Author: Sorry late na update ko, alam niyo na busy mag- On-job-Training (OJT) ang author niyo. Salamat sa still supporting my story. God bless and happy reading.
Kim's POV
Its weird.
Gusto kong mainis sa kanya, ginugulo niya ang isipan ko.
Coco is my priority. Its two days before the wedding pero ginugulo ako ng idea about Xian, two nights before.
"Urgh." sigaw ko pa sabay gulo ng buhok ko. Can't help it nakaka frustrate kasi. Kung saka almost closed na sa kasal ko saka pa nagkakaganito.
"Babe? Bakit? May problema ka ba?" kung hindi pa niya ako tinangong nakalimutan kong kasama ko nga pala siya. Nakakainis ang idea na si xian ang nasa isip ko kung paano niya pinagulo ang utak at puso ko.
"H-huh? W-wala. May naisip lang akong kind of thought. Don'worry." sagot ko pa saka hawak sa braso niya at nagpacute sa kanya.
"Kind of thought? Na alin, masaya or nakaka-inis? You look frustrated and malalim ang iniisip mo kanina? Are you nervous?" nag-aalala pa niyang tanong. Nervous? Very very nervous at naguguluhan.
"No. NO. I'm not, i told you i'm happy. Just that may pumasok sa isip ko na hindi ko nagustuhan but it doesn't mean na nervous ako. Ako pa ba? Hehe." sabi ko na lang para hindi na din siya mag-isip ng kung ano.
Pakiramdam ko I cheated on him tuwing iba ang iniisip ko imbis na siya na magiging asawa ko.
"Okay sure ka ha? Akala ko na kasi umaatras ka na sa kasal natin." natawa pa niyang sabi. Hindi ko kayang saktan ang tulad niya. All he give me is love.
"Haha, ba't mo naman naisip yun? H-hindi ah." sagot ko naman sa kanya kahit na pa-joke lang niyang sinabi.
"Wala lang, I though you've changed your mind. Baka hindi mo pala ako mahal o hindi kaya ayaw mo na sa akin." patampo kunwari niyang sabi.
Piningot ko tuloy ilong niya. Ang kulit mag-drama.
"Tsh. Drama mo." panggigil ko pa sa kanya. From that time kinalimutan ko si Xian. Ayaw ko na kapag kasama ko si coco ay si Xian ang naiisip ko.
Nanuod kami ng sine, last na kasing araw na pwede kami magkita. Bukas kasi pinagbabawal ng magkita kami, alam mo naman mga pamahiin ng matatanda.
When I got home. Si Xian ulit nadatnan ko. Sa loob mismo ng bahay ko. Sa pagkaka alam ko sinara ko ang pinto ah?
Buti na lang hindi na bumaba si Coco at dumeritso ng uwi pagka hatid sa akin.
"Xian! How did you get in?" mataray kong tanong. Hindi ko pa siya pinatatawad sa ginawa niya dalawang araw nakakalipas.
"Kim, gusto lang kita kausapin. Tungkol sa nangyari nung isang araw." sabi pa niya. This time hindi na siya lasing.
"Wala tayong dapat pag-usapan. Umalis ka na." diin ko pang sabi saka nilagpasan siya pero pinigil niya ako at hinawakan ang kamay ko.
"S-sorry for what happen the last yesterday. I was drunk and I was stupid, I'm your bestfriend dapat ako unang magiging masaya for you. And sorry for making your life complicated." sabi pa niya. Hindi ko alam if matutuwa ba ako o maguguluhan ulit.
The last time he say's mahal niya ako. Pero ngayon binawi na niya, i should be happy pero bakit ganun, bigla nalungkot ako sa bigla niyang pagbawi sa lahat ng sinabi niya.
"Its okay if galit ka pa sa akin. I understand. Sorry for what I did and what i say. Wag ka mag-alala hindi na mauulit na manggugulo ako sayo. Naparito ako to say sorry and goodbye." malngkot pa niyang sabi. When I heard the word goodbye nalungkot ako kaya napaharap ako sa kanya.
"Goodbye?" nagtataka kong tanong. Nakakainis siya, pinagulo na naman niya utak ko. Sasabihing mahal ako pero ngayon bigla binawi na ulit niya? Umurong na naman ang dila niya. As usual ganito talaga siya from the first place. Kailan pa ba siya nanindigan?
"Oo, sa Paris na ako nagpapa-assign. Napaalam ko na ito kila dad and tito so okay sa kanila. Kailangan din naman nila ng tao doon sa branch ng hotel sa Paris." paliwanag pa niya. Speechless ako.
"Baka hindi na ako maka attend ng kasal mo. Nakabook na kasi ako ng ticket at nataon sa araw ng kasal mo at ni Coco." dugtong pa niya. Hindi ako makapagsalita. Hindi ko alam pero wala na akong maisip na sabihin.
"By the way, nandito na pala yung resignation ko sa partnership natin s Kimxi Restaurant. I give up my shares sa business natin. Goodluck sa wedding at sa buhay mo. Sorry sa mga nagawa at nasabi ko." pagkatapos niya sabihin ay binitawan na ang kamay ko. Nakatitig lang ako sa kanya habang upnagsisimula na maglakad palaalis ng bahay ko.
Hindi ko alam, para akong poste na hindi makagalaw. Ang alam ko lang naramdaman ko ang mainit na likido pumapatak sa aking pisngi.
Natulala ako sa mga sinabi niya. Hindi ko siya gets. Naguguluhan ako at nasasaktan.
Bakit ganun?
--------
To be continued
PLEASE VOTE AND COMMENT
