Selamunaleyküm Canlar 😘
Kaçak yazar nihayet ortaya çıktı 🙌demeden önce profilimde de paylaştığım gibi sizinle bu kitapla ilgili olmasa da bir etkinlik yapmak istiyorum.
👉Biliyorsunuz benim bu kitap hariç üç kitabım daha var ama uzun zamandır düşündüğüm bir şey var. Yeni bir kurgu var aklımda ama diğer kitaplarımda var. Hepsini aynı anda yazmam imkansız. Şu an yayındaki iki kitabımı silmeye karar vermiştim ama başka bir yazar arkadaşım izin vermedi hatta kızdı.
Şu an aklım çok karışık bundan dolayı yeni bölüm yazamıyorum. Sizden ricam tabi isteyen katılır istemeyen katılmaz diğer kitaplarıma bakıp
(👉Sonsuz Kadar Sev,
👉Benimle Tekrar Tanış) oy veya yorum istemiyorum, bana devam etmem ya da silmem hakkında fikir verebilir misiniz?
Önerilerinize gerçekten ihtiyacım var. 🙏
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum 😍
Keyifli okumalar 💕
Mehiri kucağıma alıp annemle ayağı kalktık.
"Hah... Bir kaynanan eksikti. O da tam oldu." Niye gelmişlerdi ki acaba? Belki hasta olduğumuzu öğrenmişlerdi.
"Hasta olduğumu öğrenip geçmiş olsuna gelmiş olabilirler." Annem suratını asmış beklerken kapıda ilk Kenan Bey belirdi. Yanımıza yaklaşıp Mehiri kucağına alarak onunla konuştu.
"Dedesinin bir tanesi... Kocaman olmuşsun sen." Mehir Kenan Beyi tanımadığı için onun kucağında durmamış tekrar benim kucağıma geldi. Kenan Bey kısa bir selamlaşmadan sonra koltuklara yönelirken ardından Aras Ege ve Müge girdi. Efser Hanım suratıma bile bakmadan Kenan Bey'in yanına geçerken Ege ve Müge yanıma gelip annemle kısa bir sohbetten sonra Mehiri alarak koltuğa geçti. Müge birkaç kez buraya geldiği için onu yadırgamamıştı. Merti salon kapısında görünce yanına gittim. Fısıltıyla;
"Annenler niye geldi."
"Neden? Gelemezler mi?" Beni yanlış anlayıp sert bir tepki vermişti. Ama ben yanlış birşey söylememiştim ki. Sadece ailesinin aniden gelmesine şaşırmıştım.
"Hayır... Tabiki gelebilirler. Sadece aniden gelmelerine şaşırdım."
"Durup dururken gelmediler. Aslında dün geleceklerdi aramızdaki küslüğü bitirmek için ama hastanede olduğumuzu söyleyince eve geçince geliriz dediler. Bugün ben de beklemiyordum ama geldiler."
"O zaman ben bir çay demleyeyim yiyecek bir şeyler hazırlayayım. Böyle ayıp oldu." Tam mutfağa yönelecekken Mert'in belimden tutup kendine çekmesiyle durdum.
"Nereye gidiyorsun?"
"Mutfağa gideceğim, çay ve ikramlık bir şeyler hazırlayacağım."
"Annemler fazla oturmaz, bir şeyler hazırlamana gerek yok."
"Öyle ayıp olur."
"Bir şey olmaz." deyip beni de annemin yanına sürüklemişti.
Herkes yine birbirine bakıp sessizliğini korurken Kenan Bey konuşmaya başladı.
"Kızım... Geçmiş olsun. Aslında dün gelecektik, aramızdaki uzaklığı bitirmek için ama Mert hasta olduğunuzu ve hastanede olduğunuzu söyleyince eve geçince gideriz dedik. 6 aydır görüşmüyoruz. Torunum büyümüş, kocaman olmuş, az önce kucağıma aldım beni, dedesini tanımadı. Sizce de bu kırgınlık fazla olmadı mı?"
Ben birşey söyleyemiyordum çünkü Kenan Bey haklıydı. Müge ve Ege kaçamak yapıp birkaç kez gelmişlerdi. Ben de bu dargınlığın bitmesini istiyordum. Mert'in konuşmasıyla ona döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Mucize ~~TAMAMLANDI~~
Ficção Geral"Bence bu anlaşma senin içinde çok kârlı olacak, iyi düşün." "Hayır ben istemiyorum. Düşünecek birşey yok." "Söylesene. Bu hâlde hemde kucağındaki bebekle ne yapmayı düşünüyorsun?" "Bu sizi ilgilendirmez." "Bebeğin babası nerede?" "Bebeği terk etti...
