Μείνε Δυνατή

κεφάλαιο7

Το ξυπνητήρι χτυπάει άρα πρέπει να σηκωθώ να ετοιμάσω πρωινό στον Αχιλλέα.Χωρίς να καθυστερώ σηκώνομαι και πάω στο μπάνιο  πλένομαι και αναρωτιέμαι τι να έγινε χθες το βράδυ όταν έλειπα γιατί έκλαιγε ο μικρός στα αλήθεια μπήκε μπροστά η Τάνια; Τον Μάκη δεν θα τον αφήσω έτσι θα το πληρώσει πολύ ακριβά αυτό που έκανε που τόλμησε να ακουμπήσει με τα βρομοχερά του τον Αχιλλέα μου. Φτιάχνω δημητριακά για τον Αχιλλέα και πάω στο δωμάτιο να τον ξυπνήσω.

''Ξύπνα γλυκέ μου είναι πρωί πρέπει να σε πάω σχολείο'' 

Χασμουριέται και ανοίγει δειλά τα ματάκια του.

''Μπορείς σε παρακαλώ να βγεις έξω να ντυθώ;'' Μα τι έγινε δεν με ντρεπόταν ποτέ τι να πω δεν ξέρω ας πάω.

''Καλά μην αργήσεις σε περιμένω τα ρούχα στα άφησα πάνω στην καρέκλα ντύσου'' του είπα και βγήκα από το δωμάτιο άνοιξα την τηλεόραση και θυμήθηκα πως πρέπει να μιλήσω με τον Γιώργο και το κινητό το είχα μέσα στο δωμάτιο σηκώθηκα και άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα έναν Αχιλλέα με δύο τεράστιες μελανιές πάω μπροστά του τον πιάνω από το πιγούνι και τον ρωτάω.

''αυτός στα έκανε;'' Ας πει όχι δεν θα αντέξω αυτό τον πόνο.

Δεν μιλούσε απλώς καθόταν και με κοιτούσε με τα βουρκουμένα γαλανά ματάκια του.

''Κατάλαβα...Μην κλάψεις αγάπη  μου θα τους μιλήσω εγώ σήμερα αλλά θέλω να μου πεις γιατί το έκανε αυτό''

Καθόμουν με τον Αχιλλέα μέσα στην αγκαλιά μου και άκουγα ότι μου έλεγε ο άνθρωπος είναι άρρωστος για λευτά... πίστευε πως είχα κρυμμένα χρήματα μέσα στο δωμάτιο και χτύπησε τον Αχιλλέα μόνο και μόνο για να του πει που βρίσκονται και ο Αχιλλέας του είπε  πως δεν υπάρχουν μέσα στο δωμάτιο η κάπου μέσα στο δωμάτιο  και αυτά τα λίγα που είχα τα είχα μαζί μου στο πορτοφόλι μου τότε του έκανε την πρώτη μελανιά και μετά σηκώθηκε και έφυγε.

''Την δεύτερη ποιος στην έκανε καλέ μου;''

''Κανείς χτύπησα μόνος μου'' είπε και κοίταξε χαμηλά έτσι κάνει μόνο όταν λέει ψέματα.

''Την αλήθεια Αχιλλέα''

''Η μαμά με τον Μάκη μάλωναν και μπήκα στην μέση και ξέρεις...δεν κατάφερα και τίποτα παρά μόνο μια δεύτερη μελανιά.'' 

''Δεν σου έχω πει να μην το κάνεις ποτέ; ΓΙΑΤΙ βρε Αχιλλέα μου ΓΙΑΤΙ΄΄ του φώναξα και άρχισα να δακρύζω ...

''Συγνώμη Ευτυχία δεν το ήθελα''

''Δεν φταις εσύ καλέ μου εγώ φταίω δεν ήμουν εδώ πες μου γιατί μάλωναν;''