Μείνε Δυνατή

κεφαλαιο27

Ανοίγω τα μάτια μου, και ακούω την αεροσυνοδό να λέει πως φτάνουμε και να δέσουμε τις ζώνες μας, μα καλά πόσες ώρες παίζει να κοιμάμαι. Τέλος πάντων, δένω την ζώνη μου και ύστερα από 10 λεπτά φτάνουμε Θεσσαλονίκη, κατεβαίνω από το αεροπλάνο και πάω προς την έξοδο. Ενεργοποιώ το κινητό μου και αμέσως καλώ την Γαβριέλα.

''Γαβριέλα είμαι Θεσσαλονίκη, στο αεροδρόμιο.'' 

''Έρχομαι!'' είπε και μου το έκλεισε. Χαμογελούσα στην σκέψη πως θα την ξανά έβλεπα μετά από τόσους μήνες.

''Γιατί χαμογελάς σαν ηλίθια;'' με διέκοψε από τις σκέψεις μου η Γαβριέλα.

''Και γω χαίρομαι που σε βλέπω.'' είπα και την αγκάλιασα.

''Που είναι οι βαλίτσες σου;'' ρώτησε και γέλασα.

''Τι μόνο με αυτή την τσάντα ήρθες;'' ξανά ρώτησε και έγνεψα.

''Πάμε για φαγητό πεινάω.'' είπα με πήρε από το χέρι και φύγαμε.

Καθίσαμε σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο, δίπλα στην θάλασσα και μιλούσαμε αμέσως η αποκάλυψη του Μάκη για την Τάνια πέρασε από το μυαλό μου και αισθάνθηκα την ανάγκη να το μοιραστώ αυτό το μυστικό που για μένα είναι εφιάλτης με κάποιον δικό μου. Τελείωσα την αφήγηση και με κοιτούσε παράξενα.

''Δηλαδή ο Αχιλλέας είναι ζωντανός;'' ρώτησε και έγνεψα.

''Και πως όλα αυτά τα όνειρα που έβλεπες και  μιλούσες μαζί του;'' 

''Τι να σου πω βρε Γαβριέλα δεν ξέρω, μάλλον τα επινόησα δεν υπάρχει κάτι άλλο.Τα ένιωθα τόσο έντονα όλα αυτά!'' είπα και με αγκάλιασε.

''Τουλάχιστον είναι καλά.'' μου είπε και έγνεψα. 

Πληρώσαμε και κάναμε βόλτες, λέγαμε αστεία και χαζογελούσαμε, μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που τον γνωρίζω πολύ λίγο αλλά την εμπιστεύομαι πάρα πολύ. Είναι πολύ καλός άνθρωπος η Γαβριέλα, θέλει να σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα δεν είναι πως δεν έχει προβλήματα ή όλα είναι καλά στην ζωή της και ασχολείται με τους άλλους επειδή είναι κουτσομπόλα ή κάτι τέτοιο κάθε άλλο...  απλά αγαπάει την αλήθεια και το δίκιο. Το εκτιμώ πολύ αυτό σε έναν άνθρωπο.