Μείνε Δυνατή

κεφάλαιο22

Βγήκα από το αεροδρόμιο, μπήκα στο αμάξι μου και πήγα στο σπίτι της Ελπίδας ευτυχώς είχα κλειδιά ήθελα να αφήσω τις βαλίτσες μου και μετά να πάω στο μαγαζί της.  Έφτασα σπίτι της Ελπίδας και άφησα τις βαλίτσες στο δωμάτιο μου. Πήρα το κινητό μου και μπήκα στο αμάξι μου και ξεκίνησα για το μαγαζί της Ελπίδας.

Μόλις έφτασα, πάρκαρα το audi και μπήκα μέσα στο μαγαζί. Είδα τον Κώστα να μιλάει με την Ελπίδα και τον Γιώργο να καθαρίζει τα τραπέζια.

''Γεια σας! Τι κάνετε;'' είπα και μπήκα πίσω στην μπάρα για να πλύνω κανένα ποτήρι.

''Γεια σου Ευτυχία!'' είπε ο Κώστας.

''Γεια σου Κώστα!'' είπα και του ψευτόχαμογέλασα. Τι μαλάκας θεέ μου...Αν νομίζει πως θα τα πάμε καλά είναι γελασμένος δεν φτάνει που με απείλησε  τολμάει και μου μιλάει.

Δεν του ξανά έδωσα ιδιαίτερη σημασία και μετά από το πλύσιμο των ποτηριών πήγα προς την Ελπίδα.

"Τι κάνεις;"

"Εε ας τα λέμε καλά.'' είπε και την κοίταξα με το ένα μου φρύδι μου σηκωμένο.

''Τι έγινε ρε;'' ρώτησα

''Έγινε πως ο Πέτρος ήρθε από εδώ και σε έψαχνε, όταν τον ρώτησα τι θέλει να σου πει ψέλλισε απλά ένα συγνώμη και σηκώθηκε και έφυγε. ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ!'' είπε γεμάτη νεύρα και φώναξε τον Κώστα.

''Φέρε μου ένα τσιγάρο και πήγαινε να μιλήσεις με τον κ.Παναγιώτη που μας δίνει ποτά κλπ.'' είπε και ο Κώστας της έγνεψε.

''Άσε Ελπίδα θα πάω εγώ.'' είπα και ο Κώστας πήγε να πάρει παραγγελία από κάτι παιδιά που μπήκαν στο μαγαζί.

''Πες του πως θέλω 2 μπουκάλια ΚΑΛΑ βότκα και να με πάρει τηλέφωνο.'' είπε και έφυγα.

Ο κ.Παναγιώτης είναι ένας μεσήλικας, γνωστός και φίλος της οικογένειας της Ελπίδας και του Κώστα. Ζει εδώ κοντά μόνος του δεν έχει ούτε γυναίκα, ούτε παιδιά...Δεν πήρα το audi μα δεν άργησα να φτάσω έμενε 15 λεπτά μακρυά με τα πόδια σε μια παλιά πολυκατοικία. Μόλις έφτασα χτύπησα το θυροτηλέφωνο.

''Ποιος είναι;'' 

''Κ.Παναγιώτη η Ευτυχία είμαι με έστειλε η Ελπίδα.''