The Case: Artieta High School

Chapter Twenty-One

"Kuya?" Nagulat ako nang bumungad si Kuya sa harap nang Cafe.

Mukhang may hinihintay siya. Hinihintay kaya niya ako?

"Stephanie."

"What are you doing here?"

"I want to talk to you, Step. First, I'm sorry for what happened," hindi nalang ako nagulat dahil sa sinabi niya. He's always like this. Apologising whether it's his fault or not. Basta, nag-away kami, mag-so-sorry na siya.

"Just like what I expected," lumapit siya sa'kin at bigla nalang akong niyakap. Sweet Fritz.

"I'm sorry, 'Lil sis. Really sorry." I hugged him back and pated his back.

"Sorry, too. But, you know what, kuya? I need to see Mom." Sabi ko pagkatapos humiwalay sa yakap niya.

"Yeah. You should. She's waiting for you."

---

"We're here!" Pagkapasok na pagkapasok namin sa bahay ay agad kaming nagtungo sa kusina dahil nandoon daw si Mama.

"Fritz!" Bakas sa mukha ni Mama ang pagkagulat nang makita niya ako.

Agad siyang lumapit sa'kin at niyakap ako. Ganoon din ako.

"I'm sorry, anak. Please.. forgive me. I didn't mean to.." I patted her back.

"It's okay, Ma. Let just forget what happened. I guess I'm here to have a dinner with you, right?" Tumango lang si Kuya at tumawa naman si Mama.

"Come on. Umupo na kayo. Pinaghanda ko kayo nang paborito niyo."

"Kare-kare, Ma?" Tanong ko kay Mama. Feeling ko tuloy lumiwanag ang mata ko.

"Yup," she said and smiled.

"That's my favorite food, Ma," sabat naman ni Kuya at pinandilatan ako.

"Hindi kaya. Paborito ko rin iyon, ah."

"Psh. Okay, okay," pagsuko ni Kuya at tinaas pa ang kamay na parang sumusuko na. Si Mama naman ay tumatawa lang sa'min.

"Kayo talaga. Alam mo ba, Stephanie? Noong bata ka pa ay gustong-gusto mong ginagaya 'yang kuya mo. Lahat-lahat nalang gusto mo parehas kayo. Akala ko nga noon ay magiging lalaki ka nadin," pagkukwento ni Mama.

"Yeah. I promised myself that I will protect you from anyone, 'Lil sis. And ofcourse, Mom, too." Dagdag naman ni Kuya.

"Naalala mo ba, Stephanie n'ong may umaway sa'yo sa school mo? Nako, muntik nang mamatay 'yong bata dahil binugbog nang kuya mo. Buti nalang at napigilan nang mga teachers."

"Ma, sinabihan niya kaya nang tanga si Stephanie. Syempre, magagalit ako." Katwiran ni Kuya sabay tingin sa'kin.

"So, ano'ng nangyari d'on sa bata, Ma?" Tumingin sa'kin si Mama at tumawa nang parang may naalalang nakakatawa.

"Ma! Let just not talk about it! It's all in the past," mukhang naasar naman si Kuya.

"Hahaha. Sorry, anak. Hindi ko lang talaga makalimutan na muntik nang mabalian nang buto 'yung bata sa ginawa mo."

"He deserved it, anyway." Sabi naman ni Kuya.

"So.. nasaan na nga pala 'yung kaibigan mong siya lang ang nakakapag-kalma sa'yo?" Tumingin din ako kay Kuya dahil sa tanong ni Mama.

"Ah, si Theo. Ayun, busy. Girls, work and ofcourse, family."

Naalala ko palang magkaibigan si Kuya at Theo. That guy! Hindi ko na nga nakita after n'ong niligtas niya ako.