Μείνε Δυνατή

κεφαλαιο36

(Αφηερωμενο σε ολους εσας που διαβασατε μεχρι τωρα τν ιστορια αυτη.)

Nattaror pov

Είχαν περάσει αρκετά λεπτά από την στιγμή που η Ευτυχία έφυγε με το αυτοκίνητο... η Ευτυχία έφυγε από το πατρικό του Τεο και αυτός μόλις συνειδητοποίησε τι γινόταν έτρεξε από πίσω της αλλά χωρίς επιτυχία. Είχε ήδη μπει μέσα στο αμάξι και είχε φύγει, ο Τεο χωρίς να χάνει χρόνο έβγαλε από το γκαράζ την μοτοσικλέτα του και προσπάθησε να μαντέψει ποιον δρόμο είχε ακολουθήσει η Ευτυχία του. Είχε καλύψει αρκετά γρήγορα την γύρω περιοχή και όσο δεν μπορούσε να την βρει τόσο θύμωνε και ταυτόχρονα έβριζε και θεωρούσε υπεύθυνο τον εαυτό του.

Ύστερα από τρία λεπτά ξαφνικά σφίχτηκε το στομάχι του και η καρδιά του χτυπούσε πολύ γρήγορα και ασυνήθιστα, αμέσως κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Στα αυτιά του ηχούσε ο συγκεκριμένος ήχος που είχε το ασθενοφόρο ή το περιπολικό όταν συνέβαινε κάτι. Από μπροστά του πέρασαν αυτά τα δύο οχήματα με ταχύτητα, αυτός ακολούθησε από πίσω τους, είχε ένα άσχημο προαίσθημα και ήθελε να το διαψεύσει... μα δεν είναι όλα ρόδινα.

Προσπαθούσε να καταλάβει που μπορεί να πηγαίνανε αφού ο δρόμος ήταν πολύ επικίνδυνος και γεμάτος γκρεμούς και φαράγγια, μόλις τα οχήματα χαμήλωσαν ταχύτητα έκανε και αυτός το ίδιο πλησίασε τον γκρεμό και αυτό που είδε τον σόκαρε. Το αυτοκίνητό με το οποίο είχαν έρθει στο πατρικό του ήταν αναποδογυρισμένο μέσα στις φλόγες, έχασε την γη κάτω από τα πόδια του κατέβηκε από την μοτοσικλέτα του και προσπάθησε να πλησιάσει το μέρος του δυστυχήματος μα μάταια. Οι αστυνομικοί τον εμπόδισαν, αυτός φώναζε, έβριζε, δάκρυζε, χτυπιόταν μα τίποτα δεν μπορούσε να τον συνεφέρει μόνο αυτήν, αυτήν.... η Ευτυχία του, η πλέον χαμένη του αγάπη.