Μείνε Δυνατή

Κεφάλαιο1

"Ευτηχία ξύπνα πρέπει να πάτε σχολείο ξύπνα και τον Αχιλλέα θα αργήσει"

Πω ρε φίλε κάθε πρωί το ίδιο τροπάριο να σηκώνομαι να ντύνω τον Αχιλλέα και να τον πηγαίνω σχολείο λες και μένουμε πολύ μακρυά απο το δημοτικό ποτέ δεν θα την καταλάβω την μάνα μου.

"Τώρα σηκόνομαι" της φωνάζω βαριεστημένα και πάω στο μπάνιο να πληθώ και αμέσως μετά να ξυπνήσω τον Αχιλλέα.

Ο Αχιλλέας είναι ο μικρός μου αδελφός είναι 9 ετών και πάει τρίτη δημοτικού είναι 1,44 αδύνατος αλλά γυμνασμένος αν και είναι μόνο 9 ετών εχει κατάξανθα μαλλιά και γαλανά ματιά σαν την θάλασσα.
Εγώ είμαι η Ευτυχία Μιχαήλ είμαι 1,68 έχω καστανόξανθα μαλλιά που φτάνουν κάτω από το στήθος μου έχω γαλαζοπράσινα μάτια και είμαι αδύνατη αλλά με της καμπύλες που πρέπει να έχει ένα θυληκό.

"Αχιλλέα ξύπνα αγάπη μου πρέπει να πάμε σχολείο"

"Ευτυχία άσε με να κοιμηθώ σε παρακαλώ"

"Έλα βρε αγοράκι μου η μαμά έφυγε και πρέπει να φάμε κα να φύγουμε"

"Καλά πήγαινε και έρχομαι"

"Τα ρούχα σου είναι στην καρέκλα ντύσου σε περιμένω"

Ζούμε σε ένα σπίτι με δύο δωμάτια το σαλόνι και η κουζίνα είναι μαζί σε έναν μικρό χώρο το μέγεθος του μπάνιου μας είναι βολικό...μέσα στο σπίτι ζούμε τρεις άνθρωποι εγώ η μαμά και ο Αχιλλεάς αντε καμοιά φορά να έρθει και ο Μάκης είναι η πρόσφατος γκόμενος της μάνας μου. Έχει άλλη οικογένεια γυναίκαι και παιδιά δεν ξερώ γιατί έμπλεξε μαζί μας...
Κοιτάω την ώρα και συνηδητοποιώ πως πρέπει να φύγουμε πρέπει να περάσω και από την Ελπίδα θα με περιμένει.

"Αχιλλέα φεύγω άντε έλα" φυσικά και δεν θα έφευγα χωρίς αυτό το μικρό διαβολάκι πρέπει να τον πάω σχολείο είμαι υπεύθυνη σε σχέση με τον αδελφό μου τον αντιμετοπίζω σαν παιδί αφού είναι σαν να τον μεγαλώνω εγώ.

"Πάμε" Μου λέει και φύγαμε τον πήγα στο σχολείο και πήγα να πάρω την Ελπίδα την κολλητή μου πλέον είναι η μόνη που εμπιστεύομαι σε αυτόν τον κόσμο ξέρει τα πάντα για μένα πράγματα που δεν θέλω να τα θυμάμαι.

"Άντε ρε ευτυχία που είσαι ρε αγάπη μου;"

"Άργησε να ξυπνήσει ο Αχιλλέας συγνώμη βρε Ελπίδα μου" της είπα δεν θα μου θύμωνε για τέτοιες βλακείες με αγαπάει και την αγαπώ όσο τον αδελφό μου.

"Καλά πάμε να βρούμε τα παιδιά" μου λεέι.

Καθώς περπατάμε στο προαύλιο για να πάμε στο παγκάκι μας πέφτω πάνω σε κάτι ή μάλλον σε κάποιον...