Mo.

10- Vincent is terug.

Het is Vincent. Vincent is mijn neef. Hij vertrok vorig jaar op project naar Afrika, hij ging kansarme kinderen helpen. Je kan het al raden, nog zo'n gekke Smith op school, dat houd niemand uit. 

Ik stap naar het midden van de gang en zet mijn handen in mijn zij. Je zou eens moeten weten hoe erg ik hem gemist heb. "Vincent Smith, hoor jij niet al lang in de klas te zijn." zeg ik op een droog toontje. Hij draait zich verbaasd om en krijgt dan een Bigsmile op zijn gezicht. Hij haalt een hand door zijn blonde haar en trekt een wenkbrauw op. "Het spijt me mevrouw." zegt hij. Ik kan me niet meer houden. Ik zet een sprintje in en loop naar hem toe en bespring hem. Vinc is heel gespiert dus hij kan me zonder veel moeite opvangen. "Ik heb je gemist kleine." zegt hij in mijn oor. De directeur, die hem normaal als eerste ging ontvangen, kijkt ons verbaasd aan. Vinc zet me neer en draait zich naar hem toe. "Meneer, geeft het als ik even mijn nichtje terug naar de les breng?" De directeur rolt met zijn ogen en knikt. Ik loop naar mijnrugzak en gooi die over mijn schouder. 

Vinc doet teken dat ik in zijn rug moet springen dus dat doe ik dan ook. Zo lopen we door de gangen naar mijn klas. Met mijn voet schopt hij tegen de deur waarna Meneer Beeckmans opendoet en heel hard beginnen te lachen. Vinc draagt me naar binnen en nu moet ook de rest van de klas lachen. Ik spring uit zijn rug en geef hem een kus op zijn wang. "Tot bij lunch kleine." zegt hij en hij brangt mij haar in de war. "Ik ben niet klein." zeg ik als hij wegloopt. Ik lach even en loop dan naar mijn plaats.

Nina trekt meteen mijn aandacht en wijst daarna naar Cyrill. Cyrill steunt zijn hoofd op zijn hand en kijkt naar buiten. "He, wat is er?" vraag ik aardig maar hij negeert me. "En?" hoorde ik Nina vragen achter me. Ik haal mijn schouders op. Voor het eerst in tijden staat er een klein treurlipje op mijn gezicht. "Cyrill?" dring ik aan op een zaag toontje. Hij draaide geïrriteerd zijn hoofd naar mij. "WAT?!" kwam er grof uit. Ik schrok en trok een verdrietig gezicht.Waarom is hij nu zo arrogant? De rest van de les verloopt vrij saai zoals altijd, maar ik zit er och mee dat Cyrill zo grof tegen me deed. Ik heb toch helemaal niks verkeerd gedaan?

Ik breng nog de hele dag door met Vinc en vertel hem over Cyrill. "Jullie passen wel goed bij elkaar. Ik snap alleen niet waarom hij zo doet. Volgens mij is hier iemand jaloers." Ik trek een wenkbrauw op."Doe normaal Vinc. Cyrill ziet toch niks in mij. Ik bedoel, ach laat maar." 

School komt op zijn einde. Ik loop naar de bushalte en ga op het bankje zitten. Ik zie dat Nina en Hanne ook aankomen. Hanne kom naast me zitten. "En heeft hij al wat tegen je gezegt?" Ik schud nee. "Vinc zegt dat hij misschien jaloers is, maar dat kan niet toch?" Nina en Hanne kijken elkaar aan. "Toch?" herhaal ik. Nina kijkt me aan. "Misschien voelt hij iets voor je maar..." Nina stopt met praten omdat hij ons net langs loopt. Hij bekijkt ons niet eens. De bus komt en breng me naar huis. Morgen ga ik te voet, ik haat het als de bus veel te vol zit dus geen bus voor mij morgen. 

