Μείνε Δυνατή

κεφαλαιο28

Δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη, σαν να μου έκανε μάγια δεν ξέρω πως να χαρακτηρίσω αυτή την αντίδραση μου.

''Ευτυχία σε ξανά ρωτάω τι θες εδώ πέρα;'' με ρώτησε και κάθισα στον καναπέ που στόλιζε το σαλόνι.

''Ήρθα Θεσσαλονίκη για να τελειώσω το Λύκειο, και με την Γαβριέλα είχαμε γνωριστεί παλιότερα και μου είπε μόλις έρθω να την ενημερώσω. Ήρθα και της είπα να με πάει σε ένα ξενοδοχείο και με έφερε εδώ.'' είπα και αναστέναξα.

''Μάλιστα!'' είπε και τον κοίταξα.

''Εγώ να φεύγω, πες της να με πάρει τηλέφωνο αργότερα. Χάρηκα που σε είδα.'' Δεν πρόλαβα να βγω έξω από την πόρτα και μου έπιασε τον καρπό.

''Δεν έχεις να μου πεις τίποτα άλλο;'' ρώτησε και έγνεψα αρνητικά.

''Ευτυχία μην το αρνείσαι, αφού το νιώθω! Όταν είσαι δίπλα μου ανατριχιάζεις, ακούω την καρδιά σου, σε έχω στην αγκαλιά μου και τρέμεις. Κοίτα με στα μάτια και πες μου πως όλα αυτά που ζήσαμε ήταν ένα λάθος και δεν μπορείς να το επαναλάβεις αυτό το λάθος πες το μου και εγώ θα σε αφήσω να φύγεις. Πες το μωρό μου και θα σε αφήσω να φύγεις μακρυά μου!'' είπε και τον κοίταξα στα μάτια.

''Συγνώμη!'' ψέλλισα και έφυγα τρέχοντας. Δεν έπρεπε να τον αφήσω όχι δεν έπρεπε, έκανα μαλακία γαμώτο. Τον άφησα να φύγει και να βρει καμιά τσουλίτσα. Όχι, όχι δεν μπορώ να σκέφτομαι πως θα τον αγγίζει άλλη, θα τον φιλάει, θα τον αγκαλιάζει και εγώ θα είμαι μακρυά του. Πρέπει να πάρω τηλέφωνο την Γαβριέλα. Ήμουν έτοιμη να την καλέσω αλλά με πρόλαβε αυτή.

''Ευτυχία; Που είσαι;'' ρώτησε μόλις απάντησα. Κοίταξα γρήγορα γύρω μου και είδα πως είμαι σε ένα πάρκο.

''Σε ένα πάρκο.'' ψέλλισα.

''Είναι μια εκκλησία δίπλα του;'' είπε.

''Ναι!''

''Ωραία περίμενε και έρχομαι! Μην δια νοηθείς και φύγεις!'' είπε και το έκλεισα κάθισα σε ένα παγκάκι και την περίμενα. Έκλεισα τα μάτια μου για λίγα λεπτά και αισθάνθηκα μια παρουσία δίπλα μου.

''Κοπελιά...κοπελιά ζεις;'' είπε μια γνωστή φωνή αλλά δεν έδωσα σημασία, ξαφνικά ένιωσα ένα άγγιγμα και πετάχτηκα πάνω.

''Τι με ακουμπάς άνθρωπε μου;'' Είπα και πήγα να φύγω αλλά γύρισα και είδα τον Νίκο.

''ΝΙΚΟ!'' αναφώνησα και έτρεξα κατά πάνω του.

''Σςς μικρή...Πλέον λέγομαι Χρήστος.'' είπε και τον κοίταξα περίεργα.