The Case: Artieta High School

Chapter Eight

"Buti naman at naging maayos ang lahat kahapon." Tinignan ko si Syrenia habang nagsasapatos siya. Kakatapos ko palang maligo at buti nalang, ginising ako nitong si Syrenia dahil kung hindi late na naman ako.

Hindi naman ako kasi sanay na magtrabaho because my mother doesn't allow me to do some house chores. Even cooking. Sabi niya kasi ay kaya naman nang mga katulong iyon. And I agree with that.

"How was the first day of work, Stephanie Harven?" Tumayo siya nang matapos na siyang magsapatos at humarap sa'kin. She placed her hands on her hips and raise her right eye brow.

"I don't want to tell you this but I will tell you now. I met a guy," I don't even know why I'm telling this things. I just have the feeling that I should.

"A guy? What's with that guy? Oh! Don't tell me that you like that guy," kinuha ko nalang ang bag ko at tinungo na ang pinto para makapasok na ako. Kung kanina, gustong-gusto kong sabihin sakanya, well ngayon, hindi na. You know that feeling? 'Yung tinamad ka na magsalita. I don't know if some people sometimes feel that too.

"Yeah. Pwede sana. But the thing is, he's so stupid and lame. He's not my type, anyway," sabi ko at tuluyan nang lumabas nang kwarto. Gusto ko ngang pagtawanan si Syrenia sa mga sinasabi niya. That manyak guy! Magugustuhan ko? So impossible.

---

"Just on time, Ms. Harven. Umupo ka na," buti nalang at nakaabot ako sa pangalawang subject ko. I have to borrow some books pa sa libraby. It's not like I wanted to read books. It's just freaking necessary.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad at tumingin nang upuan na pwedeng maupuan. Nahagip ko pa ang lalaking laging naninira nang araw ko. Makita ko pa lang kasi siya, naiinis na ako. Nakita ko ring vacant 'yung katabing upuan niya.

"Ms. Harven? Wala ka bang balak umupo?"

"What kind of question is that? Ofcourse, I want to," pagsusupla ko at mukhang nainis naman siya. Mukhang wala na akong choice kaya naglakad na ako para makaupo. I swear, next time, hindi na ako male-late.

Nakita kong sumilay ang ngisi sa mukha ni Gab pero umupo lang ako at bahagyang siniko siya.

"Don't think na gusto kita makatabi, Jerk. Wala lang akong choice,"

"H'wag kang mag-alala, Stephanie. Kung 'yun ang gusto mo, pagbibigyan kita mamaya," nag-smirked lang siya and I just rolled my eyes. Tell me now, ganun ba siya ka-feeling para isipin na gusto ko siyang makasama. Pathetic jerk!

"In your dreams, Gab," mahina ngunit madiin kong sabi. Ti-nry ko nalang mag-focus sa Teacher ko, kahit na hindi naman. Alam mo 'yung feeling na nakaka-distract 'yung katabi mo? Well, me, alam na alam ko. I don't know why pero he is such a distraction to me.

Maya-maya pa ay nakaramdam na ako nang antok. Antok na dahil sa unang trabaho ko. I never knew na magiging malaking epekto ang karanasan na iyon para maging ganito ako kaantok. Nakailang Yawn narin ako pero hindi ko iyon pinapahalata. Jeez! Kung alam niyo lang kung gaano kalaki ang epekto nang pag-yayawn dahil nakakapangit ito. Kailan ka pa na-concious sa sarili mo, Stephanie Harven?

"You know what, sleepy girl? Pwede ka namang matulog. Don't be so concious about yourself. You know that I don't mind."

"How did you know that?" Don't know if I'm asking myself or this guy beside me. Well.. both.

"What? That you're sleepy or that your concious? Well my answer is, I just know. Kabisadong-kabisado ko na kayong mga babae," Bahagya akong sumandal sa upuan ko at tumingin sa ceiling nang Classroom. Speaking of mga babae, ilang babae na kaya ang dumaan sa lalaking 'to. Ugh, my curiousity is killing me again!