Selamunaleykum Canlar 😘
Küçük bir açıklamam var okursanız sevinirim.
Malumunuz Kpss açıklandı.
Ben de sınava girdim. Çok iyi olmasa da idare eder bir puan aldım ve tercih yapacağım.
İnşAllah memur olurum.
Onun için bölüm biraz gecikti.
Ama size sürprizlerim var.
Sürprizleri kısa zamanda göreceksiniz zaten.
Neyse benden bu kadar.
Oy ve özellikle yorumlarınızı bekliyorum (satır arası da bekliyorum Canlar 😋)
Keyifli okumalar😘💞
Mert oturduğu yerden sinirle kalkıp annesine bağırmaya başladı.
"Anne kendine gel. İreme ve bana böyle hakaret edemezsin ve asla DNA testi yaptırmayacağım. O bebek benim kızım... İsteyen inanır istemeyen inanmaz ama İreme saygı duymak zorundasın." Bu sırada bebek ağlamaya başladı. Ben de oturduğum yerden kalkıp Mügenin kucağındaki puseti alarak Mert'e döndüm.
"Gitmek istiyorum... Lütfen..." Daha fazla burada durup hakaret işitmek istemiyordum. Hem bebeği de daha fazla bu gergin ortamda bulundurmak istemiyordum. Ben pusetle birlikte Mert'in yanından geçerken Mert kolumdan tutup beni durdurmuştu. Kulağıma eğilip sessizce;
"Lütfen... Sadece biraz daha..." Yüzüne baktığımda daha dün ki tokat izi az da olsa belli oluyordu. O sadece hakarete uğramamış fiziki şiddet de görmüştü ve sesini bile çıkarmamıştı. Ben de onun hatırına biraz daha sabredecektim.
"Peki... Ama biraz daha..." diyerek tekrar ailesine döndüm. Mert Mügeye bakıp;
"Müge sen İremi odana çıkar. Onunla ilgilen."
"Tabi abi. Gel İremcim yeğenimin karnını doyuralım." diyerek bebek çantasını almıştı. Ben de ağlayan meleğimi sakinleştirmek için puseti sallayarak tıpışlıyordum. Salondan çıkıp düz koridorda ilerledikten sonra merdivenlerden çıktık. Koridorun sonundaki odanın önüne geldiğimizde Müge kapıyı açıp;
"Odam burası." dedi. Odaya girdikten sonra Müge de girmiş ve kapıyı kapatmıştı. Odası geniş ve güzeldi.
"Sen rahat ol. İstediğin yere oturabilirsin." Başımla onayladıktan sonra cam kenarındaki çiçek desenli berjele yöneldim. Bebeği pusetinden çıkarıp kucağıma aldım. Hâlâ ağlıyordu. Biraz sakinleştirip mamasını yedirecektim. Müge de yatağın berjele yakın tarafına oturup;
"Kusura bakma. Aslında annem hiç böyle birisi değil. Tamam biz de şaşırdık ama annem abime çok düşkün. Bir de abimin tedavi gördüğünü bildiğimiz için senin bir anda kucağında bir bebekle çıkman bizi çok şaşırttı. Abim dün bahsettiğinde açıkçası inanmamıştık ama bugün siz gelince... Yani demek istediğim o da alışacak ve emin ol herkesten çok sevecek." Bu arada bebek biraz sakinleşmişti. Çantadan mamasını çıkarıp karnını doyururken Mügeye baktım.
"Biliyorum... Çok ani oldu ama yine de ön yargılı davranmasına üzüldüm." Daha uzun konuşmak istiyordum. İçimdeki siniri atmak istiyordum ama konuşup açık vermekten korktuğum için fazla uzatmamıştım. Bebeğin karnını doyduktan sonra uyumuştu. Mügenin yatağına yatırıp yanına oturdum. Bu sırada Mert geldi.
" Müge bize biraz müsaade eder misin?"
"Tamam abi." diyerek odadan çıktı. Mert yanıma gelip;
"Üzgünüm. Bu kadar olacağını tahmin etmemiştim. Biraz zamana ihtiyacı var."
"Önemli değil. Evet biraz ağır konuştu ama aslında düşününce haklı. Tek gelseydim bu kadar sıkıntı olmazdı ama bebek onların kafasını karıştırdı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Mucize ~~TAMAMLANDI~~
Ficción General"Bence bu anlaşma senin içinde çok kârlı olacak, iyi düşün." "Hayır ben istemiyorum. Düşünecek birşey yok." "Söylesene. Bu hâlde hemde kucağındaki bebekle ne yapmayı düşünüyorsun?" "Bu sizi ilgilendirmez." "Bebeğin babası nerede?" "Bebeği terk etti...
