Μείνε Δυνατή

κεφαλαιο31

Ηλιαχτίδες ξεπροβάλλουν μέσα από τις κουρτίνες και με κάνουν να ξυπνήσω, ανοίγω τα μάτια μου σιγά σιγά και βλέπω τον Τεο να με κοιτάει με τα υπέροχα καστανά του μάτια, του χαμογελάω και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη.

''Καλημέρα μωρό μου!'' είπε και με έσφιξε στην αγκαλιά του.

''Καλημέρα!'' του είπα και έκλεισα την απόσταση μεταξύ μας με ένα τρυφερό φιλί.

''Πάω κάτω, μπες μέσα στο μπάνιο έχει καθαρές πετσέτες επίσης η Γαβριέλα σε 5 λεπτά θα σου φέρει κάποια ρούχα να βάλεις δεν γίνεται να κυκλοφορείς με το φόρεμα.'' είπε και βγήκε από το δωμάτιο, αναστέναξα και χαμογέλασα. 

Επιτέλους μπορούμε να είμαστε μαζί, πρέπει να πάρω τηλέφωνο και την Ελπίδα να μάθω τα νέα τους. Σηκώνομαι με βαριά καρδιά από το ζεστό κρεβάτι και κοιτάω το είδωλό μου στον καθρέφτη, δεν φοράω το φόρεμα αλλά μία μπλούζα του που φτάνει κάτω από τους γλουτούς μου. Παρατηρώ πως μου έχει κάνει μια τεράστια πιπιλιά στον λαιμό μου και κρυφογελώ. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα η Γαβριέλα.

''Καλημέρα στην ηλίθια κοιμωμένη!'' είπε και γέλασε.

''Καλημέρα και σε σένα. Τα ρούχα και το κινητό μου παρακαλώ.'' της είπα και μου τα έδωσε.

''Πως περάσατε χθες;'' είπε και μου έκλεισε πονηρά το μάτι.

''Μην είσαι χαζή! Απλά κοιμηθήκαμε.'' της είπα και γέλασε.

''Ευτυχία μου χαίρομαι που είσαι εσύ αυτή που έκλεψε την καρδιά του αδερφού μου σε πάω πολύ και σε θεωρώ δικό μου άτομο.'' είπε και με έκλεισε στην αγκαλιά της.

''Πήγαινε να κάνω ένα μπάνιο, όταν κατέβω θέλω καφέ θα πάμε στα μαγαζιά,'' της είπα και της έκλεισα το μάτι και έφυγε.

Παίρνω στα χέρια το κινητό μου και καλώ την Ελπίδα.

''Ελπιδάκη πως είσαι;'' την ρώτησα μόλις απάντησε. Χωρίς να πει λέξη άρχισε να τσιρίζει σαν μικρό παιδί που μόλις τώρα είδε έναν τραγουδιστή ή ηθοποιό.

''Ευτυχία μου, μας έλειψες πάρα πολύ. Είμαστε καλά εσύ;'' είπε γρήγορα και γέλασα.

''Πάρα πολύ καλά!'' της είπα και χαμογέλασα.