De volgende halte moet ik eraf. Nog voor ik op het belletje kan drukken doen iemand anders dat al. Oh ja Cyrill logeert bij mij. Ik kan hem er niet zomaar uitzetten. Dat gaat toch niet? De bus stopt en we stappen uit de bus. Ik loop meteen naar de voordeur en duw mijn sleutel in het slot. Ik zet mijn rugzak neer en sluit de deur als Cyrill ook binnen is. Hij gooit zijn tas op de grond en loopt naar de woonkamer. Ik moet echt weten wat er is, misschien is het iets met zijn familie en is hij helemaal niet jaloers. Ik loop van de gang door naar de keuken. Met 2 blikken cola loop ik de woonkamer in. Ik ga zitten naast Cyrill en geef hem een blikje. Hij neemt het aan en zegt verder niks. "Bedankt Mo, heel aardig van je. Ach zo ben ik toch." zeg ik sarcastisch als ik opsta en naar boven loop. In het naar boven gaan neem ik mijn rugzak mee. Ik plof neer op mijn bed en open mijn tas.

Heb ik jullie al vertelt hoe mijn kamer eruit ziet? Dus mijn muren zijn appelgroen, zelf gekozen. Ik heb een wit plafont en ook een witte vloer. Als je binnen komt in mijn kamer staat mijn bed rechts tegen de muur en onder mijn raam tegen de rechtermuur staat mijn bureau met mijn macbook. Tegenover mijn deur staat mijn kast en rechts van de kast is de deur van de badkamer. Op de vloer ligt een regenboogkleurig tapijt. tegen de linker muur staat een zetel waar je echt heerlijk in kan gaan liggen.

Uit mijn rugzak haal ik mijn mobiel en check mijn berichtjes. '1 Nieuw bericht van Vinc.' Ik open het bericht en lees het. 'Morgen kom ik niet naar school meid, ik heb een enorme jatlagg dus mag ik  van de directeur 3 dagen thuisblijven. Tot donderdag kleine <3' Ik glimlachte naar het schermpje en hoord mijn deur opengaan. Ik keek op en zag dat Cyrill zacht de kamer in kwam. Ik keek terug om mijn mobiel en negeerde hem. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat hij in mijn zetel ging zitten. Als ik koppig wil zijn zal ik koppig zijn, daar moet ik geen moeite voor doen, dus nu ook niet. Ik stond op en maakte aanstalling om naar de badkamer te lopen. "Mo?" Ik zucht en draai me om. Hij kijkt naar de vloer en prutst met zijn trui. 

"Ja?" Ik stop in het midden van de kamer en kijk hem aan. "Het spijt me." Ik trek een wenbrauw op en sla mijn armen over elkaar. Spijt voor wat? "Waarvoor?" gelukkig komt het er minder grof uit dan dat in gedachten had. "Dat ik zo'n eikel was." Hij kijkt me nu recht aan in mijn ogen. Ik weet dat ons gesprek nog niet voorbij is dus zak ik door mijn kniëen en plof dan neer op het zachte tapijt. Na een lange stilte breng ik geluid in de kamer. "Waarom was je zo grof en gemeen bij natuurkunde?" vraag ik met een heese stem. Hij kijkt niet op dus knip ik een keertje met mijn vingers en vraag of hij nog wel leeft. "Ik wist niet dat je een vriendje had. En misschien was ik wel een beetje jaloers." Ik kruis mijn armen terug en denk even hoe ik hem moet vertellen dat Vinc mijn vriendje niet is. "Waarom zou je jaloers zijn als ik een vriendje heb?" HIj kijkt even op en laat zijn hoofd dan weer hangen. Het duurt even voor ik reactie krijg maar als ik die dan krijg moet ik Vinc gelijk geven. "Ik denk dat ik verliefd op je ben Mo..." Ik trek grote ogen maar voor ik hem kan vertellen dat Vinc mijn neef is gaat hij al verder. "Maar toen ik je met je vriendje de klas in zag komen en jullie vandaag bezig zag tijdens de pauzes dacht ik al dat ik geen kans meer bij je maak." Ik slik even en zucht diep. "Vincent is mijn 'liefje' niet. Hij is mijn neef, hij heet namelijk ook Smith. En ik was zo vaak bij hem omdat hij een jaar weg was naar Afrika en we amper contact hadden. Ik en Vinc zijn 2 handen op 1 buik. En ik kon niet bepaald bij jou lopen aangezien je me negeerde." Cyrill kijkt op en trekt grote ogen. "Bedoel je dat..." Nog voor hij zijn zin kan afmaken onderbreek ik hem. "Ja ik ben nog steeds single en nee Vincent is dus niet mijn vriendje." Hij zucht van opluchting. Ik glimlach.