My Boss is my crush(H.S. Greek)

Part 4

Είναι Δευτέρα και έχω απίστευτο πονοκέφαλο από προχθές το βράδυ. Η αλήθεια είναι πως από εκείνο το βράδυ ίσως να άλλαξε όλη μου η ζωή. Ανταλλάξαμε νούμερα με τον Louis και αρχίσαμε να μιλάμε. Δεν ξέρω πως θα αντιμετωπίσω τον Harry μετα από τα φιλιά μας. Μπαίνω στο γραφείο μου και κάθομαι. Έχω κάποιες τελευταίες εργασίες να κάνω και μετά πρέπει να πάω στο γραφείο του Ha- διευθυντή μου,ώστε να μου αναθέσει κάποια άλλη. Ανοίγω το λάπτοπ και αφού πληκτρολογώ το κείμενο σε ένα έγγραφο,το εκτυπώνω και το βάζω στην άκρη. Η πόρτα χτυπάει και αντί να απαντήσω,σηκώνομαι για να ανοίξω. Ανοίγω και μπαίνει μέσα η Jane.

"Καλημέρα! "λέει και χαμογελάει.
"Θα δείξει. "λέω και καθόμαστε.
"Τι έγινε;Δεν σε βλέπω και πολύ κεφάτη."λέει και με κοιτάζει.
"Απλά έχω πονοκέφαλο. Αυτό είναι όλο."
"Σίγουρα;"
"Ναι"λέω

Απλά φιληθηκα με τον διευθυντή μας μέσα στις τουαλέτες ενός μπαρ και παραλίγο να βρεθούμε στο κρεβάτι. Προσθέτει η συνείδηση μου. Κουνάω το κεφάλι μου και την κοιτάζω.

"Αυτό είναι όλο."ξαναλέω.
"Εντάξει. Καθισες πολύ αφότου έφυγα;"
"Εμ...μετά από λίγο έφυγα και εγώ!"λέω χαμογελώντας.
"Καλά,ο Harry Δεν είχε πάρει τα μάτια του από πάνω σου και το ξέρεις."λέω χαρούμενη.
"Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω να σκέφτομαι!"λέω ψευδώς ενώ από μέσα μου χαίρομαι.
"Α,για να σου πω"λέω αλλά η πόρτα την διακόπτει.

Ακούγεται ένας χτύπος και μετά ο διευθυντής μπαίνει  μέσα με ένα χαμόγελο στα χείλη του. Κοιτάζει την Jane και μετά επαναφέρει το βλέμμα του σε εμένα. Μας πλησιάζει και κάθεται σε μια καρέκλα που είναι μπροστά από το γραφείο μου.

"Καλημέρα!"μας λέει χαμογελώντας.
"Καλημέρα."λέμε και οι δύο ταυτόχρονα.
"Αχ,μόλις θυμήθηκα ότι ξέχασα να εκτυπωσω κάτι!"Λέει και σηκώνεται.
"Θα τα πούμε μετά!"της λέω και αυτή μου κλείνει το μάτι και βγαίνει από το δωμάτιο.
"Πως είσαι;"ρωτάει ο Harry.
"Καλά,εσείς;"
"Πολύ καλά!"λέει χαμογελώντας.
"Προς τι αυτή η επίσκεψη;"λέω αδιάφορα και γράφω κάτι στο σημειωματάριο δίπλα μου.
"Μην κάνεις την ανηξερη! "Λέει και μου πιάνει το χέρι κάνοντας με να σταματήσω το γράψιμο.
"Πραγματικά δεν ξέρω τον λόγο!"λέω και σηκώνομαι από την καρέκλα μου.
"Κοίτα...μετά από εκείνο που έγινε στις τουαλέτες, ξέρεις...πιστεύω πως είμαστε κάπως διαφορετικά. Έτσι δεν είναι;"λέει και με κοιτάει.
"Λάθος πιστεύετε."λέω και κάθομαι όρθια με σταυρωμένα χέρια και κοιτώ έξω από το παράθυρο.
"Γαμωτο σταματά να μου μιλάς στον πληθυντικό!"λέει και σηκώνεται.
"Το ξέρετε ότι είστε το αφεντικό μου;"ρωτάω ενώ αυτός με πλησιάζει.
"Και;Δεν γίνετε να υπάρξει κάτι μεταξύ μας;"λέει και πλησιάζει τα χείλη του στα δικά μου,αλλά η πόρτα μας διακόπτει.