Küçük Mucize ~~TAMAMLANDI~~

9. BÖLÜM

Selamunaleykum Canlar :))

Nasılsınız?

Ben pek iyi değilim. Maalesef grip olmuşum. Sürekli burnum akıyor ve yataktan çıkasım gelmiyor.( bu her zamanki halim akajshs ) . Başım da felâket ağrıyor ama sizi bekletmek istemedim onun için bölümü yayınladım.

Hatam olduysa affedin.♡♡♡ Çok düzeltemedim. Gözümü bile açacak halim yok.

Vote ★ ve yorumlarınızı bekliyorum.

«Kefiyli okumalar»

"Mehmet sen ciddi misin? Yani sen de bu evliliği istemiyorsun öyle mi?"

"Evet ben de istemiyorum ve olmayacak."

"E peki o gün dayım 'evleneceksiniz' dediğinde niye karşı çıkmadın? Niye bana öyle şeyler söyledin?"

"Biliyorum seni kırdım. Uygunsuz şeyler söyledim ama yapmak zorundaydım. Eğer yapmasaydım babam beni belki de öldürecekti?"

"Neden? Dayım neden böyle bir şey yapsın ki? Yani benimle evliliğin ona ne kazandıracak ki?"

"Boş ver. Ama şunu bil ki senin benim gözümde Buseden farkın yok. Sen de benim kardeşimsin."

"Biz seninle yıllarca abi-kardeş ,iki sırdaş,çok yakın arkadaş gibi büyüdük. Ama hâlâ aklım almıyor. Neden böyle bir şey yaptılar? Neden bizi evlendirmek istediler?"

"Sana nedenini açıklayamam. Belki daha sonra ama şimdi değil. Beni iyi dinle. Ben annemleri biraz daha oyalayacağım sen de bana o şerefsizin adını adresini vereceksin. Ben de o ırz düşmanını bulup getireceğim." Mehmet kimden bahsediyordu? Daha doğrusu kimi bulup getirecekti?

"Anlamadım!!! Ben kimin adını,adresini vereceğim?"

"Senin namusunla oynayıp kaçan p*çin adını ,adresini vereceksin." İşte şimdi yanmıştım. Öyle biri yoktu ki? Bir isim söylemesem, onu koruduğumu sanıp benim üzerime gelecek. Söylesem kimin ismini vereceğim? Allahım sen bana yardım et. Bittim ben.

"Yoksa o şerefsizin ismini bile bilmiyor musun? Sana tecavüz etti değil mi? P*ç kurusu... Ama onu önünde sonunda bulup bazı uzuvlarını -"öksürmemle sözü yarıda kalmıştı. Söylediği şeyler utandırmıştı. Ama bana derin bir ohh da çektirmişti. Yine bir şekilde yırtmıştım isim olayından. Kafamı olumlu anlamda sallayıp önüme döndüm. Ama o an aklıma o soru geldi. Onu bulamadı diye biz yine evlenmek zorunda mı kalacaktık? Kafamı yerden kaldırıp Mehmetin yüzüne baktım.

"Ne yani o yoksa biz yine evlenmek zorunda mıyız?"

"Hayır,hayır... Evlilik asla olmayacak. Ben Fulyanın hazırlanmasını bekleyeceğim ama en geç iki haftaya buradan gideriz. Sen merak etme biz gittikten sonra sana kimse bir şey yapamaz. Sülalede iki erkeğiz. Ben gittikten sonra Serhan kalacak ama o da senden küçük olduğu için bir sıkıntı çıkmaz. Başka kimse de olmayacağına göre bebeğinle yaşayıp gidersin."bu sözleri yüreğime su serpmişti resmen. Gerçekten benimle evleneceğini düşünmüştüm. Ne berbat bir histi! Ama doğru söylüyordu. Eğer Mehmet giderse benimle evlendirebilecekleri kimse kalmayacaktı. E zaten bebekle kimse beni kabul etmeyeceği için artık huzurlu bir nefeste alabilirdim. Mehmetin yanına gidip ona sarıldım. Ona yıllardır sarılmadığım içtenlikle sarıldım. O da kollarını açıp bana sarıldı.

"Hey...Deli kız. Sakın bir de ağlayayım deme." ondan ayrılıp geri yerime oturdum.

"Senden şüphe ettiğim için özür dilerim ve teşekkür ederim beni kurtardığın için. İnan ki evlenmek istemiyorum. Sadece bebeğimle huzurlu bir hayat geçirmek istiyorum."