"I told you before. You just have to stay away from him and you'll be safe.." Tinignan ko siya nang masama pero nginisian niya lang ako at lumapit sakin.
"Just like what I told you. I won't. I won't leave him." Matapang na sambit ko.
"Do you reall...
Ilang oras na akong nakatingala at nakatingin lang sa kisame nang kwarto ko pero hindi parin ako dinadalawan nang antok.
After that sagutan portion, parang normal lang ang lahat. Maliban nalang sa presensya ko na lalong na-expose! Kung kaninang umaga, wala man namamansin sa'kin, nung matapos iyon ay lagi nang nakatingin ang lahat.
Hindi ko narin nakita pa 'yung babaeng 'yun. Good thing. Baka sa susunod na magsalubong kami, masaktan ko na siya.
One of the bitches siya. At wala akong pakealam. Alam kong kung nakikita lang ni Kuya Fritz ito ay magagalit siya at sasabihing lumayo ako sa kaguluhan.
Nagulat ako nang makarinig ako nang ingay sa bandang bintana nang silid ko. Parang may taong naroon.
Silipin ko kaya? Paano kung ako 'yung patayin niya? Hell, no! Ayoko pa mamatay.
Nagtalukbo nalang ako nang kumot at pumikit. Try to sleep, tepi!
Nang ilang sandali lang ay hindi na ako nakarinig pa nang kung ano. Hay, illucinations ko lang ba 'yun? Baka naman pusa lang.
Ilang minuto lang ako sa ganuong sitwasyon hanggang sa dalawin na ako nang tulog ko.
---
*Tik-tok tik-tok tik-tok*
"Damn that clock!"
Bahagya akong nagising dahil sa ingay na narinig ko. Hindi ko na lang pinansin iyon at sinubukang matulog ulit pero on the second time, tumunog ulit ang alarm clock na 'yon.
"Bwisit!" Sigaw ko dahil sa inis. Agad kong kinapa kung saan man iyong alarm clock na iyon. Nabigla ako nang may mainit na bagay ang dumugpa sa kamay ko.
"Nag-alarm ka pa kung hindi ka naman magigising sa tamang oras. Weird people," isang tinig ang narinig kong iyon. Tuluyan nang napadilat ang mga mata ko.
Am I still dreaming? Totoo ba ito? Kagabi 'tong putik na illucinations ko, ah.
"Wake up now, sleepy head. Mahaba pa ang araw mo," and again, I heard a voice. A very calm and soft voice.
Agad akong napa-upo dahil sa pagtataka sa nangyayari. Muntik nang malaglag ang panga ko dahil sa sobrang gulat. Sino siya? Sino ang kaharap ko ngayon? Wearing a bathrobe with a messy and still wet hair plus the poker face. Who is she?!
"Sino ka?" Tanong ko. Pero imbis na sagutin niya ako ay kumuha lang siya nang towel at sinimulang patuyuin ang buhok niya.
"You know, what? I don't do introductions," kalmadong sabi niya habang tuloy parin sa pagpapatuyo nang buhok niya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
She must be my roommate, right? Oh, yeah. I should've think of that before. Kahit litong-lito pa ako sa nangyayari ay tumayo na ako at kumuha nang susuotin ko sa closet ko.
Mabilis akong pumasok sa banyo at mabilis ding naligo. Nang makalabas ako ay nadatnan ko na siyang nakabihis nang Jeans, oversized t-shirt at buhaghag na hair.
"I should go now, Roomie. See 'ya later," sabi niya at lumabas na. I just sighed and smile bitterly.
---
Naglalakad ako papunta sa cafeteria nang may humarang sa'king tao.
Ayoko na sana mag-krus ang landas namin dahil ayoko nang maalala ang lahat pero nandito siya ngayon sa harap ko.
"Stephanie," she wispered. Yumuko ito marahil sa hiya. I just rolled my eyes and continue walking.
"I.. I.. just want to say.. Thank you. Thank you sa kahapon. Kung wala ka doon marahil--" hindi ko na pinatuloy pa ang sinasabi niya at pumihit paharap sakanya.
"Hindi mo ba naisip na baka mas mapanganib ako kesa sa babaeng iyon? Tapos na iyon at wala sa akin iyon," yumuko lang siya. Napansin kong may hawak siyang paper bag pero wala na akong pake.
Naglakad na ako pero nagulat ako nang harangin niya ulit ako. What the hell?
"Tanggapin mo 'to, Stephanie. I.. I made it for you," inabot niya na ang paper bag sa'kin at mabilis nang umalis sa lugar na iyon.
Tinignan ko ang laman nang paper bag at napangiwi ako nang makita ang laman niyon.
Tss. Chocolates? Not bad.
---
Kasalukuyan akong kumakain sa cafeteria nang tahimik at matiwasay. Walang istorbo, walang nag-aaw--
"Where the hell is Victoria Marquez?!" Mula sa entrance nang cafeteria ay nakita ko ang lalaking nakabusangot at parang bwisit na bwisit sa buhay niya.
Napukaw ang atensyon nang lahat dahil sa sigaw niyang iyon. Sino ba ang hinahanap niya? Victoria? Sound familiar, eh?
Hindi ko nalang siya pinansin at kumain nalang. Mula sa aking peripheral ay nakita kong naglakad siya palapit sa isang table.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Where the hell is Victoria?!" Tanong niya sa isang lalaking mataman na naka-upo kasama ang mga kaibigan niya.
Agad na kinwelyuhan nung kadadating lang 'yung nasa table. Seriously?! Pamilyar 'tong eskenang 'to, ah.
"Tanungan ba ako nang nawawala lang babae?" Mapaglarong sabi nung naka-upo sabay ngisi.
Napaka-swerte nang Cafeteria ito dahil araw-araw nalang.. may gulo.
"Devon Falswyte, where is Victoria?" Devon? Sounds good for that guy.
Hindi lang sumagot 'yung tinawag na 'Devon' at nagpakawala nang masamang tingin.
"You bastard!" Suntok nung isa kaya naalis sa pagkaka-upo yung Devon na iyon.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
He just smirked and wipe the blood from his lips. Akmang lalapit na ulit 'yung isa para sa isa pang atake pero sinipa ni Devon yung lalaki kaya napa-higa ito sa sahig.
Devon was about to attack that guy again when someone stop him. Jeez! It was the girl.
"Stop! What do you think you two doing?!" Sabi niya at tinapunan nang masamang tingin ang dalawang lalaki.
