Awit Ng Kabataan (One-shots collection)

Her School Uniform. (JuLil)

Her School Uniform (JuLil)

Everybody thinks I'm perfect.

I'm beautiful, smart and kind.

But for me I am a nobody. I am nothing.

Nobody can love me.

I was played by destiny.

I was born to be a trash.

No one can understand me.

I'm Julia. 16. And I was raped last July 17, 2010 when I was 13.

Wala parin nakakaalam hanggang ngayon, ang duwag duwag ko hindi ko man lang nasabi kay mama bago sya pumunta sa Canada upang magtrabaho. Tinakot nya kase ako, sabi nya kapag nagsalita ako sasaktan nya si mama, si papa at si Timmy, yung nakababata kong kapatid.

It was 10:00 ng July 17. Late ako nakauwi kase naglaro kami ng volleyball kina Liza, ayaw pa kase nya ako umuwi eh, kung ano ano pinagkwentuhan namin, aaminin ko nag enjoy ako. Pero hindi ako hinatid ni Liza sa sakayan, pero kaya ko na din naman. Nakasakay ako ng jeep papunta saamin. Tapos pagbaba ko, mga 3 street pa bago makarating sa bahay namin. Oo, medyo malayo. Hindi na kase dinadaanan ng jeep dun eh, dun lang sa kanto. Ayoko naman mag tricycle, wala na akong pera. Pagbaba ko ng jeep dali dali akong naglakad dahil unang una sa lahat masasapak na ako ni mama dahil anong oras na at wala pa ako, pangalawa kanina ko pa napapansin na may sumusunod saakin na isang lalaki, pero ayoko siyang lingunin natatakot ako. Hanggang sa dadaan na ako sa pangalawang street. Brown out sa buong street, as in sobrang dilim. Natakot ako at the same time kinabahan. Sana pala sumakay nalang talaga ako ng tricycle. Tumakbo ako. I don't care kung may mabunggo ako, as long as I'm safe. Pero sa hindi ko inaasahan may humila saakin. He was carrying me, hanggang sa may nilagay syang panyo sa pagitan ng ilong at bibig ko, nahilo ako. The next thing I knew, it was already morning. Wala ako sa bahay namin, I don't have my clothes. I started crying. Kung sino man ang gumawa neto saakin, binaboy nya ako. I have kiss marks on my neck. Tapos yung braso ko may konting pasa, i looked like I was murdered. Hindi ko alam kung kaninong bahay to, hanggang sa may pumasok na babae sa kwarto, she looks like a mother.

"Oh gising ka na pala iha, nakita ka kase ng anak ko kahapon dun sa dulo ng street namin, umiiyak at nakalalay ang damit at bra mo, may dugo ka pa daw diyan sa may bunganga mo, kaya ka nya dinala dito. Nakita mo ba ang mukha ng anak ko?"

"Po? Niligtas po ba ako ng anak niyo, pero wala po akong natatandaan"

"Hindi ko din alam kung nailigtas ka nya sa nangahasa sayo, kase pagkadala nya dito sayo, wala na yung mga under garments mo, sinabi ng anak ko pinunit daw nung gumahasa sayo, nakakalat daw dun sa kanto, na raped ka iha"

"Nasaan na po yung anak nyo, gusto ko po siyang makita?"

"Ayy, yung aa-anak ko? Ka-kase na-nasa prisinto siya"

"Po? Ano po bang nangyari?"

"Na-napagbintagan kase syang .. sya yung gumahasa sayo"

"Po?! Te-teka lang po, nasaan na po yung mga damit ko?"

"Nandyan yung uniform mo sa tabi, nilabhan ko na sya kagabi, punong puno kase ng dugo eh, tapos yung sa undergarments mo, may anak akong babae kase nasa probinsya, kasing katawan mo lang sya, may mga hindi pa sya nagagamit diyan sa kabinet kunin mo nalang"

"Sa-salamat po ng marami"

All I knew that moment is I was raped and saved. After akong tulungan ng ali, ay hindi na ako ulit nakabalik pa dun para pasalamatan yung anak nya, sinabi ko kase sa mama ko ng gusto ko ng condo malapit sa school, isasama ko nalang si Ate Nadia yung katulong namin, kase nga 13 palang ako. Buti nalang pumayag si mama, para din daw hindi na ako gabihin at umuwi ng umaga, ang sinabi ko kase sakanya, kina Liza ako natulog dahil late na kami natapos sa project namin, oo ang paalam ko ay project lang.