat verder met het gebruikelijke likken aan het glazuur op haar cupcake.

Tegen beter weten in, besluit ik mijn ogen langs alle lunchtafels te laten glijden. Ik begin bij ons eigen tafeltje en werk zo langzaam omhoog richting het tafeltje van Stacia, Tristan en Destiny. Eenmaal daar aangekomen zie ik hetzelfde gebruikelijke groepje met dezelfde gebruikelijke streken. Maar vandaag, is er geen bloem rond Stacia te vinden, maar dat komt waarschijnlijk omdat James nergens te vinden is.