Xian's POV
Time fly so fast. Naka 2 weeks na pala ako dito sa hotel. Si Bea tuloy paren siya pangungulit sa akin para i-date ang friend niya na nagwo-work daw dito mismo sa hotel.
Napapa-iling na lang ako tuwing kinukulit niya ako at nagugulat tuwing sumusulpot-sulpot sa harap, tagiliran at likuran para lang mangulit.
Parang hindi artista eh. Kulit na parang bata kahit na hindi na naman teenage. HAHA
I'm on middle of doing something in my laptop, nang biglang may nabuhos at naglaglagan na gamit sa table ko. Nasa may restaurant ako drinking coffee.
Ka-inis. Namatay ang laptop ko nabuhusan ng kape yata. Pinunasan ko agad at sinubukan isalba pero wala. Namatay paren ito. Kaya time na para harapin ang kanina pang humihingi ng sorry.
"Sorry-sorr.... XI?" O_O Gulat ako sa nakita ko. Maging siya nagulat din.
"Uhm-umm... nako nako, sorry hindi ko sinasadya. Naku! Nasira ko ba ang laptop mo?" taranta niyang tanong habang tinignan tignan ang laptop ko. No reaction ako. I don't know what to say.
"Next time be careful." sabi ko na lang. Parang galit pero hindi naman galit. Yung pinagsabihan lang siya. Yun lang.
"Sorry talaga. Nagmamadali lang kasi ako, imi-meet ko kasi ang new appointed as general manager ng hotel. Sorry ha, medyo late na kasi ako kaya hindi ko napansin... sorry." paliwanag pa niya. Ako naman wala lang. No emotion at all.
"Yeah, your late 25mins to he exact." sabi ko pa saka inayos ang necktie ko at naupo ulit.
"I-ikaw? Diba hawak mo na yung sa Paris?" gulat niyang tanong. Tsh.
"Yeah, I am still the CEO of Paris branch. Mom just send me here because of the hotel need my help." I formally said.
"Problema? Wala naman gaanong problema dito. Will bukod sa kulang tayo dito sa tao, kasi nagsisi-pag resign na at lumilipat sa bagong tayong hotel dahil malaki daw ang sweldo nila doon kesa dito. Wala naman na akong nakikitang problema." paliwanag pa niya.
"So ikaw pala ang nagma-manage dito? Kaya pala..." sabi ko saka nag-cross arm.
"Kaya palang ano? Wait, is something you want to tell me? Parang hindi ko yata gusto yung tono mo?" nag-iba na ren ang tono niya. Napaka-less temper niya talaga. She's still the same.
"Yees! So you know what are the problems, pero bakit wala kang ginawang solution? Bakit 2 weeks ka ng wala sa opisina mo? Hindi mo inaasikaso ng maayos ang branch na ito." may paninisi kong sabi.
"Excused me? Are you telling me na naging pabaya ako sa Thailand branch naten?" medyo malakas niyang tanong that call some attention to the people around the restaurant.
"Hindi ako ang nagsabi niyan. Pero dahil inamin mo na ren naman. Tell me what are you going to do, anong solution ang gagawin mo?" tanong ko pa, medyo may pagkabossy lang yung tono ng boses.
"Hindi mo alam ang sinasabi mo. Don't worry sir, I have my solution here. Just read it. If there's something you want to know just tell to my secretary. I will just on my office. Nice meeting you sir." sabi pa niya sabay alis. Walk-out? Diba dapat ako yung nagwo-walk out? Siya na nga itong naka-agrabyado kanina aah?
Pailing-iling akong umalis sa table ko. Nakaka-inis siya. Siya na nga itong may mali at nagawa siya pa galit? Tsh.
Umakyat na ako sa opisina ko.
Sa kasamaang palad magkatabi pa pala ang opisina ko at sa kanya. Since glass lang naman ang wall ay nakikita ko siya. Kahit na nakatalikod siya kilalang kilala ko ang anggulo ng katawan niya. Oh will kahit ulo lang naman ang nakikita. Kasi nga naka-upo siya at nakatalikod pa sa akin.
Denial ko ang secretary ko at nagpadala ng kape, naudlot kasi kanina. Tapos siya pa ang galit. Ang saya diba?
Bakit para yatang nangayayat siya? Bakit parang nawalan ng aura yung mukha niya. Dati unang kita pa lang sa kanya makikita mo yung ganda ng aura niya. Yung postive sa mukha niya, pero parang ngayon nag-iba.
Nakasimangot siya. Kahit sa side-view lang, halata ang aura niya. Galit siya or something?
Hayysst!! How come na siya ang tinitignan ko. Focus, Xian. Focus.
"Sir, your coffee." sabi nung secretary ko. Nagulat ako dun ah.
"Liza, since long she's working here?" i ask Liza.
"Ah, 1 year na po. Bakit po?" mausisa din eh.
"Wala. Just asking." sagot ko. Tumango naman si Liza.
"Sir, alam niyo po mula ng dumating yan dito puro siya work. Never ko pa siya nakita na sumama for a night out. Ni hindi ata alam ang salitang enjoyment. Last 2 weeks nasa bundok yan, nag-isip isip ng new ideas. Yun kasi ang way of thinking niya. Being alone and being with mother nature. Pero okay naman siya. Hindi masungit at approchable siya. Workaholic lang talaga." Ayssst! Daming sinasabi. Mga pinoy talaga tsismis kahit saan mapunta.
"Okay you say too much about her. Thanks for the coffee." sabi ko na lang. Tumango siya at lumabas na.
Talaga? Tsh. Why keep on thinking about her. Xian remember you've moved on. Okay? Focus on your work.
So I decided to read some files. Until nakita ko yung flashdrive na nilapag niya sa table kanina. Sinalpak ko siya sa laptop sa opisina ko.
Ohh? Teka may password? Baka naman mali ang nabigay niyang flashdrive. Uhm. Ano kaya password niya. Try ko kaya buksan. Aha! Tssssssh. Enough of this Xian. So i decided na ilagay sa bulsa ko ang flashdrive. Saka ko na isusuli ang flashdrive niya. Hindi naman siguro kawalan yun sa kanya nuh?
Hindi ko maiwasan na hindi tignan tignan siya. Sulyap-sulyapan. Bakit na naman ba? Ang tanging akala ko, wala na ito eh. Tsh. Wala na naman talaga ah? Hala! Baliw na ako kausap ko sarili ko. Tsk.
Tingin sa laptop, sulyap sa kanya balik tingin sa laptop. Tingin ulit sa kanya. Ayst! Parang tanga lang naman. Tanga talaga.
-----
to be continued
note: SORRY FOR DELAYED UPDATE. NAGING BUSY LANG TALAGA.SALAMAT SA NANJAN PAREN AT SUMUSUPPORTA PADEN UNTIL NOW. LABYOW MWAH
VOTE AND COMMENT
