John Alexander: PLAYFUL

Trenta'y Dos: Finale

Enjoy! Ito na ang pagwawakas ng kuwentong ito. Chantal's story begins in 'The Monster's Diaries.'

Pagkatapos ng kontrata ni Xeira sa Davao ay nagdesisyon na itong umuwi. Sinamahan siya ni Alexander. Sa Davao ay napag-usapan nilang makipag-usap kay Alejandro para sabihin dito ang lahat. At para na ring humingi ng tawad.

"Saan kita ihahatid?" tanong niya rito nang makababa na sila ng eroplano.

"Sa bahay na lang. May gusto akong ipakita sa iyo."

Pumara na sila ng taxi at nagpahatid sa bahay nina Xeira. Wala ang mga magulang nito pagdating nila. Inakay siya ni Xeira papasok sa isang silid. Parang pamilyar sa kanya iyon. At hindi nga siya nagkamali. Iyon ang studio ng dalaga.

"Anong ginagawa natin dito?" naguguluhan niyang tanong.

"May ipapakita nga ako sa iyo." excited na wika ni Xeira. "Dito ka lang."

Hindi na naituloy ni Alexander ang paghakbang. Hinayaan niya ang sariling panoorin ang dalaga. Lumapit ito sa isang painting na natatakpan ng puting tela.

"Ano yan?" Hindi na siya nakatiis. Nagsimula na siyang lumapit dito.

"This painting is for you." Xeira whispered. "I made this long long ago. Noong mga high school pa tayo."

"Can I see it now?"

"Wait lang." natatawang sabi ni Xeira. "Huwag kang masyadong atat. Alam mo ba ba ikaw ang kauna-unahang titingin dito. Except for me of course. Maging si Alejandro ay hindi pa niya ito nakikita.

"Hmmm."

"For me, this is my best masterpiece." Tuluyan nang hinila ni Xeira ang tabing ng painting. His mouth turned agape when his eyes finally settled to the most beautiful art his yes had ever seen.

"You made this?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa dalaga.

The painting is his very portrait. It was about a teen wearing a loose blue towel that is about to drop to the floor. Ito yung eksena noon sa locker room noong una niyang masilayan si Xeira. At kuhang-kuha ang reaksiyon niya noong araw na iyon. Combination ng pagkagulat, amusement, at admiration. He never thought Xeira would paint that scene.

"How did you do it?"

"I don't know. Gabi-gabi kasi akong hindi makatulog pagkatapos ng nangyari. Doon ako nagdecide na ipinta ka na lang. And that was the result."

"It's very beautiful. A real masterpiece." ani Alexander. Nagsimulang lumabas ang mga luhang namumuo sa kanyang mga mata. "You know what, that was the best painting I had seen in my entire life. Alam mo kung bakit? Dahil mukha ko na talaga ang nasa painting na iyan. Pagkakita ko diyan ay ako talaga ang nakikita, hindi si Alejandro. And nobody could capture that emotions the way you did. Oh, Xeira. Thank you very much. I love you so so much."

"I love you too." Xeira whispered. She tiptoed and touched his lips with hers. "I will forever paint every new emotion that I will see in your face."

"Thank you love."

*****

"You're here too?" gulat na gulat si Alexander nang mabungaran si Xeira sa kanilang Hacienda. "Anong ginagawa mo rito?"

Ilang araw iyon pagkatapos nilang magdesisyon na kausapin at umamin kau Alejandro. Na hindi naman natuloy dahil hindi nagpakita sa kanila ang kanyang kakambal.

"Alejandro sent me here." naguguluhan niyang sagot. "He said, he has a very important things to say. Ipinasundo pa niya ako sa driver niyo."

John Alexander was stunned. Ano ang pinaplano ng kanyang kapatid? "Pinatawag niya rin ako rito. Mas nauna lang ako sa iyo ng isang oras."

"Ano kayang gustong mangyari ng kapatid mo?"

Nasa kalagitnaan sila ng maraming mga katanungan nang lapitan sila ng mayordoma ng villa.

"Sir, ipinabilin ho sa akin ni Sir Andro na pupunta daw po kayo sa library pag nakarating na kayong dalawa."

Tinanong nila ang katulong kung ano pa ang pinapagawa ni Alejandro pero wala itong alam. Ang tanging bilin lang nito ay papuntahin sila sa library.

Pumasok nga sila sa library gaya ng kagustuhan ng kanyang kakambal. Sa mesang nakalagay doon ay may nadatnan silang note.

Alex, Xeira, the two of you are made for each other. Please always make each other happy.

"Anong ibig sabihin ni Andro?"

"I guess, he is making it easy for us."

"Paano niya magagawa iyon? Imposibleng nalaman niya."

Pareho silang natigalan. "This is impossible!"

"Look. There's more."

Xeira, please take care of my brother the way you did to me. You will always be in my heart.

"Pinapalaya niya ako." pahikbing sabi ni Xeira. "Oh my God."

Alex, tour Xeira to your inheritance. Make her the the new face of this hacienda next to Mommy. God bless the both of you.

Tuluyan na silang napayakap sa isa't-isa. His brother is very noble. Kung siya siguro ang pinangyarihan ng sitwasyon ay baka hindi siya magparaya. He was very thankful that his brother is Alejandro. No words can express how he was very thankful.

After all, hindi pala mali ang pagmamahal na inuukol niya sa girlfriend ng kanyang kakambal. John Alejandro gave them his blessing. They will treasure this moment until their last breath.

"Your brother is very noble." ani Xeira.

"You're right." Bigla siyang napaluhod na ikinagulat ng dalaga.

"What are you doing?"

Hindi pa rin siya natinag. "Xeira, are you willing to be the queen of this house? Of this land?"

"Alex, what are you saying?"

"Isn't it obvious? I'm proposing. Saka na lang yung singsing. I will bought you the most expensive my money could bye. So, are you willing?"

"Of course, I am!" sigaw ni Xeira. "Basta ikaw ba ang aking hari."

Napatayo si Alexander at siniil siya ng isang napakainit na halik. "Walang atrasan yan."

Xeira nodded sweetly.

"Sure ka? Kahit dito kita patirahin at dito tayo bumuo ng sarili nating basketball team?"

"Of course! Parang magagamit ko pa rito ang pagiging Vet ko. And about that basketball team, it would be heaven to see our owb children fill this house with their laughters."

And that was the sweetest declaration he ever received in his entire life. "Simulan kaya natin ngayon."

"Tse! Sabihin mo yan sa akin kung naghilom na ang mga galos sa buo mong katawan. Hmp!

Napuno ang libarary ng kanyang halakhak. Surely, the following days with Xeira will be heaven.

Abangan din ang paglabas nina John Alexander at Xeira sa love stories ng magiging mga anak nila in the future. Maraming salamat sa pagbabasa.