Mo.

18-Zijn tweelingbroer

De zelfde misterieuze felblauwe ogen waarin je kan verdrinken, hetzelfde warrige haar als Cyrill. Volgens mij stond ik oog in oog met de tweelingbroer van Cyrill. Het enige verschil met mijn vriendje is dat deze jongen zachtrode lippen heeft waar een piercing door steekt.

"Wat doet zo'n beeldig meisje als jij in mijn huis?"  vraagt hij flirterig. Ik bloos en kijk naar zijn hand die de mijne nog steeds vasthoud. "Oh het spijt me, ik ben Casey." Hij komt dichterbij mijn gezicht en geeft een zacht kusje op mijn wang. "Ik ben Morgan maar zeg maar Mo, en eigelijk moest ik alleen naar de wc." Ik loop langs hem naar de eerste deur rechts en loop naar binnen. Ik zoek de lichtknop en als ik het licht aansteek zie ik dat ik niet bij de wc ben maar in een een schoonmaakkast sta. Ik loop zonder iets te zeggen de kast uit en ga een deur verder binnen. De grijns van Casey maakt me aan het lachen.

Ik kom de wc uit en loop langs Casey terug naar de woonkamer. Ik ga zitten naast Cyrill die me een zacht kusje op men lippen drukt. Ik zie Casey wat teleurgesteld tegen het deurkader leunen waarna hij wegloopt. Ik veronderstel naar boven want zijn voetstappen weerklinken op de gang. Dat was dus zijn tweelingsbroer.

"Kom we gaan naar boven schat." zegt Cyrill en we staan samen op. We lopen om de bank en op dat moment neemt Baelfire me bij mijn hand. Ik kijk hem aan en zie zijn schattige glimlach. "Ik ga mee." zegt hij aardig. Ik knik en met zen drieën lopen we de trap op. Ik loop achter Cyrill die ons naar zijn kamer leid. Nog voor we aan zijn kamer zijn trekt Bae me mee naar een andere deur tegenover die van Cyrill.

Hij opent fier de deur en trekt me mee naar binnen. Achter de deur schuilt een echt kleuter paradijs. Veel speelgoed, posters van Cars aan de muur en een dekbedovertrek van Bob De Bouwer. Ik glimlach breed en voel Cyrill zijn armen rond mijn middelslaan van achteren. Bae loopt naar zijn bed en gaat erop zitten. Hij kijkt zelf ook eens rond en laat zich dan achterover vallen. Ik lach en loop dan de kamer uit.

Cyrill opent de deur van zijn kamer en loopt naar binnen. In zijn kamer staan twee bureau's en een stapelbed. "Dit is mijn kamer." Bij die woorden komt er reactie van het bovenste bed. "Tis ook mijn kamer dude." Cyrill kijkt omhoog en Casey buigt zijn hoofd over de rand. Casey kijkt me aan en glimlacht. "Dit is Mo." zegt Cyrill. Zonder hem één blik te gunnen blijft Casey naar me kijken. "Ik weet wie ze is." Ik moet even lachen. Cyrill neemt mijn hand en loopt samen met mij naar de enorme zetel. Hij bloft erin neer en trekt me op zijn schoot. Hij drukt zacht zijn lippen op de mijne.

Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Casey ons de hele tijd in het oog houd.