"Bence bu anlaşma senin içinde çok kârlı olacak, iyi düşün."
"Hayır ben istemiyorum. Düşünecek birşey yok."
"Söylesene. Bu hâlde hemde kucağındaki bebekle ne yapmayı düşünüyorsun?"
"Bu sizi ilgilendirmez."
"Bebeğin babası nerede?"
"Bebeği terk etti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selamünaleyküm Canlar 🙌
Minik bebişimiz çok tatlı değil mi🐣
Hikâyem hakkında yorumlarınızı bekliyorum 💞
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum 😍
Seviliyorsunuz ❣
Keyifli okumalar 💕
Ne demişti? 'Sen baksan' mı? Ben nasıl bakardım küçücük bebeğe? Bebeği tutmasını bile bilmezdim ki ben? Tamam... 2 hafta sonra okulum bitiyordu ama benim de kendime göre bir hayatım vardı. Geleceğe dair planlarım, hayallerim, yapacağım şeyler vardı... Herşeyi geçtim; şu an kucağımda bir bebekle eve gitsem ne olacaktı? Aileme, anneme ne diyecektim? Onlara Busenin bebeği desem bebeği yaşatmazlardı. Başka türlü de bu bebeği eve sokamazdım...
Bir seçenek daha vardı ki, bu çok ürkütücüydü... Bebeğin kendi bebeğim olduğunu söylemek... İşte o zaman hem beni hem de bebeği öldürürlerdi. Akıllarınca namusumu temizlemek için bunu yaparlardı. Bir kanı başka bir kanla yıkamaya çalışırlardı... Yapamazdım... Bu bebeği eve götüremezdim...
Kendi, babasıydı... Sevdiği kadını ailesinden bilmem kaç kilometre uzağa kaçırıp bebeği yaparken iyiydi! Şimdi bakması mı zor gelmişti? Eğlenceli kısım bitip zor kısım başladığı için mi istemiyordu? İsteyecekti... Kendi çocuğuna da bakacaktı... Benim annem gibi yeri geldiğinde anne yeri geldiğinde de baba olacaktı... Busesiz, tek başına zor olacaktı belki ama yapacaktı. Şaşkınlığımı toparlayıp kaşlarımı çatarak konuştum.
"Sen... Sen ne saçmaladığının farkında mısın? Ben nasıl bakarım? Benim kendime ait bir hayatım var. Hadi onu da geçtim, kucağımda bir bebekle eve nasıl giderim? Evdekilere ne söylerim hiç düşündüm mü?"
"Busenin ailesine götür o zaman. Kızlarını çok seviyorlardı, torunlarına da baksınlar." Dalga geçer gibi söylediği şeye daha da şaşırdım. Gerçekten sinirlerimi bozmaya başlamıştı.
"Dayımlar bebeği yaşatır mı sanıyorsun aptal? Bebeği gözlerini kırpmadan öldürürler. Acımazlar... Bebeğin ölsün mü istiyorsun? Karın bebeği yaşasın diye ölümü göze alırken sen göz göre göre ölüme mi göndereceksin?"
"İnsan kendi öz torununu niye öldürsün ki? Abartıyorsun bence... Kızarlar belki ama öldürmezler."
"Biricik kızına; sadece sevdi, aşık oldu diye acımayan, onu silen adam babasından nefret ettiği bir bebeğe mi bakacak? Ne yapacak Allah bilir! Bunu bile bile yine de göndermek istiyor musun?" deyip gözünün içine bakarak devam ettim. "Gerçi öz torununu geç öz çocuğunu sahiplenmeyen insanlar var." bu sözü ona söylemiştim. Vicdanı sızlasın diye laf çarpmıştım ama Semih hiç üzerine alınmış gibi durmuyordu...
