Een week later, heeft Evert zijn bureau opgeruimd en zijn spullen gepakt. En is het tijd om te vertrekken, hij heeft tegen zin, net zoals de rest van het team.
We hadden nog een bedankje voor hem gekocht, met wat foto's van ons erbij. Evert krijgt tranen in zijn ogen, 'Zo moet onze grote jongen huilen' Zegt Bram. 'Ik ga jullie zo erg missen, we waren een top team samen' we geven een groeps knuffel.
We lopen met zijn allen naar buiten, Evert legt zijn spullen in de auto.
Evert loopt naar Menno toe; 'Menno bedankt voor alles, voor je hulp, vertrouwen en mooie toespraken altijd' iedereen moet lachen.
Carla; voor je vertrouwen, de kansen die je me altijd gegeven hebt.
Liselotte; bedankt voor je vriendschap, je hulp, je vertrouwen.
Bram; ik heb aan jou echt een maat aan je over gehouden, ik hoop dat dit blijft. En Fenna; onze samenwerking ging in het begin niet zo goed, ik ben blij dit ik het ben aangegaan, ik had dit nooit willen missen. Hij geeft haar een knuffel. 'Bedankt Evert echt voor alles, ik weet niet wie mijn nieuwe collega wordt en hoe hij zal zijn, maar ik ding weet ik zeker; Het wordt nooit meer hetzelfde zonder jou!'
Fenna:
Evert stapt in de auto, start hem, de rest loop weg, ik blijf staan. Hij rijdt nog een keer langs me 'Het ga je goed Fenna, tot snel' er rolt een traan over mijn wangen. Daar gaat ie, mijn Evert de man waarmee ik de laatste tijd zo fijn mee samenwerkte, de man die me zoende....
