The Case: Artieta High School

Chapter Twenty- Five

"Oh, my god! Is that you're kuya, Stephanie? If yes, he's so hot. Gab's right." Muntik ko nalang mabitawan ang libro na hawak ko nang tumili si Victoria. Wondering why we're together? Nag-uusap lang kami about kay Helga. 'Yon lang.

Napatingin ako sa direksyon na tinuro ni Victoria. At tama nga siya, nandito na naman ang kuya ko. And guess what? Kasama na naman niya 'yong lalaking nagtangka sa buhay ko at kasama ni Xyrex. Speaking of that guy..

"Stay away from me and forget about me," halatang nagulat siya at napabitaw sa pisngi ko.

"Why do want me to do that?"

Because I want you to be safe from me. Ako lang naman ang dahilan kung bakit kailangan mong gawin ang lahat nang 'to. For love, we have to sacrifice, Xyrex.

I never imagined that I would feel this kind of feeling. Feeling inlove. Devon's right. You wouldn't know if you've never felt it. Pero tama rin ako, love sucks. In order to survive, you have hurt each other.

"Can't you see? Bakit ako lalapit sa isang taong ilang segundo lang kaya na akong patayin? Bakit ako lalapit sa isang taong alam kong magiging miserable lang ang buhay ko?"

"Okay. If that's what you want," with that, handa na akong umalis pero naramdaman ko nalang ang kamay niya na pumalupot sa leeg ko. Bakit ba masyadong pinapahirap ni Xyrex ang lahat? This hug..

"Please. Don't let me go. Please, Stephanie," iniangat ko ang kamay ko para punasan ang pisngi ko. Hinawakan ko ang mga kamay ni Xyrex at tinanggal sa pagkakayakap sa'kin.

"I have to."

Naglakad na ako palabas nang bahay niya habang umiiyak. I'm so weak. Napakahina ko. Mahina na nga ako, duwag pa ako. How could I do this?!

This was my first love and first heart break, too. The Case of bad timing.

"Woah!" Naramdaman kong tinapik ako ni Victoria sa mukha para lang bumalik sa sarili ko. Kailangan ko nang malimutan iyon. Move on, sabi nga nila.

Tumingin ako sa direksyon ni Kuya pero 'yong lalaking kasama niya nalang ang nandoon. Kung titignan mo sa malayo, nakataas ang kanang kamay nito at nakatutok ang palad sa tainga. It means, may kausap siya sa telepono.

"Mauna ka na, Victoria. May gagawin pa ako," hindi ko na hinintay na sumagot pa siya at naglakad na papunta sa direksyon na 'yon. Pero ilang sandali lang ay hindi pa man ako nakakalapit ay naglakad na ito palayo.

Nagtaka man ako pero agad ko na itong sinundan secretly. Kung gagawa kami nang hakbang ni Victoria, kailangan mawala nang pa-isa-isa ang mga taong nagtatangka nang buhay namin.

Nakarating na siya sa under construction building kaya mas lalo akong kinutuban. May balak na naman siyang masama, I guess. At kailangan kong makakuha nang ebidensya para ipabagsak ko na ito.

Agad kong kinuha ang Phone ko para mai-video or ma-captured ko ang pangyayari pero nagulat ako nang biglang may lumapit sakanyang isang lalaki. Pamilyar talaga ang lalaking lumapit sakanya dahil siya lang naman 'yong matabang lalaki noon.

Hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila kaya kinuhanan ko nalang nang litrato. May inabot na papel 'yong mataba d'on sa lalaki kaya mas lalo ko pang kinuhanan iyon.

"Blueprint iyon nang Artieta," muntik na akong mapasigaw nang may magsalita sa tabi ko. Nadulas pa sa kamay ko ang Phone pero buti nalang ay nasapo niya.

"Tsk. Tsk. Muntikan na." Sabi niya habang umiiling-iling pa. Naningkit ang mata ko at nagkasalubong ang mga kilay ko. Teka, teka, bakit siya nandito?