Een jaar later.
Fenna:
Er is op het bureau niet veel te doen, we werken allemaal een beetje achter onze computer, maar echt een zaak is er niet. Mijn werktijd zit er bijna om en ik trek me jas aan, ik wil net gaan als Bram me roept; 'Hey Fen, heb jij nog wel eens wat van Evert gehoord?' 'Nee ik niet jij?' 'Ik kreeg zojuist een bericht binnen, hij vraagt hoe het gaat' 'En reageer je?' 'Mwah ik weet het nog niet, hij heeft een jaar lang niks laten horen' zegt Bram. 'Ja dit is lastig, maar ik ga. Dag jongens' zeg ik.
Dit snap ik dus niet aan Evert, hij is weg gegaan, hij wilde contact houden. En elke keer als wij hem berichten stuurden of hem belde, reageerde hij nooit, hij heeft ons compleet uit zijn leven verwijderd. En nu een jaar later bericht hij Bram weer. Ik had dit nooit van Evert verwacht.
De volgende dag, voordat ik naar mijn werk ga. Koop ik een bos bloemen en ga ik nog even naar het graf van mijn vader, het is zijn sterfdag. Ik mis mijn vader nog elke dag, het was zo mooi geweest als hij er nog was..
Eenmaal aangekomen op het werk, loopt Bram naar me toe; 'Sterkte Fenna vandaag' Liselotte volgt hem en wenst me ook sterkte. 'Heb je nog gereageerd op Evert, Bram?' 'Nee, ik doe het niet. Had hij maar eerder moeten zijn'
Ik hoor mijn telefoon afgaan;
Hey Fenna, veel sterkte vandaag. Liefs Evert.
'Het is een berichtje van Evert, hij wenst me sterkte' 'En wat doe je?' Vraagt Liselotte. 'Nou weetje wat ik negeer hem ook lekker, nu kan die wel praten' zeg ik. Dan komt Daan aan lopen, 'Fenna sterkte vandaag, als er iets is kun je altijd bij mij terecht dat weet je he' 'Ja dat weet ik Daan, dankje'
Dit is nou het grote verschil met Daan en Evert, Daan is er tot nu toe altijd voor me geweest, en we zijn de beste vrienden geworden. En Evert heeft mij en de andere gewoon laten vallen.
