My Boss is my crush(H.S. Greek)

Part 9

Ξημέρωσε.Δοκιμαστικά ανοίγω το ένα μου μάτι.Οι ηλιαχτίδες,χλωμές και ψυχρές,στάζουν μέσα του σαν σταγόνες από ξίδι.Όπως το υποπτευόμουν:Είμαι ζωντανή.Είναι σήμερα.Δυστυχώς είμαι ακόμη εγώ.Κοιτάζομαι στον καθρέφτη.Τα μαλλιά μου ξεπηδάνε από την κορυφή του κεφαλιού μου σαν πυροτέχνημα,ένα καστανό πυροτέχνημα.Τα μάτια μου είναι μισόκλειστα,λες και μπορώ με κάποιον τρόπο να εμποδίσω την ημέρα να αρχίσει με το να μην θέλω να τη δω.Απρόθυμα,σηκώνομαι και στέκομαι μπροστά από την ντουλάπα.Μια άσπρη κοντή μπλούζα και ένα μαύρο κολάν είναι μέσα σε αυτήν και χωρίς δεύτερη σκέψη τα παίρνω στα χέρια μου.Αφού πλένομαι στην ντουζιέρα μου,γλιστρώ μέσα στην συνθετική αγκαλιά των ρούχων μου και είμαι πλέον έτοιμη να ξεκινήσω την ημέρα μου. Κατεβαίνοντας από το δωμάτιό μου πατάω κάθε κρύο σκαλάκι του ορόφου.Καθώς ανοίγω την πόρτα της κουζίνας,ο ήχος του κουδουνιού,με κάνει να την ξανακλείσω και να κατευθυνθώ προς την πόρτα.Όταν την ανοίγω,αντικρίζω έναν βρεγμένο Harry,να με κοιτάει.Χωρίς να πω τίποτα,κάνω στην άκρη ώστε να μπορέσει να μπει.Μπαίνει προσεκτικά μέσα και τον βοηθάω να βγάλει το μπουφάν του,το οποίο είναι εντελώς βρεγμένο,όπως και τα μαλλιά και τα ρούχα του.

"Πως και από εδώ;"
"Περνούσα...εντελώς τυχαία και ξαφνικά άρχισε να βρέχει!Δεν είχα μαζί μου ομπρέλα και το αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο πιο κάτω,οπότε καταλαβαίνεις..."λέει και με κοιτάζει περιμένοντας να πιστέψω αυτή την φθηνή,αλλά αστεία δικαιολογία του.
"Αχαμ...Λοιπόν,έτσι είπατε να έρθετε σε εμένα!Καλά κάνατε!Από ό,τι βλέπετε και εγώ δεν είμαι επίσημα ντυμένη σήμερα,μιας και έχω ρεπό."
"Είσαι πιο όμορφη έτσι.."λέει χαμηλόφωνα.
"Λοιπόν,θέλετε να καθίσετε να φάμε μαζί πρωινό;"λέω προσπερνώντας το σχόλιό του,αν και το άκουσα πολύ καλά.
"Μην σου χαλάω τα σχέδια.Θα φύγω αν είναι.."
"Όχι,όχι.Άλλωστε ετοίμαζα και εγώ για να φάω."χαμογελάω.
"Εντάξει τότε,δεν θα αρνηθώ!"λέει και ένα γλυκό χαμόγελο χαράζεται στα χείλη του.

Πηγαίνω στην κουζίνα και του κάνω νόημα να με ακολουθήσει.Έρχεται μαζί μου και κάθεται σε μια από τις καρέκλες της τραπεζαρίας.Με το ένα μου χέρι κρατάω μια σπάτουλα,ενώ πάνω στο μάτι,μέσα σε ένα τηγάνι,τσιτσιρίζουν αυγά με μπέικον.

"Πως τα πας;"λέει σε μια στιγμή ο Harry.
"Όλα καλά,αλλά μήπως αναφέρεστε σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα;"
"Όχι!Γενικά μιλάω.Μα,γιατί μιλάς πάντα τόσο επιστημονικά;"λέει γελώντας.
"Η δουλειά μου με κάνει να συνηθίσω σε αυτόν τον τρόπο ομιλίας."λέω χαμογελώντας.