Küçük Mucize ~~TAMAMLANDI~~

15.BÖLÜM

Selamunaleykum 😘😘

Nasılsınız Canlar?

Ben idare ederim. Malumunuz pazar günü KPSS sınavı vardı ve gerçekten zordu. Ben de KPSS mağduruyum.😔

Normalde pazar günü yeni bölümü yayımlayacaktım ama moralim bozuk olduğu için düzenleyip yayımlayamadım.😣

Neyse bu kadar konuştuğum yeter. Sıra sizde yorumları bekliyorum   😄😄

Oylarınızı ve özellikle yorumlarınızı bekliyorum😍💕

Keyifli okumalar💞💕

"Aferin benim kızıma. Aferin prensesime. Benim bir tanem gülücük de mi atarmış annesine? Seni yerim, yerim..."

"Kızım bebekle uğrayacağına kahvaltını yap. Bak bir sürü işimiz var. Biliyorsun yarın düğün var. Bugün de uzaktan akrabalar gelecek." Tabağımdan bir dilim salatalık aldıktan sonra;

"Biliyorum anne... Hem doydum ben zaten. Kızımla oynuyorum müsade edersen."

"Şimdi oyun zamanı değil. Hadi karnını doyurduysan kalk. Bebeğin karnını doyur, yatır. İş çok, Sırmaya yardım edeceğiz." Bebeği pusetinden çıkarıp kucağıma aldım.

"Tamam, kızımı yatırıp geliyorum." diyerek masadan kalkıp mutfağa geçtim. Şaşırmıştım... Mutfakta kimse yoktu. Gerçi Sırma abla bugün mutfakla birlikte birçok işle ilgilenecekti. Tabi bizde. Büyük ihtimal yatılı gelecek misafirler için odaları hazırlamaya gitmişti. Ben de bebeğin mamasını hazırlayıp odama çıktım. Bebeğimle biraz oynayıp mamasını yedirdikten sonra uyutmuştu. Bebeğin üzerini örttükten sonra odadan çıktım. Daha aşağı inerken bile yorulmuştum. Annemin yapılacaklarla ilgili Sırma ablaya birşeyler söylemesi, Sırma ablanın oradan oraya koşuşturması beni yormuştu. Bu kadar hazırlığa hiç gerek yoktu. Yarın olmayacak bir düğün için bu kadar hazırlık fazlaydı. Olacaklardan sonra düğün diye birşey kalmayacaktı.

Merdivenleri indikten sonra annem ve Sırma ablanın yanına , küçük odaya gittim. Annem beni görür görmez sabahtan beri kapanmayan ağzıyla emirler vermeye başlamıştı.

"Hah... Kızım sen  Sırmaya yardım et. Sırma odaları düzenlerken sen de odadaki eksikleri tamamla, odaları havalandır, toz al. Tamam mı?"

"Tamam anne. Başka birşey yapılacaksa sen onunla ilgilen, biz buraları hallederiz."

"İyi o zaman. Ben de yengeni bir arayayım. Onların da misafirleri gelecekti. Hazırlık yapıyorlardı. Ne yaptılar bir sorayım." diyerek odadan çıktı.

3 saattir iş yapıyordum ve gerçekten çok yorulmuştum... 4 tane oda hazırlamıştık ve ardından bütün evi temizlemiştik. Ama temizlikten çok annemin sık sık yanımıza gelip işimize karışması, sürekli emir vermesi daha çok yormuştu. Allah'tan temizliğin yarısında miniğim uyanmıştı da beni işten kurtarmıştı. Miniğimin yanına çıkıp karnını doyurduktan sonra yatağa yatırıp yine uzun uzun onu izlemiştim. O eli ve koluyla değişik hareketler yapıp incecik sesiyle farklı sesler çıkarıp kendi halinde oynarken ben de onun masumluğunu izlemiştim. Herşeyden habersizdi. Hayatımız yine değişecekti, yine yeni olaylar olacaktı ve bunların hiçbirinden haberi yoktu. Belki yine üzülecektim, üzeceklerdi beni ama hepsini onun için yapıyordum. Mehmetle zaten evlenmezdim ama diyelim ki evlendim iki aile arasında çok yıpranacaktık. Yengemin ardı arkası kesilmeyen laf sokmaları, annemin her lafa benim hatam yüzünden boyun eğişi, Mehmetin sessiz kalışı, benim ve bebeğin hayatını tüketecekti. En iyisi buydu. Yarın ve daha sonra yaşayanaklara katlanmaktı...

Akşam yemeğine yakın uzaktan akrabalar gelmişti. Annemin teyzesi ve eşi, teyzesinin oğlu ve eşi; annemin büyük dayısı, eşi ve iki kızı... Akşam yemeğini kalabalık ve sessizlik içinde yedikten sonra, akrabaların bunaltıcı soruları ve aşağılayıcı tavırlarından ve sözlerinden dolayı rahatsız olduğumu söyleyip odama çıkmıştım. Daha doğrusu kaçmıştım. Gece boyunca bebeğin babası kim? Bebeği aldırmayı düşünmedin mi? Böyle bir halt yerken ailenin şerefini düşünmedin mi? gibi bir çok soruya maruz kalmıştım.
Ağızlarının payını vermek istedikçe her zamanki gibi annem tarafından susturulmuştum.