BASKETBALL Girl (Zawieszone)

Rozdział 8

Pierwszy dzień w szkole minął bardzo szybko, przerwy spędziłam w towarzystwie kuzyna i jego znajomych, którzy byli dla mnie bardzo mili.
Ogólnie cały tydzień w szkole był fajny i w ogóle wszyscy byli mili oprócz takiego jednego chłopaka, który chodzi ze mną do klasy. Jest ode mnie o dwa lata starszy ale raz nie zdał.

W klasie jest najmłodsza, nie ma w niej nikogo więcej kto miałby 16 lat. No ale cóż mówi się trudno i żyje się dalej.

Osoby w mojej klasie są nawet miłe, to znaczy chłopaki i kilka dziewczyn, ale większość dziewczyn jest do mnie źle nastawionych i z tego co zdążyłam zauważyć i usłyszeć ciągle mnie obrażają ale nie zwracam na to większej uwagi. Jaki jest powód tego że mnie obgadują? Nie maluje się. Tak nie maluje się. W sumie nawet się ciesze ze większość czasu spędzam z chłopakami bo z nimi mam o czym gadać, a z dziewczynami nie mam pojęcia o czym mogłabym rozmawiać. No bo pojęcia o kosmetykach to ja żadnego nie mam. Po prostu się nie maluje wiec nie wiem co do czego służy, ale mi to nie przeszkadza.

-Jak minął ci pierwszy tydzień w szkole?- zapytała ciocia gdy po południu w piątek jedliśmy obiad.

-Bardzo fajnie- odpowiedziałam.- Nauczyciele są bardzo mili, a uczniowie... jak by to ująć... w większości spoko.- wujek zaśmiał się na moja odpowiedź, a ciocia razem z nim.

-To dobrze, że ci się podoba. Rozmawiałaś juz z panem Parkerem?- zapytał wujek.

-Jeszcze nie. W tym tygodniu byłam raczej zajęta poznawaniem szkoły, uczniów i nauczycieli. Po za tym nie byłam ma żadnym wf- przyznałam.

-Zerwałaś się z lekcji?- zapytał zdziwiony Zack.

-Nie- odpowiedziałam szybko.- Byłam w bibliotece. Pani z biblioteki jest na prawdę bardzo miła, przez cały tydzień zwalniała mnie z lekcji wf.

-Ty nie chciałaś być na wf?- zapytała ciocia ze zdziwieniem I nie dowierzeniem.

-Nie mogę ćwiczyć, muszę się zastanowić nad indywidualnymi treningami.- odwiedziłam.

-Rozumiem- powiedziała ciocia i uśmiechnęłam się. Westchnęła cicho i spojrzała na mnie i Zacka.- Musimy wyjechać na tydzień w delegacje, zajmiecie się Tobim?- zapytała ciocia bez owijania w bawełne.

-Chętnie- odpowiedziałam I się uśmiechnęłam. Wiedziałam, że praca cioci i wujka głównie polega na delegacjach.

-Dzięki- powiedziła ciocia.- Musimy wyjechać już dzisiaj za dwie godziny.- powiedziała z westchnieniem.

-Nie ma problemu.

Ciocia i wujek pojechali zalewie godzinę temu, a pod nasz domu już podjechał Brian. Zdziwiłam się gdy wszedł do środka ze swoim młodszym bratem, Samem.

-Stary, młodzi mieli zostać u ciebie powiedział Zack gdy ich zobaczył.

-Sorry rodzice pojechali w delegacje. Nici z dzisiejszej imprezy- westchnął chłopak I usiadł przy stole.

-Sam idź do Tobiego jest u siebie w pokoju- odwiedziłam do chłopca, a on uśmiechnął się i wyszedł z kuchni.

-Nic nie mówiłeś o żadnej imprezie- zwróciłam się do Zacka.

-Wypadło mi z głowy- powiedział chłopak I podrapał się po karku.- Zostaniesz z nimi?- zapytał.

-Nie wiem- odwiedziłam.

-Proszę- powiedział błagalnie.

-No nie daj się prosić - wtrącił Brian. Co jak co ale jemu odmówić nie umiem.

-Ale przed drugą, macie tu być- powiedziałam.

-Jesteś wielka- powiedział z uśmiechem Brian.

-I nie przyprowadzajcie tu żadnej panienki.- powiedziałam.

-Okej bez dziwek zapamiętam- powiedział Zack.-Sorry- powiedział gdy zobaczył moja minę.

-Spoko- wyszeptałam I wyszłam z kuchni. Pobiegłam na górę i weszłam do swojego pokoju.

Z perspektywy Briana.

-Okej bez dziwek- powiedział Zack, a na twarzy dziewczyny pojawił się ból, jak by miała wrażenie, że to o niej.- Sorry - powiedział gdy zobaczył jej minę.

-Spoko- wyszeptała dziewczyna i wyszła z kuchni, a potem pobiegła do swojego pokoju. Chciałem za nią pójść ale zatrzymał mnie Zack.

-Nie Brian, nie idź do niej. Nie teraz.- powiedział łapiąc mnie za ramię.

-Ale ona...- zacząłem ale przyjaciel nie pozwolił mi dokończyć.

-Nie Brian- powtórzył kręcąc głową.- Ja też widziałem i słyszałem. Nie idź teraz do niej. Jak kiedyś ci powie to zrozumiesz.

-O czym mi powie?- zapytałem.

-Stary ufam ci i w ogóle ale nie mogę ci o tym powiedzieć. Jedyne co musisz wiedzieć to nie rób tego co ja zrobiłem przed chwila i nie używaj przy niej słowa dziwka i prostytutka.- powiedział patrząc mi w oczy.

-Ale dlaczego?- zapytałem.

-Kiedyś ci powie. Ale musisz jej pokazać, że może ci zaufać. Widzę jak na nią patrzysz.

-Normalnie jak na każdą inną dziewczynę- wzruszyłem ramionami.

-Nie kłam, przecież widzę. Jeśli jej pokażesz ze może ci ufać, zrobi to. Ale wtedy nie zarań jej bo ona drugą szansę daje rzadko.

Przez cały czas w głowę miałem tylko słowa Zacka. Nie zarań jej. Wiedzę jak na nią patrzysz. Pokaż jej, że może ci zaufać, a zrobi to.

I o co do jasne cholery chodziło z tymi dwoma słowami. Przez całą imprezę nic się się nie napiłem ani nawet z żadną dziewczyną dziś nie tańczyłem.

Ciągle miałem w głowę widok dziewczyny, jej twarz na której był ból.

Zack miał rację, patrzę na nią inaczej niż na inną dziewczynę, ale czy to dobrze?

Przecież sam mówiłem, żadnej miłości.