My Boss is my crush(H.S. Greek)

Part 3

Είμαι στο γραφείο του Harry,του διευθυντή μου,και τον περιμένω για να τον ενημερώσω για την κατάσταση της εταιρίας.Καθώς περπατάω πάνω κάτω,παρατηρώ κάτι φωτογραφίες που είναι καρφωμένες στον τοίχο.Πλησιάζω για να τις διακρίνω καλύτερα και βλέπω τον Harry με έναν άντρα.Σκέφτομαι ότι μάλλον θα είναι ο πατέρας του ή κάποιος συγγενής του,αφού ο τοίχος είναι γεμάτος με φωτογραφίες τους.Ξαφνικά,η πόρτα ανοίγει με δύναμη και μπαίνει μέσα φουρτουνιασμένος ο Harry,πράγμα που με κάνει να αναπηδήσω.

"Τι κάνεις εσύ εδώ;"ρωτάει έξαλλος.
"Ήρθα...να μιλήσουμε σχετικά με τα καθήκοντά μου!"
"Γιατί;Τι δεν κατάλαβες;"λέει απότομα.
"Α,ως εδώ και μη παρέκει!Δεν ήρθα σε αυτήν την δουλειά για να μου φέρεστε έτσι!"λέω υψώνοντας την φωνή μου.
"Γιατί;Πως σου φέρομαι;"λέει με χαμηλό τόνο.
"Αλήθεια;Γιατί μου μιλάτε έτσι απότομα;"
"Εσύ γιατί κοιτούσες τις φωτογραφίες μου;"
"Γιατί...σας περίμενα και δεν ήξερα τι να κάνω!"
"Και έπρεπε να κοιτάς τις φωτογραφίες;"
"Συγγνώμη κιόλας,αλλά αφού είναι κρεμασμένες στον τοίχο,μπορεί να τις βλέπει όποιος θέλει!Αν είστε θυμωμένος με το άτομο που απεικονίζεται πάνω σε αυτές,εγώ δεν"λέω προσπαθώντας να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.
"Δεν κατάλαβες καλά!Στις φωτογραφίες είναι ο πατέρας μου!Και απλά δεν μπορώ να τον ξαναδώ!"λέει.
"Αν είστε απότομος και με αυτόν,σίγουρα δεν θα μπορείτε να τον ξαναδείτε!"
"Η αλήθεια είναι πως δεν φερόμουν σωστά.."
"Τότε πάντε να ζητήσετε συγγνώμη και μην ξεσπάτε σε εμένα!"
"Είναι κάπως αργά να το κάνω αυτό..."λέει μελαγχολικά.
"Μήπως επειδή είστε δειλός;Ή φοβιτσιάρης;"λέω γελώντας.
"Ή μήπως επειδή πέθανε;"λέει κοιτώντας με στα μάτια και νιώθω τα μάτια του να υγραίνουν.
"Τι;"λέω και σταματάω να γελάω.
"Ναι,μακάρι να ήμουν δειλός ή κάτι τέτοιο..."λέει και ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια του.
"Συγγνώμη,πραγματικά δεν το ήθελα..."λέω ενώ αφήνω τους φακέλους στο γραφείο και τον πλησιάζω.
"Όταν δεν ξέρουμε,δεν μιλάμε."λέει απότομα.
"Συγγνώμη,σας είπα ότι δεν το ήξερα!Αν το ήξερα,θα σας το έλεγα;"λέω και του πιάνω το χέρι.
"Σε έχω ικανή."λέει και τραβάει το χέρι του.
"Ε,λοιπόν,εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος!Και αν συνεχίσετε να μου φέρεστε έτσι,εγώ φεύγω από την εταιρία!"λέω αποφασιστικά και χτυπάω την πόρτα πίσω μου.

Περπατάω με φόρα στο διάδρομο και προσπερνάω όποιον με χαιρετάει ή μου μιλάει.Βγαίνω από το κτίριο και μπαίνω στο αυτοκίνητο μου.

~~~~~

Είναι βράδυ και κάθομαι μπροστά από την τηλεόραση.Ακόμα δεν έχω ηρεμήσει τελείως από την αναστάτωση του πρωινού,αλλά προσπαθώ να το ξεχάσω.Πραγματικά δεν έπρεπε να μιλήσω,το ξέρω καλά πως ήταν λάθος μου,όμως και αυτός δεν έπρεπε να μου φερθεί έτσι.Όσο όμορφος είναι εξωτερικά,τόσο χάλια χαρακτήρα έχει.Ξαφνικά το κινητό μου δονείται και το παίρνω στα χέρια μου.Κοιτάζω την οθόνη και βλέπω τον αριθμό της Jane να εμφανίζεται και αμέσως το σηκώνω.