"Η Ευτυχία μια κοπέλα τόσο ίδια μα τόσο διαφορετική από τις υπόλοιπες.
Η Ευτυχία θα είναι η πρωταγωνήστρια της ιστορίας που θα διαβάσετε.
Ζει μια ζωή με πολλά βάσανα παρόλο που είναι μόλις 16 ετών και πάει Β'Λυκείου έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις...
Έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, αρχίζω μια νέα ζωή από αύριο όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Με αυτές τις σκέψεις με πήρε ένας γλυκός ύπνος.
Το πρωί ενεργοποίησα αμέσως το κινητό μου και δεκαπέντε κλίσεις εμφανίστηκαν. Θεέ μου τι αμαρτίες πληρώνω; Πέντε από την Ελπίδα πέντε από τον Γιώργο και πέντε από τον Βασίλη.
Αμέσως παίρνω τηλέφωνο την Ελπίδα.
''Ευτυχία μου είσαι καλά;'' ακούστηκε ανήσυχη η κολλητή μου.
''Καλά είμαι βρε... Πες τον Γιώργο και τον Βασίλη σε ένα τέταρτο στο σπίτι σου.''
''Σπίτι είμαστε έλα σε περιμένουμε'' είπε και το κλείσαμε.
Άνοιξα την βαλίτσα μου και έβγαλα μια μαύρη ζακέτα adidas ένα άσπρο μπλουζάκι και ένα κολαν φόρεσα τα souperstar μου, πήρα κλειδιά την τσάντα μου και έφυγα για το σπίτι της Ελπίδας.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μόλις έφτασα, πάρκαρα και βγήκα έξω από το αμάξι χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε η Ελπίδα, μόλις με είδε με αγκάλιασε και μου έκανε νόημα να κάτσω. Την σιωπή την έσπασα εγώ.
''Ακούστε τι έγινε και σας παρακαλώ δείξτε κατανόηση σε ότι σας πω πήρα μερικές αποφάσεις για την μέλλον ζωή μου.'' τους εξήγησα τι έγινε στο τμήμα και στο σπίτι, τι έλεγαν τα γράμματα και πως ήταν η φωτογραφία.
''Είμαι πολύ μπερδεμένη'' είπα και τότε μίλησε ο Βασίλης.
''Αχ βρε Ευτυχία μου γιατί να έχει μια τέτοια ζωή δεν σου αξίζει κάτι τέτοιο.'' είπε και τον αγκάλιασα.
''Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν Βασίλη μου μπορούμε να φτιάξουμε το μέλλον'' είπα και τον φίλησα τρυφερά στο μάγουλο.
''Τι αποφάσεις έχεις πάρει και θες να δείξουμε κατανόηση;'' είπε ο Γιώργος.
''Φεύγω'' είπα και γούρλωσαν τα μάτια τους.
''ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΣ;'' είπαν με μια φωνή και με έκαναν να γελάσω.
''Χαχαχ σκέφτομαι να πάω Θεσσαλονίκη για να τελειώσω την Γ' Λυκείου και να σπουδάσω.Θέλω να γυρίσω στην Αθήνα και να έχω αλλάξει δεν μπορώ να είμαι εδώ όλα μου θυμίζουν τον Αχιλλέα και την Τάνια δεν αντέχω άλλο'' είπα και ξέσπασα. Με πήραν αγκαλιά και μου χαμογελούσαν συμπονετικά.
