Küçük Mucize ~~TAMAMLANDI~~

46.BÖLÜM

Selamunaleyküm  Canlar 😘

Kaçak yazar geri döndü.
Sizi biraz beklettim biliyorum ama inanın ilaç gibi bir üç hafta geçirdim ve pişman değilim.🙊
Bozuk olan moralim yerine geldi diyebilirim.
Bölümü geciktirmemin sebebi tatilim değil.
Açıkçası ben mutkuyken birşeyler yazamıyorum. Kitaplarımdaki mutlu bölümleri bile ağlayarak yazan biriyim (yazar psikopat diil. Biraz fazla balık burcu😜)
Neyse işte size bu bölümde yazacağım duygulu yerleri tam olarak aktarabilmek için evimin ve kafamın biraz sakinleşmesini bekledim.
Ve... Tatammmm... Karşınızdayım🙌

Evet yeni bölüm geldi ve bu kadar not yeter. Haaaa bir dakika bir de finalle ilgili konuşmak istiyorum.

Sürekli birkaç bölüm sonrası final desem de bir türlü final yapamıyorum. Anladım ki bu kitap bitmeyecek. En az bir binbeşyüz bölüm filan yazacağım galiba 😅

Şaka şaka ama final ne zaman olur kaç bölüm sonra olur inanın ben de bilmiyorum. 😁

Neyse sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum...😍

Keyifli okumalar 💕

Tüm canlıların yaşadığı üç temel olay vardı; Doğar, yaşar ve ölürdük... Nasıl bir aileye geldiğimizi, ne şekilde doğduğumuzu bilmeden dünyaya geliyorduk. Belki annemize, belki babamıza belki de hiç alakamız olmayan bir akrabamıza benziyorduk. Büyüdükçe olgunlaşıyor, yaşadıkça öğreniyorduk. Gülüyorduk, ağlıyorduk, oyunlar oynuyorduk... Bir şekilde bir yerlere geliyor, kendi ailemizi kuruyor, hayatımıza giren yeni insanlara; arkadaş, yoldaş, eş, anne veya baba oluyorduk. Ve... Vakit dolduğunda bu dünyadan göçüyorduk ... Bu bir dünya düzeniydi. Doğar, yaşar ve vakit tamamlandığında ölürdün...

Ölüm... Yazıldığı kadar ya da söylendiği kadar basit miydi? Gerçekliği bu kadar zor ve ağır olan başka birşey var mıydı? Dedem anneannem öldükten sonra hep azraili beklemişti. Ben dedem her ölümle ilgili konuştuğunda ağlar, sıkıca dedeme sarılır, onun ölmemesi için dua ederken dedem ölümün kötü birşey olmadığını, sevgilisine kavuşmak, hayatının kadınını tekrar görebilmek ve yine onunla beraber olabilmek için tek yol olduğunu söylerdi. O anneaneme kavuşmak için fırsat kollar, her doktor kontrolünde doktora ' bu sefer de birşeyim çıkmazsa bozuşuruz' deyip doktora sahte göz dağı verirdi.
Dedem öldüğünde ardından çok ağlamıştım ama anneannemin yanına gittiğini bildiğim için dedemin mutlu olduğunu düşünerek çabuk toparlamıştım.

Ölüm sevdiğine kavuşacaksan güzel bir şeydi. Seni başka bir yerde de sevenlerin beklediğini bilmek ve onlara kavuşmak güzeldi ama ya sevdiklerini ardında bırakıp gitmek... O zaman kötü birşeydi işte...
Kimse doğarken geldiği yerden birşeyler getirmiyordu... Bu ölürken de böyleydi ama bu sefer arkanda hiçbirşeysiz geldiğin bu dünyaya birçok şey bırakarak gidiyordun.
Ayrılığın en acı ve soğuk haliydi ölüm... Yapacağın, yaşayacağın çok şey varken bir anda hepsine sonsuzluğun noktası konuluyordu​. Herşey bitiyordu... Hiç beklenmedik bir zamanda hayat da hayaller de bitiyordu...

Busenin de bir hayatı vardı. Hayalleri vardı... Kızının uzayan tüyümsü saçlarına minicik tokalar takıp onu süsleyecek, onunla iki sırdaş gibi olacak, onun her kalp kırıklığında yanında olacaktı. Buse çok büyük hatalar yapmıştı. Timuru sevmesi, onunla birlikte olması onun en büyük yanlışıydı. Herşeyden önce o evliydi, hergün yolunu gözleyen çocukları ve ona aşık bir karısı vardı. Bunları bile bile onunla olmuş, kendisini kullandıktan sonra istemeyen bir adamın aralarındaki son bağını canı pahasına dünyaya getirmişti. Tek suçlu Buse değildi tabi... Genç bir kızın hayalleriyle oynayıp ona umut verdikten sonra yarıda bırakan Timurda fazlasıyla suçluydu. Ama artık ne suçluyu ne de suçu konuşmanın bir anlamı vardı.