Aşk-ı Aşeka (Askıda)

11. "İnatçı ve takvalı kırık prenses."

Selamun Aleyküm okurcuklarım. İyisinizdir inşallah. İyi okumlar...

•••

"Sözlerin önemi yoktur,
Ortada gözler varken."

•••

Önce dengesini sağladı,sonra arabaya gitti. Uyanıpta bir zorluk çıkartmasını istemezdi sonuçta. Sol ayağını arabanın sağ arka tekerleğine koyup Sena'yı dengeledi. Sonra cebinden anahtarı çıkartıp arabanın kilidini açtı. Sesten dolayı uyanır gibi olsada derin bir uykudaydı anlaşılan.

Mus'ab önce evine gitti. Elbette onu evine götürmeyecekti. Bir olumsuzluğa daha yeri kalmamıştı. Bunu kimse istemezdi. Evin içine girip anahtarların takılı olduğu yere baktı. Anne ve babasının söylediğine göre haftaya yeni evlerine geçeceklerdi ve evde eşyalar vardı. Yani Sena'yı oraya götürebilirdi.

Zorda olsa buldu anahtarı. Eve daha gelmemiş olmaları iyiydi. Yine bir kavga,yine bir gürültü olacak gibiydi.

Evi kilitleyip tekrar arabaya binmişti. Tek bir sorun vardı önlerinde. Yeni evin nerede olduğunu bilmiyordu.

Annesini ya da babasını arayamazdı ve diğerlerinden telefon numaralarını almamıştı. İkizlere durumu anlatamamıştı ve telefonda da anlatmaya vakti yoktu.

Sena'nın telefonu, diye düşündü. Ondan Ammar'ı arayabilirdi. Arka kapıyı açıp küçük bir çanta var mı bakındı. Kapıyı kapatacakken gördü boynundaki zincirle asılı ufak çantayı. Yavaşça kendine yaklaştırdı ve içinden telefonu buldu. Daha fazla rahatsız etmemek ve olmamak adına sürücü koltuğuna geçti ve telefonun kilit tuşuna bastı.

Ve bir sorun daha... Telefonda şifre vardı. Acil aramaya girdi Mus'ab. Sonra sol alt köşede bulunan tıbbi kimliğe tıkladı. Neyse ki kardeşim adı altında bir numara vardı. Allah büyük deyip numarayı geçirdi kendi telefonuna. Arama tuşuna bastı ve karşı tarafın açmasını bekledi.

Mus'ab kendini ajancılık filminin baş rol oyuncusu gibi hissediyordu. Kalbi küt küt atıyor dakikada bir Sena'yı kontrol ediyordu.

Telefon açıldığında erkek sesi geldi ama tanıyamadı Mus'ab. Annesinin sesini bile tanıyamazdı ki telefondan.

-Ammar? Sen misin? diye fısıldadı Mus'ab. Sena'nın uyanması işine gelmezdi. Bu kısa sürede ne kadar inatçı olduğunu öğrenmişti.

-Evet benim ama siz kimsiniz?

Mus'ab derin bir nefes aldı. Soluk değil,nefes. Hatta öyle ki akciğerine giren oksijenleri hissetmişti.

-Ammar. Ben Mus'ab. Bak kimseye çaktırma benim olduğumu. Annemlere bir hafta sonra taşınacağımız evin adresini sor ama konu konuyu açsın. Şak diye sorma.

-Ben biliyorum orayı. Eşyalarla ilgili bir şey olmuştu da gitmiştim. Hem ne oldu ve numaramı nereden buldun?

-Bak bunu sonra konuşalım tamam mı? Şimdi dediğim adrese Sena'nın yastığını alıp farkettirmeden gelir misin?

-Tamam. Geliyorum. Ama ne olduğunu söyleseydin ya.

-Anlatacağım Ammar,anlatacağım.