My Boss is my crush(H.S. Greek)

Part 22

Louis' POV

Μέσα από τα κλάματα της Kate,Η πόρτα ακούγεται να ανοίγει και δύο καφέ μποτάκια αντηχούν σε όλο το δωμάτιο. Κοιτάζω πάνω κι βλέπω το πρόσωπο του Harry. Χαμογελώ ανακουφισμένος και κάνει και αυτός το ίδιο. Με πλησιάζει και με χτυπάει απαλά στην πλάτη.

"Ευχαριστώ για όλα."λέει ψιθυριστά στο αυτί μου.

Harry's POV

"Ευχαριστώ για όλα."λέω ψιθυριστά στο αυτί του Louis κι αυτός κάνει χώρο για να σταθώ δίπλα από το κρεβάτι που βρίσκεται η Kate.

Πηγαίνω δίπλα της και την κοιτάζω στα μάτια. Φιλάω το ιδρωμένο μέτωπο της και παίρνω τα μαλλιά από το πρόσωπο της. Αυτή με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια,προφανώς γιατί δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ακόμα ότι είμαι εδώ.

"Harry,εσύ..."λέει σιγανά.
"Ναι αγάπη μου. Εγώ είμαι εδώ."λέω και της πιάνω σφιχτά το χέρι.
"Σπρώξτε λίγο ακόμα."λέει η γιατρός και η Kate υπακούει.

Μετά από μισή ώρα περίπου,η γιατρός λέει κάτι στο αυτί μιας κοπέλας  δίπλα της και εκείνη μας κοιτάζει.

"Δυστυχώς θα πρέπει να την ναρκώσουμε και να γεννήσει με καισαρική. Διαφορετικά,μπορεί και να χάσει το μωρό."μας ανακοινώνει.
"Εντάξει λοιπόν,κάντε ό,τι γίνετε για να ζήσει."λέω αμέσως.
"Harry...Η κόρη μας.."λέει η Kate με βουρκωμένα μάτια.
"Όλα θα πάνε καλά μάτια μου. Σε αγαπώ."της λέω και της δίνω ένα φιλί στο στόμα.
"Είστε σίγουρος ότι θέλετε να μείνετε μέσα;"λέει μια γιατρός.
"Φυσικά."λέω και την κοιτάζω.
"Εντάξει,όμως...μπορεί να μείνει μόνο ένα άτομο."
"Θα βγω εγώ mate."λέει ο Louis.
"Εντάξει,ευχαριστώ."του λέω και αυτός μου δίνει μια φιλική αγκαλιά,ενώ μετά βγαίνει από το δωμάτιο.

Κάθομαι στην καρέκλα δίπλα από την Kate Και αυτή είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Οι γιατρό ετοιμάζουν τα κατάλληλα εργαλεία για την νάρκωση και την καισαρική και εμείς κοιταζόμαστε στα μάτια. Της χαϊδεύω το χέρι και προσπαθώ να την ενθαρρύνω. Οι γιατροί την ναρκώνουν και αρχίζουν την διαδικασία. Η πόρτα χτυπάει και βλέπω τον Louis να κουνάει το χέρι του,για να βγω. Χαϊδεύω μια τελευταία φορά τα μαλλιά της Kate και μετά βγαίνω.

"Τι έγινε;"ρωτάω.
"Πάρε το τηλέφωνο. Οι γονείς της Kate θέλουν να συνδεθούν με το Skype για να δουν την γέννηση της εγγονής του."λέει και μου δίνει το κινητό του.
"Οκ. Πάω μέσα τώρα."λέω και ξαναμπαίνω στο δωμάτιο.

Ανοίγω την κάμερα και συνδέομαι με τους γονείς της. Τα πρόσωπα τους εμφανίζονται στην οθόνη του κινητού του Louis και εγώ τους χαμογελάω. Τους δείχνω την Kate η οποία είναι σχεδόν λιπόθυμη από την νάρκωση που της έκαναν πριν λίγο. Μετά από μια ώρα και αφού όλη την διάρκεια αυτή οι γονείς της την έβλεπαν,η γιατρός βγάζει το μωρό από την κοιλιά της. Τα κλάματα της μικρής μου σε συνδυασμό με το αίμα που βλέπω μπροστά μου και τα γέλια χαράς των γονιών της,με κάνουν να λιποθυμήσω και το κινητό να πέσει πάνω μου,ενώ πέφτω και εγώ στο πάτωμα.

-----

Kate's POV

Οι γιατροί έφεραν την μικρή μου. Την έχω στην αγκαλιά μου και την παρατηρώ καθώς αυτή έχει ανοιχτά τα ματάκια της και κοιτάζει εμένα. Τα μάτια της έχουν μια πράσινη απόχρωση αν και φαίνονται και λίγο γαλάζια και τα μαλλάκια της είναι καφέ και μπουκλιτσες όπως ακριβώς και του Harry. Η αλήθεια είναι πως του μοιάζει. Μακάρι να πάρει και τα λακακια του. Είναι τόσο γλυκά. Άραγε ήταν αλήθεια ότι ήρθε ή απλά ήταν μια παραίσθηση την ώρα που γεννούσα; Η πόρτα ανοίγει και μέσα μπαίνει ο Harry. Τα χείλη του έχουν ένα πλατύ χαμόγελο,όπως ακριβώς και τα δικά μου. Με πλησιάζει και χαϊδεύει την μικρή στο κεφαλάκι της και με φιλάει. Τον κοιτάζω στα μάτια και αυτός κάθεται στην καρέκλα ακριβώς δίπλα μου.

"Είναι πανέμορφη.."λέει και κοιτάζει το μωράκι μας.
"Κοίτα την,σου έμοιαξε πολύ.."λέω και εγώ.
"Γιατί δεν με είχες ειδοποιήσει ότι γεννας;"λέει και με κοιτάζει στα μάτια ενώ χαϊδεύει την μικρή.
"Εσύ γιατί δεν είπες ένα συγγνώμη;Συγγνώμη για τον πόνο που σου προκάλεσα.Συγγνώμη που σε έκανα να νιώσεις σαν σκουπίδι. Συγγνώμη για όλες τις νύχτες που ήσουν σκατα και ο λόγος ήμουν εγώ. Συγγνώμη που σου στέρησα το χαμόγελο σου. Ένα απλό συγγνώμη και ας μην το εννοούσες..."λέω και τα μάτια μου βουρκώνουν.
"Αυτό είχα σκοπό να κάνω.."λέει και με κοιτάζει.

Γυρνάω το κεφάλι μου και με το ένα χέρι μου,σκουπίζω τα λίγα δάκρυα που μόλις έτρεξαν από τα μάτια μου. Ξαναγυρναω προς το μέρος μου και τον κοιτάζω. Έχει δακρύσει.

"Συγγνώμη... Σου ζητάω συγγνώμη για ό,τι σου είπα εκείνη τη μέρα και το εννοώ.Σε αγαπώ.."λέει και με κοιτάζει.
"Και εγώ σε αγαπώ...Μην με ξαναφησεις σε παρακαλώ.."
"Ποτέ ζωή μου. Ποτέ."λέει και μου δίνει ένα φιλί στο στόμα.

Εκείνη τη στιγμή η μικρή μας κάνει έναν αστείο ήχο και εμείς κοιταζόμαστε. Γελάμε και μετά από λίγο κοιτάμε ο ένας τον άλλον και ο Harry με φιλάει στο στόμα και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

"Η οικογένεια μας.."λέει και χαμογελάμε.