Μείνε Δυνατή

κεφάλαιο32

Περνάω την καλύτερη φάση της ζωής μου, ζω μαζί με τον Τεο σπίτι του και είμαστε πολύ ερωτευμένοι κάθε μέρα του δείχνω πόσο πολύ τον αγαπάω με τον δικό μου τρόπο και αυτός μου δείχνει πόσο σημαντική του είμαι καθώς και πόσο με αγαπάει. 

Δουλεύω 3 φορές την εβδομάδα το απόγευμα μαζί με την Γαβριέλα σε μία καφετέρια λίγο έξω πιο από την Θεσσαλονίκη, πηγαίνουμε και φεύγουμε μαζί. Στο σχολείο τα πηγαίνουμε σχετικά καλά, διαβάζω αρκετά διότι θέλω πολύ να έχω ένα πτυχίο στα χέρια μου και θα τα καταφέρω. 

Τα παιδιά στην Αθήνα, η Ελπίδα ο Γιώργος και οι υπόλοιποι έχουν ξεκινήσει ξανά τους αγώνες και τις διακινήσεις όπλων και ναρκωτικών., άρα ξεκινάνε ξανά σαν συμμορία με μόνο μία αλλαγή που αφορά την θέση του αρχηγού, αρχηγός πλέον θα είναι ο Πέτρος, αν και μου είχε πει η Ελπίδα κάποιους λόγους δεν την πρόσεχα και πολύ. 

Από ότι μου έχει πει η Ελπίδα η Λυδία με τον Πέτρο χώρισαν μερικές μέρες μετά την άφιξή τους στην Αθήνα. Ο Πέτρος την βρήκε στο κρεβάτι με τον Άλεξ, όταν μου το έλεγε εγώ γελούσα και νόμιζα πως με κορόιδευε αλλά ήταν απόλυτα σοβαρή. Η σχέση της με τον Γιώργο είναι μια χαρά απόλυτα φυσιολογική δεν έχει αλλάξει τίποτα και χαίρομαι αφάνταστα για αυτό.

Ο Βασίλης είναι πολύ καλά στην Ισπανία έχει επικεντρωθεί στον στόχο του να γίνει ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής και πιστεύω θα τα καταφέρει, έχει τις δυνατότητες. Μαζί του μιλάω λίγο σπάνια καμιά φορά τον μήνα. Αλλά δεν έχω πάψει να νοιάζομαι για εκείνον.

Είναι Δεκέμβριος, έχουν περάσει 4 ολόκληροι μήνες και η ζωή μου στην Θεσσαλονίκη είναι πολύ όμορφη, ο Γιώργος ο 'μπαμπάς' μου δεν έχει ξανά εμφανιστεί και η αστυνομία πιστεύει πως είναι νεκρός. Η Τάνια με τον Αχιλλέα δεν έχω ιδέα που μπορεί να βρίσκονται αλλά χαίρομαι που τουλάχιστον ζούνε και είναι καλά. Ο Μάκης άφαντος και αυτός γενικά όλοι αυτοί για κάποιο ανεξήγητο λόγο είναι εξαφανισμένοι. Με παραξενεύει αυτό το γεγονός αλλά δεν παύει να με χαροποιεί.

''Μωρό μου είσαι έτοιμη;'' φωνάζει ο Τεο για να κατέβω είναι δευτέρα και πρέπει να πάω για δουλειά σήμερα δεν θα έρθει η Γαβριέλα θα πάει με τον Χρήστο για φαγητό σε κάτι φίλους που είχαν να τους δούνε πολύ καιρό.

''Τώρα κατεβαίνω!'' Του φωνάζω και βγαίνω από το δωμάτιο κατεβαίνοντας τις σκάλες.

''Τι έχεις βρε μωρό μου;'' με ρωτάει ο Τεο γιατί δεν με βλέπει και πολύ καλά από το πρωί.