Chapter 21

17 0 0
                                    



Ace:


I knew Blaze would tell her everything. I knew he wouldn't keep his words. Bakit pa nga ba ako nagtiwala sa lalaking madaldal na katulad niya? Why am I even friends with the likes of him in the first place?!


"Oh? Ate!" Habang naglalakad ako sa palace hallway, nakasalubong ko si Snow kasama ang isang helper. Niyakap niya ako ng mahigpit at agad ring bumitiw. Yung mukha niya... Para siyang maiiyak... "Ate.." Biglang lumungkot yung boses niya.

"Bakit?" Tanong ko na puno ng pag-aalala. "May nangyari ba sayo? May masakit ba?"

Ngumuso siya at umiling-iling. "I have to endure being far from you so you can protect Fantasia."

I suddenly burst out into tears. "Ano bang sinasabi mo, Snow? You can always visit me here. We see each other at school, every day. Please don't think of it that way."

"Pero, ate," bigla nalang din siyang umiiyak at tinakpan ang mukha niya. She hates to show her face when she cries. Nakita ko pa ang pagpanic ng helper. Itinaas ko ang isa kong kamay simbolo na pabayaan lang kami. Tumayo lang siya doon at ginawa ang iniutos ko. "M-mamimiss kita!"

Niyakap kong muli ang kapatid ko at hinalik siya sa bandang ulo niya. "Me, too, Snow. Me, too."



Nagpunta kami ni Snow sa magiging kwarto ko. Since I wasn't comfortable, pinatungan ko ng thin layer of ice yung pader at dingding. It won't melt, anyway. Doon, nag-usap kami ni Snow tungkol sa mga bagay-bagay. Tungkol sa Luminous Six, at kung anu-ano pa.

But the time came when she had to go.


"Princess Snow, kaylangan na po nating bumalik sa Water Kingdom." Pahayag ng helper. Nagbago ang expression ni Snow at naging malungkot siya. 


She hugged me tightly as if she never wanted to let me go. I did the same, and then I felt something rushing through my cheeks. Tears. I was crying as if I was going to be left again.


"Stay here, Snow. Stay with me. You'll be safer here. I'll take care of you." I said as I squeeze her tighter. She smells like Lavender, sweet smell of lavender.

She didn't say a word. She just hugged me and left my room quietly. I couldn't stop her. But I realize, why am I acting this way? I have left home many times for mission. Maybe because I remembered Mom again?


A few minutes after Snow left, someone knocked on the door.


"Ace, ako to." I recognized his familiar voice so I let him in. "Hey, okay ka lang? Umiyak ka ba? Anong nangyari?" He asked three questions in a row. He's really talkative no matter what situation he's in.

"Okay lang ako. It's nothing." I walked towards the bed and lie down.

"Brrr." Napatingin ako kay Blaze na yakap yakap ang sarili. He's cold because of my room. Can't blame him, I can't live without this... coldness. Napatingin ako sa dingding at naramdaman ang paggalaw ng kama. Nakaupo na siya ngayon sa tabi ko. "Naalala mo nanaman ba siya?" He's pertaining to my mom, Queen Artice.

Once Upon A FairytaleTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon